«Το μαύρο θα δώσει τη θέση του στο φώς»

«Το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι τόσο μεγάλο που ο καθένας πια πρέπει να σταθεί μπροστά στις επιλογές του, να τις υπερασπιστεί με σθένος και να ταχθεί ανοιχτά υπέρ αυτών των επιλογών», σημειώνει η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθήνας, Αννέτα Καββαδία, σε συνέντευξή της στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Αναφερόμενη στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, η κα Καββαδία επισημαίνει ότι «είναι μια πολύ μεγάλη ευθύνη στην οποία οφείλεις να ανταποκριθείς χωρίς βεβαίως να τάζεις λαγούς με πετραχήλια, χωρίς να λες ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις, ότι υπάρχει μαγικό ραβδάκι. Αυτό που λέμε είναι ότι είμαστε εδώ, είμαστε όλοι μαζί, από τη Δευτέρα θα σηκώσουμε τα μανίκια όλοι μαζί, με ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό: να επανακτήσουμε την αξιοπρέπεια μας, η οποία έχει τρωθεί όλα αυτά τα χρόνια των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών».

Σχετικά με το κλείσιμο της ΕΡΤ, η κα Καββαδία, η οποία εργαζόταν ως συμβασιούχος στην ΕΡΤ,αναφέρει:

«Δεν θα πω ότι στην ΕΡΤ ήταν τα πάντα αγγελικά πλασμένα. Σε καμία περίπτωση, όμως, η ΕΡΤ δεν ήταν αυτό το οποίο θέλησαν να βγάλουν προς τα έξω. Η ΕΡΤ ήταν η ΕΡΤ των εργαζομένων, η ΕΡΤ των συναδέλφων, οι οποίοι έπαιρναν 700 και 800 ευρώ και δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ αγόγγυστα» και τονίζει ότι «ως προς το συμβολισμό της, η μέρα εκείνη έδειξε ξεκάθαρα το πώς η συγκεκριμένη κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την έννοια της πολυφωνίας και τελικά την έννοια της δημοκρατίας. Γιατί είναι ένα αμιγώς θέμα δημοκρατίας το να ξανανοίξει η ΕΡΤ».

Η συνέντευξη της Αννέτας Καββαδία στη WebTv του ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής:

Ερ: Δημοσιογράφος με πολυετή εμπειρία στο πολιτικό ρεπορτάζ και με έντονη συνδικαλιστική δράση. Και, πλέον, υποψήφια βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθήνας. Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τώρα;

Απ: Κατ’ αρχάς θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την αμηχανία που νιώθω, που βρίσκομαι από αυτήν τη μεριά του τραπεζιού, γιατί μετά από 23 σχεδόν χρόνια δημοσιογραφικής παρουσίας συνήθιζα να κάθομαι εγώ στη θέση που κάθεστε εσείς, να θέτω εγώ τις ερωτήσεις. Τώρα οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί… Ήταν, όντως μια απόφαση όχι εύκολη. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, η οποία με παίδεψε μέχρι να την πάρω και αυτό γιατί, όπως σας είπα, 23 χρόνια στο δημοσιογραφικό μετερίζι δεν είναι και λίγα για να πάρεις την απόφαση να το αφήσεις. Και τι εννοώ να το αφήσεις; Ξέρετε, θεωρώ ότι το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι τόσο μεγάλο που ο καθένας πια πρέπει να σταθεί μπροστά στις επιλογές του, να τις υπερασπιστεί με σθένος και να ταχθεί ανοιχτά υπέρ αυτών των επιλογών. Αυτό θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω μέσα από τη δημοσιογραφία, τουλάχιστον έτσι όπως αντιλαμβάνομαι εγώ την έννοια της δημοσιογραφίας. Ήταν, λοιπόν, μια απόφαση ή είχε έρθει η στιγμή που “έπρεπε να αποφασίσω με ποιους θα πάω και ποιους θα αφήσω”. Τη συγκεκριμένη στιγμή, επέλεξα, λοιπόν, να ακολουθήσω αυτό, το οποίο σκεφτόμουν εδώ και καιρό, αποφάσισα να το κάνω πράξη, να το υλοποιήσω. Κατεβαίνω, όντως, υποψήφια στη Β’ περιφέρεια της Αθήνας με το ΣΥΡΙΖΑ. Μια μεγάλη, μια πολύ μεγάλη περιφέρεια, καθώς 34 δήμοι ανήκουν σ’ αυτή. Είναι ένα δύσκολο, αλλά γοητευτικό ταξίδι, που θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο και γι’ αυτό πήρα την απόφαση να το κάνω.

