«Δρόμους στρωμένους με… ευρώ και πάντα υπέρ των εργολάβων», χαρακτηρίζει ο συντονιστής του Χριστιανοδημοκρατικού Κινήματος, Νίκος Νικολόπουλος τα συγχρηματοδοτούμενα έργα των αυτοκινητοδρόμων, αναδεικνύοντας μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου τις πολλές… παραχωρήσεις που το ελληνικό κράτος κάνει στους αναδόχους των έργων, εις βάρος των συμφερόντων του κράτους και κατά συνέπεια, του ίδιου του ελληνικού λαού.

Με ερώτηση που κατέθεσε, καλεί τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Οικονομικών, Ανάπτυξης, αλλά και Δικαιοσύνης – ενώ κοινοποιεί την ερώτηση και στους οικονομικούς εισαγγελείς – να τοποθετηθούν επί της ουσίας των συμβάσεων παραχώρησης και των όσων έχουν δει μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας.

Όπως σημειώνει μεταξύ άλλων ο πρώην υφυπουργός Εργασίας, «οι εργολάβοι, που δεν έχουν κάνει ούτε τα μισά έργα, έχουν ήδη πάρει περίπου 1 δισ. ευρώ, ποσό που ξεπερνά τα 1,8 δισ. μαζί με τα έσοδα από τα διόδια.

Επιπλέον απαίτησαν και πήραν από το Δημόσιο αποζημιώσεις 280 εκατ. ευρώ για… καθυστερήσεις, ενώ οι καθυστερήσεις οι δικές τους μένουν, παρά τις ποινικές ρήτρες που προβλέπονται στις συμβάσεις, χωρίς συνέπειες γι αυτούς!».

«Όλες οι κυβερνήσεις παραμένουν θεατές και αφήνουν να εφαρμόζονται οι συμβάσεις μόνο στα σημεία που συμφέρουν τους εργολάβους, ενώ για τα υπόλοιπα, που δεν τους συμφέρουν, όχι μόνο δεν εφαρμόζονται τα συμβατικώς προβλεπόμενα, αλλά γίνονται … διαπραγματεύσεις», προσθέτει ο κ. Νικολόπουλος, τονίζοντας πως με βάση όσα έχουν γνωστοποιηθεί από τον υπουργό Ανάπτυξης, η διαπραγμάτευση οδηγεί σε ουσιαστική περικοπή του φυσικού αντικειμένου των οδικών αξόνων – με αδικημένες, την Δυτική αλλά και την Κεντρική Ελλάδα – αλλά και επιμήκυνση του χρόνου παραχώρησης.

«Οι επιχειρούμενες αλλαγές συνιστούν ουσιώδη τροποποίηση μιας δημόσιας σύμβασης κατά τη διάρκεια της ισχύος της, που ισοδυναμεί με τη σύναψη νέας σύμβασης, που δεν είναι επιτρεπτή, τόσο από το Εθνικό, όσο και από το Κοινοτικό Δίκαιο» υπογραμμίζει ο κ. Νικολόπουλος, ο οποίος παραθέτει μεγάλο τμήμα των συμβάσεων παραχώρησης, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αναντιστοιχία μεταξύ των όσων προβλέπονται και έχουν συμφωνηθεί μεταξύ κράτους και εργολάβων στα χαρτιά και των όσων συμβαίνουν στην πράξη.