Χρειαζόμαστε περισσότερη και καλύτερη δημόσια υγεία και κυρίως τροποποίηση των ανθυγιεινών κοινωνικών συνθηκών, όπως η φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η μακροχρόνια ανεργία, που διαιωνίζουν τις κοινωνικές και υγειονομικές ανισότητες – τόνισε ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός στο 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο του Φόρουμ Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής για τις Κοινωνικές Ανισότητες και τη Δημόσια Υγεία, που γίνεται στην Αθήνα.
Ο υπουργός Υγείας επικαλέσθηκε τη φράση του πρώην προέδρου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και υπουργού Υγείας της Γαλλίας, Μπερνάρ Κουσνέρ, ότι «το όριο της ιατρικής είναι η φτώχεια», για να τονίσει ότι η πολιτική απάντηση στην «υγειονομική φτώχεια» και στις ανισότητες στην Υγεία, είναι η προτεραιότητα στη δημόσια περίθαλψη: η στροφή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και στην πρόληψη, η «μεροληψία» υπέρ των αδύναμων, η ενίσχυση των δομών κοινωνικής προστασίας- πρόνοιας και η έμφαση στη δημόσια υγεία, «τη μόνη πραγματική δημοκρατική πολιτική υγείας, καθώς τα αποτελέσματα των δράσεών της αφορούν με ισότιμο τρόπο όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις», όπως τόνισε.
Η κρίση του συστήματος υγείας έχει ταξικά χαρακτηριστικά είπε. «Τα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα έχουν μεγαλύτερες ανάγκες υγειονομικής φροντίδας, ενώ την ίδια στιγμή ισχύει το «παράδοξο», ότι η διαθεσιμότητα της ιατρικής φροντίδας είναι αντιστρόφως ανάλογη της ανάγκης και καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς και της ζήτησης και την προσδοκία κέρδους για τους παρόχους υπηρεσιών υγείας. Είναι χαρακτηριστική η υπερσυγκέντρωση υπηρεσιών υγείας σε περιοχές υψηλών εισοδημάτων και η υπερκατανάλωση ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και εργαστηριακών εξετάσεων από ανθρώπους υψηλότερης αγοραστικής δύναμης και συνήθως μικρότερης ανάγκης με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα» ανέφερε ο υπουργός.
Η αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών υγείας σε συνδυασμό με την περικοπή δαπανών δημιουργεί συνθήκες «ασυμμετρίας» αναγκών και πόρων, που με τη σειρά της επιτείνει τις κοινωνικές ανισότητες, είπε ο Α. Ξανθός, και παραδέχθηκε ότι η οικονομική κρίση και η λιτότητα δεν «παράγουν» μόνο ανεργία και φτώχεια, αλλά και αρρώστια, υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας, κοινωνικές και υγειονομικές ανισότητες.
Τέλος, ο κ. Ξανθός επισήμανε ότι η συσχέτιση των εισοδηματικών-κοινωνικών ανισοτήτων με το επίπεδο υγείας του πληθυσμού, είναι βιβλιογραφικά απολύτως τεκμηριωμένη. Ιδιαίτερα η ανεργία φαίνεται να επηρεάζει πολύ περισσότερο και από το ΑΕΠ, την κατάσταση της υγείας.