Ερ: Πως είναι η επαφή σας με τον κόσμο στις γειτονιές;

Απ: Είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της προεκλογικής περιόδου. Παρά το γεγονός ότι είναι η πιο σύντομη, νομίζω, προεκλογική περίοδος που έχει υπάρξει πότε, σχεδόν είκοσι μέρες προεκλογικής εκστρατείας, η επαφή με τον κόσμο, όσο αυτή είναι δυνατή, είναι αυτό που πραγματικά σε γεμίζει. Και είναι η συγκεκριμένη συγκυρία τέτοια, που αυτό που εισπράττεις είναι στα μάτια του κόσμου την ελπίδα γι’ αυτό το καινούργιο που έρχεται. Ξέρετε, ο κόσμος ανεξαρτήτως του που ανήκει πολιτικά, του τι ψήφιζε μέχρι τώρα, έρχεται ευθέως και μας λέει ότι τώρα είναι η στιγμή να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ και αυτό δημιουργεί κι ένα πολύ μεγάλο αίσθημα ευθύνης, γιατί βλέπεις ότι ένας ολόκληρος κόσμος, ο ελληνικός λαός, ο οποιος έχει δεινοπαθήσει τα τελευταία χρόνια από τις πολιτικές του μνημονίου, εναποθέτει τις ελπίδες του πάνω σου. Κι αυτό, όντως, είναι μια πολύ μεγάλη ευθύνη στην οποία οφείλεις να ανταποκριθείς, χωρίς βεβαίως να τάζεις λαγούς με πετραχήλια, χωρίς να λες ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις, ότι υπάρχει μαγικό ραβδάκι. Αυτό που λέμε είναι ότι είμαστε εδώ, είμαστε όλοι μαζί, από τη Δευτέρα θα σηκώσουμε τα μανίκια όλοι μαζί, με ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό: να επανακτήσουμε την αξιοπρέπεια μας, η οποία έχει τρωθεί όλα αυτά τα χρόνια των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών.

Ερ: Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει, όπως λέει, την αυτοδυναμία, την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σε περίπτωση που αυτή δεν καταστεί εφικτή, με ποιον πρόκειται να συνεργαστεί;

Απ: Κατ’ αρχήν να ξεκινήσουμε από το γιατί ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ την αυτοδυναμία και πως νοηματοδοτεί την έννοια της αυτοδυναμίας. Δεν τη ζητάμε από κάποια επίδειξη μικρομεγαλισμού, ζητάμε την αυτοδυναμία γιατί θεωρούμε ότι, ακριβώς επειδή έχουμε μπροστά μας δύσκολες μέρες εν όψει της δύσκολης διαπραγμάτευσης. Γιατί κακά τα ψέματα κανείς δεν σε περιμένει με ανοιχτές τις αγκάλες στην Ευρώπη. Εν όψει, λοιπόν, αυτής της δύσκολης διαπραγμάτευσης, είναι απαραίτητο να έχεις την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη που σου έχει δώσει ο ελληνικός λαός. Η έννοια, λοιπόν, της αυτοδυναμίας νοηματοδοτείται από εμάς εντελώς διαφορετικά από ότι την νοηματοδοτούσαν η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Δεν σημαίνει η αυτοδυναμία λευκή επιταγή. ‘Αλλωστε να σας πω ότι η έννοια των συνεργασιών είναι δομικό στοιχείο στο εσωτερικό της Αριστεράς. Αυτό δεν σημαίνει ότι με μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τείνουμε χέρι συνεργασίας σε δυνάμεις ή σε πρόσωπα, τα οποία υιοθετούν αυτό που εμείς ονομάζουμε πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Βεβαίως, σε καμία περίπτωση, δεν νοείται συνεργασία με δυνάμεις, οι οποίες φέρουν ακέραια την ευθύνη για το που έχει οδηγηθεί η χώρα αυτά τα τελευταία χρόνια.

Ερ: Ποιες θεωρείτε ότι πρέπει να είναι οι προτεραιότητες μιας κυβέρνησης της Αριστεράς;

Απ: Χωρίς δεύτερη σκέψη, η ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης. Σας ανέφερα προηγουμένως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι οι πρώτες άμεσες ενέργειες που θα κάνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να ανασάνουν λίγο όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας, που είναι δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, που έχουν δεινοπαθήσει σ’ αυτά τα χρόνια της κρίσης. Ξέρετε, δεν είναι λαϊκισμός να λέμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε, που υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα, ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους ή ότι υπάρχουν παιδιά τα οποία λιποθυμάνε στο σχολείο, γιατί δεν έχουν φάει το πρωί. Όλα αυτά συνιστούν ανθρωπιστική κρίση. Και μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η ευκολία με την οποία στελέχη της κυβέρνησης μιλούν για λαϊκισμό όταν αναφερόμαστε σ’ αυτούς τους συνανθρώπους μας. Προφανώς αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικά αυτές τις έννοιες απ’ ότι τις αντιλαμβανόμαστε εμείς.

