Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος αναφέρεται στη μαύρη επέτειο των 50 χρόνων από το στρατιωτικό πραξικόπημα, ανήμερα της μαύρης επετείου. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι οφείλουμε «φόρο τιμής σε αυτούς που συνεισέφεραν, με οποιονδήποτε τόπο, στον αντιδικτατορικό αγώνα», αλλά και να επαγρυπνούμε. «Η 21η Απριλίου 1967 είναι η ημέρα κατά την οποία στη χώρα μας καταλύθηκε η Δημοκρατία και κατεστάλησαν ολοκληρωτικά οι πολιτικές ελευθερίες. Χρειάστηκαν εφτά χρόνια αγώνων για να αποκατασταθεί ο κοινοβουλευτισμός και να ανοίξει ο δρόμος για την εδραίωση της Δημοκρατίας στον τόπο μας. Χρειάστηκαν ακόμα περισσότερα, για να μπουν οριστικά στο περιθώριο οι εμφυλιοπολεμικές ψυχώσεις, που σήμερα κάποιοι ανακαλύπτουν ξανά, για μικροπολιτικούς λόγους. Σήμερα οφείλουμε έναν φόρο τιμής σε αυτούς που συνεισέφεραν, με οποιονδήποτε τόπο, στον αντιδικτατορικό αγώνα. Οφείλουμε όμως και να επαγρυπνούμε, καθώς η πολύπλευρη πολιτική και οικονομική κρίση στην Ευρώπη καθιστά υπαρκτό τον κίνδυνο μιας σοβαρής οπισθοδρόμησης, τόσο για το δημοκρατικό κεκτημένο, όσο και για τα κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η επέτειος της 21ης Απριλίου πρέπει να μας θυμίζει ότι ο μόνος δρόμος για το μέλλον, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, είναι ο δρόμος της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης» είπε ο πρωθυπουργός. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έγραψε χαρακτηριστικά στο Twitter: «21 Απριλίου 1967: Δεν ξεχνάμε. Η ελευθερία είναι η σημαντικότερη αξία. Παντού και πάντα».
21 Απριλίου 1967: Δεν ξεχνάμε. Η ελευθερία είναι η σημαντικότερη αξία. Παντού και πάντα. — Kyriakos Mitsotakis (@kmitsotakis) 21 Απριλίου 2017
«Μόνο η γνήσια και αξιακή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στη δράση των αρρωστημένων μυαλών που υπονομεύουν και αρνούνται τη Δημοκρατία» υπογραμμίζει η Φώφη Γεννηματά στο μήνυμά της για την επέτειο. Η κ. Γεννηματά τονίζει ακόμη ότι σήμερα «τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και αυτό αποτελεί ιστορικό νόμο. Χρειαζόμαστε διαρκή ετοιμότητα και θέληση. Και σθεναρή αντίσταση σε ό,τι υπονομεύει τους θεσμούς της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου». Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης επισημαίνει πως «βλέποντας τριγύρω μας, πρέπει να συνομολογήσουμε ότι μεγάλη απειλή των ελευθεριών μας είναι ο αχαλίνωτος λαϊκισμός τα ψέματα και η δημαγωγία». Επίσης σημειώνει την ανάγκη να «θυμόμαστε και τιμούμε όσους αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία, για να ξεκινήσει πάλι ο χρόνος, η ζωή, η ελευθερία, τα όνειρα των ανθρώπων. Ιδιαίτερα αυτούς που έχασαν την ζωή τους. Αυτούς που βασανίστηκαν, αυτούς που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να γλυτώσουν αλλά και να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενημερώνοντας την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο για το δίκιο του λαού μας». Η κ. Γεννηματά έγραψε και μήνυμα στο Twitter. «Σήμερα τιμούμε όσους αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία για να ξεκινήσει πάλι ο χρόνος, η ελευθερία τα όνειρα των ανθρώπων».
Σήμερα τιμούμε όσους αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία για να ξεκινήσει πάλι ο χρόνος η ελευθερία τα όνειρα των ανθρώπων https://t.co/qFLOTnk32m pic.twitter.com/QmtFOOFVdM — Fofi Gennimata (@FofiGennimata) 21 Απριλίου 2017
Το μήνυμά του ανέβασε στο Facebook ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης. «(…) Ένα καμαράκι στη μέση της ταράτσας, παλιό πλυσταριό και ο πάγκος με τα σχοινιά. (…) Όσην ώρα ο ξανθός με τους παραφουσκωμένους μυς βάραγε φάλαγγες, οι άλλοι χοροπηδάγανε απάνω μου, πατούσαν στο στομάχι μου, μου σφίγγανε τον λαιμό, μου ανάβανε σπίρτα να μου κάψουνε τα μάτια. Τι βλακεία να τους φωνάξω ότι θέλω να βλέπω όση ώρα βασανίζομαι. (…) Σε μια στιγμή, μου είπε: «Μίλα, γιατί θα σ΄ αφήσω μόνη σου με αυτούς εδώ και κανείς δε θα τους συγκρατήσει», και άρχισε ο ίδιος να μου ξεσκίζει το φουστάνι… Μετά μου κλείσανε το στόμα με μια πατσαβούρα. Ο Σπανός χτύπαγε μια το κεφάλι μου, μια το άδειο καζάνι που ήταν δίπλα. Και μετά βάλανε μπροστά το μηχάνημα που κάνει θόρυβο μοτοσικλέτας. “Μη φωνάζεις, κανείς δε σ΄ ακούει, κανείς, μίλα, λέγε!”. Τότε τρόμαξα. Τρόμαξα πολύ. Σε μια στιγμή ο Σπανός λέει: “Να την ρίξουμε από την ταράτσα κάτω να γίνει κομμάτια”. Τότε ανάσανα. Τό θελα τόσο πολύ να πεθάνω. Μα δεν το κάνανε. (…)» Αποσπάσματα από το βιβλίο “Μπουμπουλίνας 18”, της ηθοποιού Κίττυς Αρσένη. Αφιερωμένο εξαιρετικά στην κόρη μου που δεν έμαθε στο σχολείο για τα εγκλήματα που συνέβησαν πριν από 50 χρόνια στη χώρα. Οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες, φαντάζουν στα παιδιά μας ως μακρινά ιστορικά παραμύθια. Μόνο για το Πολυτεχνείο έχουν μάθει δυο πράγματα κι αυτό επειδή είναι αργία και σχολική γιορτή. Ήρωες όπως ο Παναγούλης, ο Μουστακλής, ο Λεντάκης, ο Κουμάνταρος, η Μαρία Μπέκετ (για να αναφέρω μόνο λίγους από τους απόντες) δεν τους λένε τίποτα. Αντιθέτως, πρόλαβαν και άκουσαν τους φανφαρόνους να φωνάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα ότι “η Χούντα δεν τελείωσε το ‘73”. “Και αυτό που ζούμε σήμερα, Χούντα είναι”, έλεγαν τα τελευταία χρόνια – και πριν να φέρουν τα δικά τους μνημόνια – οι υπουργάρες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Και έτσι βέβαια απάλυναν τον φόβο και τον τρόμο της Χούντας. Τέλος πάντων, ας μην παραστρατήσω. Ας πούμε σήμερα στα παιδιά μας τι σημαίνει Χούντα. Και δια αυτού να καταλάβουν τι σημαίνει ελευθερία – αγώνας – δικαιώματα.