Ο Μάρκος Σεφερλής, στη συνέντευξή του στο περιοδικό Λοιπόν μιλάει για την αφοσίωση του στην παροχή θεαμάτων υψηλών προδιαγραφών, εφάμιλλων αυτών του εξωτερικού.
Παρά το σημαντικό οικονομικό κόστος που συνεπάγεται η υλοποίηση αυτών των καλλιτεχνικών του οραμάτων, ο ίδιος δηλώνει αμετανόητος, θέτοντας την καλλιτεχνική του επιθυμία πάνω από το προσωπικό οικονομικό όφελος.
Δεν σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε κάτι πιο οικονομικό;
Όχι, όταν είσαι και ηθοποιός και παραγωγός όπως εγώ, υπερισχύει η ιδιότητα του ηθοποιού. Θέλεις να προσφέρεις ένα θέαμα όπως αυτά που βλέπεις στο εξωτερικό. Εγώ κάνω στον εαυτό μου τα στραβά μάτια και υπερισχύει αυτό που θέλει ο ηθοποιός.
Αυτό δεν έχει κόστος στην τσέπη σας;
Μεγάλο, αλλά δεν με πτοεί. Και σε αρκετές δουλειές έχω μπει μέσα, με την έννοια ότι δεν έχουν βγει τα χρήματα που χάλασα όσο καλά και να πήγε η παράσταση. Ήταν δηλαδή το κόστος τόσο μεγάλο που δεν καλύφθηκε. Δεν κάνω όμως θέατρο για να γίνω πλούσιος, ζω από αυτή τη δουλειά, φροντίζω η οικογένεια μου να περνάει καλά και μέχρι εκεί. Δεν το κάνω για να μαζέψω λεφτά στην άκρη και να κάνω περιουσία μεγάλη.
Μετά από τόσα χρόνια δηλαδή δεν έχετε αποκτήσει μεγάλη περιουσία;
Όχι, δεν είμαι σε τέτοιο επίπεδο να έχω την πολυτέλεια να πω ότι δεν θα ξαναδουλέψω. Μπορεί τα θέατρα να γεμίζουν, αλλά δεν έχεις μόνο είσπραξη, έχεις άλλα 70 – 80 άτομα που δουλεύουν και πρέπει να τους πληρώσεις. Επίσης και η κάθε παραγωγή κοστίζει ένα μεγάλο ποσό. Οπότε από τη γενική είσπραξη που κάνει μια παράσταση δεν μένει όλο στον παραγωγό, σε μένα δηλαδή. Μένει ένα μέρος το οποίο ξοδεύω σε άλλες παραστάσεις και γίνεται ένας κύκλος. Επίσης, δυο χρόνια στην καραντίνα που πλήρωνα τα ενοίκια για δυο θέατρα, δεν πήρα ούτε επιδοτήσεις, ούτε τίποτα.
