Στο αν μπορεί να συνυπάρξει ως πρόεδρος στο ίδιο κόμμα με τον Παύλο Πολάκη κλήθηκε μεταξύ άλλων να απαντήσει η υποψήφια πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Έφη Αχτσιόγλου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο MEGA και τη Ράνια Τζίμα.
«Βιαζόμαστε πολύ. Θα έχουμε ένα κόμμα με κανόνες που θα ισχύουν από τον πρόεδρο μέχρι κάθε μέλος. Θα έχουμε εσωκομματική δημοκρατία αλλά όταν αποφασίζουμε, η απόφαση θα μας δεσμεύει όλους. Θα ήθελα να ξεκινήσω με το καλό σενάριο ότι δική μου εκλογή θα σημαίνει τη δέσμευση όλων σ’ αυτό. Ξεκινάμε με το καλό σενάριο. Ας ξεκινήσουμε με την καλή πρόθεση. Εκτιμώ ότι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες θα προχωρήσουν με τη δύναμη που θα έχουν δώσει οι ψηφοφόροι. Αυτό είναι το κρίσιμο, από εκεί αντλούμε και τη νομιμοποίησή μας».
Ενώ στη συνέχεια ρωτήθηκε αν θα μπορούσε να ψηφίσει τον Στέφανο Κασσελάκη, εφόσον η ίδια δεν θα ήταν υποψήφια. «Είμαι υποψήφια πρόεδρος. Δεν θα μπορούσα να απαντήσω. Εμείς αποφασίσαμε ότι αυτή η υπόθεση θα είναι μια ανοιχτή διαδικασία. Όταν λέμε ανοιχτή, το εννοούμε. Όποιος θέλει καταθέτει την πλατφόρμα του και κρίνεται. Απολύτως ευπρόσδεκτη η υποψηφιότητά του».
Για το αν θα μπορούσε να κερδίσει από τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε πιο φειδωλή από την προηγούμενη σχετική της δήλωση, λέγοντας χαρακτηριστικά πως: «Εγώ εκτιμώ ότι μπορεί να διαμορφωθεί μια πλειοψηφία προς τη δική μου υποψηφιότητα. Ο δεύτερος γύρος είναι ένα σενάριο αρκετά σοβαρό με 5 υποψηφίους. Αυτό που εκτιμώ είναι ότι έχει διαμορφωθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα. Εκτιμούν ότι εγγυάται την ενότητα του χώρου αλλά και ότι δίνει εναλλακτική πρόταση για κυβέρνηση».
Όσο για το αν πρόκειται να γίνει η επόμενη πρωθυπουργός της χώρας, απάντησε: «Το ζήτημα είναι ότι το όχημα, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με εμένα πρόεδρο, θεωρώ ότι μπορεί να διαμορφώσει πλειοψηφικό ρεύμα. Θα διαφωνήσω στην παραδοχή του τι οδήγησε στην ήττα μας. Ο Μητσοτάκης εμπέδωσε στην κοινωνία ένα αίσθημα ότι αυτό που ζούμε είναι το καλύτερο που μπορεί να έχουμε. Δεν γνωρίζω πολίτες που είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την καθημερινότητά τους. Εμπεδώνει αυτό το αίσθημα μηδενικών προσδοκιών.
Επιμένω ότι δεν πρέπει να μένουμε στο όνομα αλλά αν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη στο χώρο μας. Πού έχουμε πάει λάθος, τι έχουμε χάσει από την κοινωνική κίνηση, εξασθένησαν οι δεσμοί μας με την κοινωνία; Δεν έχω καμία αμφιβολία ως προς τα προβλήματα που ζουν. Οι πολίτες θέλουν πολύ περισσότερο να ακούσουν εναλλακτική διαδρομή και όχι περιγραφή των προβλημάτων τους».
