Στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» του τηλεοπτικού σταθμού ANT1 ήταν καλεσμένος το βράδυ της Πέμπτης (16/12) ο Άλμπερτ Μπουρλά. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της φαρμακοβιομηχανίας Pfizer μίλησε για τη διαδρομή του, την εβραϊκή καταγωγή και τη συγκινητική ιστορία της οικογένειάς του.

«Ήμασταν μια μεσοαστική οικογένεια. Δεν είχαμε μεγάλη άνεση, αλλά δεν είχαμε και μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Οι γονείς μου ήταν πολύ αγαπημένοι. Ήταν ξέγνοιαστα και αγαπημένα χρόνια. Ο πατέρας μου μαζί με τον αδελφό του τον Νίκο ήταν ποτοποιοί, για 40 τόσα χρόνια ήταν συνέταιροι μέχρι που βγήκαν στην σύνταξη. Ηταν σοβαρός ο μπαμπάς και μέσω της μαμάς πήγαιναν τα αιτήματα για ότι ήθελα. Πολύ δυναμική η μητέρα μου. Πάρα πολύ με στήριζε στα θέλω μου, μου έδωσε το πιστεύω κι ότι τίποτα δεν έιναι αδύνατο στη ζωή», δήλωσε αρχικά.

Έπειτα, αναφέρθηκε στην ιστορία της μητέρας του και πως γλίτωσε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς. «Η μητέρα μου δεν είχε σημάδι στο χέρι από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό είναι μύθος. Τα αδέρφια της και τα τρία, όπως και οι παππούδες μου και οι γιαγιάδες μου είχαν τον αριθμό γιατί πήγαν στο Άουσβιτς. Η μητέρα μου συνελλήφθη από τους Γερμανούς εδώ στην Ελλάδα, αλλά δεν πήγε στα στρατόπεδα. Ο χριστιανός θείος μας πλήρωσε λύτρα στο Γερμανό διοικητή Μαξ Μέρτεν και έτσι σώθηκε».

Συνεχίζοντας εξιστόρησε περισσότερες λεπτομέρειες από το οικογενειακό παρελθόν του. «Ο πατέρας μου σώθηκε από τύχη γιατί ζούσε κρυμμένος με ψεύτικη ταυτότητα. Η αδελφή της μητέρας μου είχε παντρευτεί και η μητέρα μου έμεινε μαζί της όταν τα άλλα αδέλφια και οι γονείς της πήγαν στο Άουσβιτς».

Μεγαλώνοντας, υποστήριξε, πως του πέρασε από το μυαλό να ασχοληθεί με το ποτοποιείο. Μάλιστα, συζήτησε το ενδεχόμενο με τη ξαδερφη του Γκρατσιέλα. Ωστόσο, εκείνη ήδη κατέγραφε επιτυχίες στον τομέα της και εκείνος ξεκινούσε την ακαδημαϊκή του καριέρα «κι έτσι δεν έγινε».

O Άλμπερτ Μπουρλά μίλησε και για τα μαθητικά του χρόνια. «Θα έλεγα πως ήμουν προς το καλός. Όχι αριστός. Ωστόσο, ασχολούμουν πολύ με τα κοινά. Είχαμε ορχήσρτα στο σχολείο και έκανα καλλιτεχνικές εβδομάδες και διάφορες άλλες δραστηριότητες». Πρόσθεσε πως «πήγαινα για τον ιατρικό κύκλο, θα μπορούσε να ήταν η καριέρα μου είτε γιατρός ή κτηνίατρος. Τα όνειρα των γονιών μου; Να δουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνει ο ίδιος επιστήμονας, αλλά δεν γινόταν τότε λόγω της κατάστασης. Θυμάμαι τα δάκρυά του όταν πήρα το διδακτορικό μου.