Ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ προσπαθεί να ισορροπήσει η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, που έχει να αντιμετωπίσει μια πολύ δύσκολη κατάσταση και πρέπει να αποφασίσει με ποιον να συμμαχήσει, ενώ εισέρχεται στην πιο κρίσιμη φάση της διακυβέρνησής του.
Η σύγκρουση των δύο διαφορετικών οικονομικών σχολών ως προς τη συνταγή για την αντιμετώπιση της κρίσης, όπως αναφέρει το περιοδικό «Επίκαιρα», αλλά και για τα «φιλέτα» της χώρας στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων φέρνει την Αθήνα σε δυσχερή θέση από πολλές πλευρές. Το ιδιαίτερα ανησυχητικό για την ελληνική κυβέρνηση είναι ότι δεν υπάρχει σαφής στρατηγική για το τι ακριβώς θέλει να κερδίσει και δεν έχει, όπως φαίνεται, στρατηγικό σχέδιο για να προχωρήσει και απλώς διαμορφώνει την πορεία της από τις διαμορφούμενες εξελίξεις, που πολλές φορές αλλάζουν εκ βάθρων.
Ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, βουλευτής Επικρατείας, Χρύσανθος Λαζαρίδης, είχε γράψει πριν από δεκαέξι χρόνια ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο Αναζητώντας στρατηγική στην εξωτερική μας πολιτική. Σε κάποιο σημείο αναφέρει ότι σε θέματα τακτικής ή στρατηγικής δεν είμαστε μόνοι. Για τον κ. Λαζαρίδη υπάρχουν και άλλοι παίκτες που προσπαθούν κι εκείνοι, με τα μέσα που διαθέτουν, να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη τους.
«Αν η δική τους συμπεριφορά επηρεάζει τη δική μας και αντιστρόφως, τότε έχουμε όχι απλώς πρόβλημα τακτικής ή στρατηγικής, αλλά στρατηγικό παίγνιο», αναφέρει.
Ο κ. Λαζαρίδης, εκ των ανθρώπων που επηρεάζουν καταλυτικά τον κ. Σαμαρά στη χάραξη πολιτικής, παραδέχεται ότι το στρατηγικό πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται πιο σύνθετο. Αυτή η θεωρία κυριαρχεί και σήμερα στο πρωθυπουργικό γραφείο και δεν έχουν αλλάξει καθόλου η αξιολόγηση και η ανάλυση επί της εξωτερικής μας πολιτικής, που όμως συνδέονται άμεσα με την οικονομική πολιτική και την πορεία της χώρας.
Σύνθετο πρόβλημα
Ο Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αντιλαμβάνεται πλήρως, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις συζητήσεις που γίνονται στα ενδότερα του Μεγάρου Μαξίμου, ότι το στρατηγικό πρόβλημα έχει γίνει πιο σύνθετο. Αυτό αποτυπώνεται πλήρως στις κινήσεις της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας. Μέχρι πρότινος η Αθήνα κοίταζε με σχεδόν «ερωτικό βλέμμα» το Βερολίνο και έβλεπε στη Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, τη… «θεία προστασία» που θα «έσωζε» τη χώρα από την καταστροφή-με το ανάλογο τίμημα, βέβαια. Εξάλλου, η απόφαση για συνεργασία ήταν δεδομένη από την πρώτη στιγμή και η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ενισχύσει τις σχέσεις των δύο χωρών, ανοίγοντας διαύλους επικοινωνίας και βάζοντας τη γερμανική κυβέρνηση για τα καλά στο παιχνίδι της ελληνικής οικονομίας.
Οι Γερμανοί έχουν κάνει αποικία τους, κανονικό προτεκτοράτο, την Ελλάδα και οι εντεταλμένοι της καγκελαρίας στην Αθήνα, όπως ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ και ο επικεφαλής της ομάδας δράσης Χορστ Ράιχενμπαχ δρουν και συμπεριφέρονται ως διοικητές της χώρας, την ώρα που οι υπουργοί κινούνται και συμπεριφέρονται ως υποτελείς.
Η απόσταση από την καγκελαρία
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Αθήνα επιχειρεί πολύ προσεκτικά να δοκιμάσει αν μπορεί σταδιακά να μεταβάλει ή έστω να εξισορροπήσει τη στάση της, κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα διακριτό και ίσως τελικά να μην ολοκληρωθεί. Τα διάφορα κέντρα και οι πρεσβείες έχουν, βέβαια, γνώση της κατάστασης.
Ο κ. Σαμαράς αποφάσισε, έπειτα από πάρα πολύ καιρό, να επιχειρήσει προσεκτικά βήματα προσαρμογής στη στρατηγική του, δίνοντας περισσότερο υπερατλαντικό χρώμα στο μείγμα της πολιτικής του. Φέρεται να αναζητά και να επενδύει στη στήριξη και των ΗΠΑ, μην ξεχνώντας όμως ότι οι Γερμανοί είναι αυτοί που βάζουν τα χρήματα και άρα η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς.