Ερ: Η ΝΔ επαναφέρει στην ατζέντα ζητήματα ασφάλειας. Εκτιμάτε ότι μπορεί να αλλάξει το κλίμα που διαμορφώνεται υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ;

Απ: Η καταφυγή στο φόβο είναι ο μοναδικός τρόπος για να πολεμήσει κάποιος το καινούργιο που έρχεται, ελλείψει άλλων επιχειρημάτων. Η κυβέρνηση δεν έχει επιχειρήματα αυτήν τη στιγμή για να δικαιολογήσει την πολιτική της. Δεν έχει κανένα, απολύτως, επιχείρημα για να δικαιολογήσει το γιατί 1,5 εκατ. συμπολίτες μας είναι άνεργοι, στην πλειοψηφία τους νέοι, γιατί τα νέα παιδιά μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό, γιατί 2,5 εκατ. συμπολίτες μας ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν έχει, λοιπόν, κανένα άλλο επιχείρημα πέρα από το να προτάξει τον φόβο. Και ξέρετε το βλέπω αυτό καθημερινά. Θεωρούμε ότι και τις επόμενες μέρες, μέχρι την Κυριακή, η κινδυνολογία και η καταστροφολογία θα ενταθεί. Αυτή η εμφυλιοπολεμική ρητορεία στην οποία καταφεύγει η κυβέρνηση και ένα απτό δείγμα της πήραμε τις προηγούμενες μέρες, ξέρετε πολύ μεγάλη εντύπωση μου έκαναν οι δηλώσεις του κυρίου Βορίδη, όταν μιλώντας στον Ασπρόπυργο, είπε ότι δεν θα αφήσουν επ’ ουδενί τρόπο τη χώρα στα χέρια της Αριστεράς, είπε ότι θα κάνουμε οτιδήποτε κι αν χρειαστεί. Και αναρωτιόμαστε ευλόγως, τι είναι αυτό που ενδεχομένως θα μπορούσαν να κάνουν; Είπε ακόμα ότι την Κυριακή των εκλογών συγκρούονται δύο κόσμοι. Θα συμφωνήσουμε μαζί του. Μονό που ο δικός μας κόσμος, που συγκρούετε με τον δικό τους, είναι ο κόσμος των εργαζομένων, ο κόσμος της δικαιοσύνης, ο κόσμος της αξιοπρέπειας. Και γι’ αυτό τον κόσμο πολεμάμε και είμαστε σίγουροι ότι την Κυριακή θα έχουμε το αποτέλεσμα, το οποίο θα μας δικαιώσει.

Ερ: Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων είχε δηλώσει πριν μερικούς μήνες ότι «η ελευθερία του Τύπου στην Ευρώπη απειλείται». Στην Ελλάδα είχαμε το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ποια είναι η άποψή σας; Και γενικότερα πως βρίσκετε τη λειτουργία της ενημέρωσης στη χωρα μας;

Απ: Αγγίζετε ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, το οποίο με αγγίζει κι εμένα προσωπικά, γιατί σας είπα νωρίτερα ότι είμαι 23 χρόνια στο χώρο, εκ των οποίων τα 20 σχεδόν στην ΕΡΤ. Δούλευα στην ΕΡΤ ως συμβασιούχος όλα αυτά τα χρόνια, οπότε έζησα από πολύ κοντά, ένιωσα στο πετσί μου τι σήμαινε αυτό το μαύρο στην ΕΡΤ. Ξέρετε, δεν θα πω ότι στην ΕΡΤ ήταν τα πάντα αγγελικά πλασμένα. Σε καμία περίπτωση, όμως, η ΕΡΤ δεν ήταν αυτό το οποίο θέλησαν να βγάλουν προς τα έξω. Η ΕΡΤ ήταν η ΕΡΤ των εργαζομένων, η ΕΡΤ των συναδέλφων, οι οποίοι έπαιρναν 700 και 800 ευρώ και δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ αγόγγυστα. Και ξέρετε, εκείνη η φοβερή ημέρα, η 11η Ιουνίου 2013, νομίζω ότι θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό όλων μας. Όχι μόνο σε εμάς τους εργαζόμενους που είδαμε να ανατρέπεται η ζωή μας. Νομίζω ότι, ως προς το συμβολισμό της, η μέρα εκείνη έδειξε ξεκάθαρα το πως η συγκεκριμένη κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την έννοια της πολυφωνίας και τελικά την έννοια της δημοκρατίας. Γιατί είναι ένα αμιγώς θέμα δημοκρατίας το να ξανανοίξει η ΕΡΤ. Από εκεί και πέρα, να σας πω ότι είμαστε απολύτως αισιόδοξοι ότι αυτό το μαύρο το οποίο σκιάσε τότε την ΕΡΤ, το μαύρο που έπεσε στην ΕΡΤ, το μαύρο που έπεσε στη χώρα γενικότερα φτάνει η στιγμή που θα δώσει τη θέση του στο φως και γι’ αυτό παλεύουμε όλοι.