Το τραύμα της παιδικής ηλικίας συχνά μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ρίζες αυτής της συναισθηματικής επιβάρυνσης βρίσκονται στις σχέσεις με τους γονείς, και ειδικά με τη μητέρα, που συνήθως είναι και ο βασικός φροντιστής στην οικογένεια.
Πρόκειται για αυτό που συχνά αποκαλείται «τραύμα της μητέρας» και σύμφωνα με τον ψυχολόγο Mark Travers, που υπογράφει σχετικό άρθρο στο Forbes, αυτά είναι τα τέσσερα σημάδια που μπορεί να υποδεικνύουν το συγκεκριμένο τραύμα…
1. Κάλυψη υλικών αναγκών, αλλά όχι συναισθηματικών
Σε πολλές οικογένειες, η μητέρα εκπληρώνει τις πρακτικές υποχρεώσεις της με συνέπεια, αλλά παραμελεί την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών του παιδιού. Αυτό μπορεί να αφήσει ένα παιδί συναισθηματικά στερημένο.
Για παράδειγμα, μια μητέρα που εξασφαλίζει φαγητό, ρούχα και εκπαίδευση, αλλά δεν αγκαλιάζει συχνά ή δεν εκφράζει στοργή, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική ανάπτυξη του παιδιού της.
Η έλλειψη συναισθηματικής υποστήριξης μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα αυτοεκτίμησης και αδυναμία ρύθμισης των συναισθημάτων στην ενήλικη ζωή. Εάν συνειδητοποιείτε ότι αναζητάτε συνεχώς επιβεβαίωση από άλλους, η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας μπορεί να σας βοηθήσει να σπάσετε αυτόν τον φαύλο κύκλο.
2. Έλλειψη συναισθηματικής ενσυναίσθησης
Η ενσυναίσθηση (συναισθηματική ταύτιση και κατανόηση) λειτουργεί σαν «οξυγόνο» στις σχέσεις. Όταν λείπει, οι σχέσεις γίνονται πιεστικές και ασφυκτικές. Μια μητέρα που δεν δείχνει ενσυναίσθηση μπορεί να αφήσει το παιδί της με ένα συναισθηματικό κενό, παγιδευμένο σε μια συνεχή ανάγκη για αποδοχή.
Έρευνες δείχνουν ότι η έλλειψη ενσυναίσθησης από τον κύριο φροντιστή μπορεί να δυσκολέψει την ανάπτυξη ασφαλών δεσμών στην ενήλικη ζωή. Αυτό οδηγεί συχνά σε προβλήματα εμπιστοσύνης και έκφρασης συναισθημάτων στις σχέσεις. Η αναγνώριση και κατανόηση των συναισθηματικών σας αναγκών μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για τη θεραπεία αυτής της πληγής.
3. Υπερβολική κριτική
Η συνεχής κριτική κατά την παιδική ηλικία δημιουργεί μια διαρκή αίσθηση αναξιότητας. Παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλοντα με έντονη κριτική συχνά διστάζουν να αναλάβουν νέες προκλήσεις, φοβούμενα την αποτυχία. Αυτό το μοτίβο μπορεί να συνεχιστεί στην ενήλικη ζωή, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο αμφισβήτησης και ανασφάλειας. Δοκιμάστε να αλλάξετε τη «γλώσσα» που χρησιμοποιείτε για να μιλήσετε στον εαυτό σας. Αντικαταστήστε την εσωτερική κριτική με ένα ουδέτερο ή και θετικό τόνο.
4. Απαγόρευση έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων
Όταν οι γονείς απαγορεύουν την έκφραση αρνητικών συναισθημάτων (μη θυμώνεις, μη κλαις, μη στεναχωριέσαι, μη φοβάσαι κλπ), τα παιδιά μαθαίνουν να τα καταπιέζουν. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, κατάθλιψη και δυσκολία στη διαχείριση των συναισθημάτων στην ενήλικη ζωή.
Η καταπίεση αυτών των συναισθημάτων μπορεί να κάνει τους ενήλικες να νιώθουν ξένοι με τον εσωτερικό τους κόσμο, καθιστώντας δύσκολη την επικοινωνία στις σχέσεις τους. Ξεκινήστε να εκφράζετε τα συναισθήματά σας με υγιείς τρόπους. Η συμβουλευτική μπορεί να σας βοηθήσει να αποδεχθείτε ολόκληρη τη συναισθηματική παλέτα.
Το «τραύμα της μητέρας» μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, αλλά είναι δυνατό να επουλωθεί. Με μικρά, σταθερά βήματα και κατάλληλη υποστήριξη, μπορείτε να ξεπεράσετε αυτά τα τραύματα. Κάθε βήμα προς τα εμπρός είναι πρόοδος — ακόμα κι αν στην αρχή φαίνεται μικρό. «Η παιδική σας ηλικία δεν χρειάζεται να καθορίζει το μέλλον σας και ποτέ δεν είναι αργά για να ξαναγράψετε την ιστορία σας», τονίζει Mark Travers.
