Ήταν στις 7 Ιουνίου όταν το Netflix ανέβασε στην πλατφόρμα του μια από τις πιο φιλόδοξες και περίπλοκες νοηματικά ταινίες των τελευταίων χρόνων.
Ο λόγος για το «κυβερνοπάνκ», όπως το προλόγισε χαρακτηριστικά το κανάλι, «Είμαι η Μητέρα», ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που πέρασε σχεδόν στα «ψιλά» όταν ξεκίνησε, πλέον όμως έχει αποκτήσει φανατικό κοινό.
Κλειστοφοβικό και οπτικά πανέμορφο, το φιλμ του αυστραλού σκηνοθέτη Γκραντ Σπουτόρε θυμίζει φευγαλέα το φοβερό και τρομερό «Alien» του Ρίντλεϊ Σκοτ, αισθητικά τουλάχιστον.
Και νοηματικά το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» του Κιούμπρικ, καθώς κι εδώ η τεχνητή νοημοσύνη προσπαθεί να επανακαθορίσει ουσιαστικά το ανθρώπινο είδος.
«Ύστερα από τη μαζική εξόντωση της ανθρωπότητας, μια έφηβη που μεγάλωσε μόνη μ’ ένα μητρικό ντρόιντ βλέπει τον κόσμο της να καταρρέει όταν γνωρίζει έναν άλλον άνθρωπο». Αυτή είναι η σύνοψη του Netflix που φέρνει κοντά την Κλάρα Ρούγκαρντ και την οσκαρική Χίλαρι Σουάνκ, μπλέκοντας θεματικά ακόμα και την εξέγερση των μηχανών, απηχώντας τον «Terminator» του Κάμερον!
To προϊόν της ανθρώπινης δράσης, η έξυπνη μηχανή, μεταμορφώνεται σε φορέα που πρόκειται να κυοφορήσει τη νέα γενιά της ανθρωπότητας, σε ένα θρίλερ καταστάσεων που δίνει έμφαση στις ιδέες και τα νοήματα παρά στον φτηνό εντυπωσιασμό των blockbusters του είδους.
Ηθικά διλήμματα, γκρίζες περιοχές, φιλοσοφικά θέματα, τεχνολογικοί φόβοι και ρομπότ μπλέκονται αρμονικά σε ένα ανεπιτήδευτο φιλμ που και καλοφτιαγμένο είναι και άρτιο στις προβληματικές που θέτει.
Πώς θα είναι ο άνθρωπος που θα αποκτήσει υπόσταση μέσα από μια μηχανική μήτρα; Τι μπορεί να κάνει η τεχνητή νοημοσύνη όταν την εξουσιοδοτείς να γίνει «Μητέρα» του ανθρώπινου είδους;
Αυτά πραγματεύεται ο δημιουργικός προβληματισμός του Σπουτόρε με μια οπτική δυναμική που ισορροπεί ανάμεσα στο εντυπωσιακό και το ουσιαστικό…
