Για «πολιτική απορρύθμιση της ελληνικής εκπαίδευσης, που ονομάζεται μεταρρύθμιση», αλλά και για ευθύνες από πλευράς των εκπαιδευτικών όσον αφορά τη συνδικαλιστική τακτική που ακολουθήθηκε, κάνει λόγο η Δημοκρατική Αριστερά, σε ανακοίνωση του τομέα Παιδείας και Έρευνας του κόμματος, για τις κινητοποιήσεις στο χώρο της εκπαίδευσης.
Πιο συγκεκριμένα, η ΔΗΜ.ΑΡ. αναφέρει:
1. Η ελληνική εκπαίδευση υφίσταται συστηματικά τις συνέπειες μιας πολιτικής απορρύθμισης που βαφτίζεται μεταρρύθμιση. Προχειρότητα, αποσπασματικότητα και αυθαιρεσία συνοδεύουν τις ρυθμίσεις που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας στην Εκπαίδευση. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση με το αποκαλούμενο σχέδιο ΑΘΗΝΑ, η τεχνολογική εκπαίδευση με την κατάργηση δημοφιλών και με πρόσβαση στην αγορά εργασίας ειδικοτήτων, το Νέο Λύκειο που εδώ και τρεις μήνες έρχεται και δεν έρχεται σε ψήφιση στη Βουλή είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του ανεύθυνου τρόπου με τον οποίο πολιτεύεται το υπουργείο παιδείας. Οι όποιες θετικές πρωτοβουλίες όπως για παράδειγμα η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου που στήριξε η ΔΗΜΑΡ κινδυνεύουν κι αυτά να γίνουν εργαλεία της απορρύθμισης που επιχειρεί η κυβέρνηση στο χώρο της εκπαίδευσης. Η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών από μέτρο κάλυψης των κενών των σχολείων μετατράπηκε σε μεθόδευση για να πληγούν οι εκπαιδευτικοί και τελικά τα σχολεία.
2. Οι εκπαιδευτικοί είναι ανάστατοι. Καταργούνται όχι μόνον καταστάσεις που ήταν γα κάποιους εκπαιδευτικούς προνομιακές αλλά και βασικά εργασιακά τους δικαιώματα. Η συνδικαλιστική τακτική της καταγγελίας των πάντων και της πολιτικής της μη διαπραγμάτευσης επιδείνωσε την κατάσταση και διευκόλυνε εντέλει την πολιτική του υπουργείου. Η επιλογή της ένταξης των διεκδικήσεων των εκπαιδευτικών στη γενική πολιτική έντασης και μετωπικής σύγκρουσης που εξυπηρετεί κομματικά συμφέροντα αποδυνάμωσε τις δίκαιες διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών. Είναι επίσης σαφές ότι η πρόταση για απεργία των εκπαιδευτικών μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις περιθωριοποίησε το κίνημα των εκπαιδευτικών και του αφαίρεσε την αναγκαία υποστήριξη της κοινωνίας.
3. Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται και πάλι μπροστά σε επώδυνες αποφάσεις για επερχόμενες κινητοποιήσεις. Η συνδικαλιστική τους ηγεσία προτείνει απεργιακές κινητοποιήσεις. Η ΔΗΜΑΡ κατανοεί την αναγκαιότητα των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών και αναγνωρίζει πλήρως το δικαίωμά τους να επιλέγουν οποιαδήποτε μορφή κινητοποίησης. Οι όποιες όμως κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών είναι χρήσιμο να εξασφαλίζουν μαζικές συμμετοχικές διαδικασίες στη λήψη των αποφάσεων ξεπερνώντας κλειστές συνδικαλιστικές πρακτικές και φαινόμενα κομματικοποίησης. Είναι επίσης αναγκαίο οι όποιες κινητοποιήσεις να μην είναι τυφλές και να εμπεριέχουν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες αντιπροτάσεις μεταρρύθμισης. Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί επίσης απαραίτητη την αναζήτηση διαύλων επικοινωνίας και ενημέρωσης της κοινής γνώμης. Καμία κινητοποίηση δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους της αν γίνεται ερήμην της κοινωνίας.
