Mετανάλυση με δεδομένα από τρεις μεγάλες εθνικές βάσεις δεδομένων των ΗΠΑ, παρουσιάστηκε στις 25 Μαρτίου στο ENDO 2019 (Ετήσια Συνάντηση της Εταιρείας Ενδοκρινολόγων).

Σύμφωνα με τα στοιχεία μέχρι το 2015, ένας στους έξι θηλώδεις καρκίνους του θυρεοειδούς (PTC) και τα δύο τρίτα όλων των ευμεγεθών θηλωδών όγκων του θυρεοειδούς στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρουσιάζονται σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα!

Αμερικάνοι ερευνητές τόνισαν ότι «η έκταση του αντίκτυπου της παχυσαρκίας ήταν αυτό που περιμέναμε συνολικά για τα θηλώδη καρκινώματα, αλλά μας εκπλήσσει ότι ήταν τόσο μεγάλο για τους όγκους με διάμετρο άνω των 4 εκατοστών» στο ENDO 2019.

Οι ίδιοι ερευνητές σημείωσαν ότι είναι δύσκολη η ανίχνευση αυτών των κακοηθειών έως ότου εμφανίζουν συγκεκριμένο μέγεθος. Επίσης, αναφέρουν ότι η παχυσαρκία, εκτός του ότι πιθανά εμπλέκεται στην ανάπτυξη όγκων θυρεοειδούς, μπορεί να σχετίζεται και με πιο επιθετικούς τύπους αυτού.

Ομάδα του National Cancer Institute των ΗΠΑ διαπίστωσε ότι υπάρχει αύξηση στην επίπτωση κακοηθειών θυρεοειδούς και ότι η θνησιμότητα από τον καρκίνο του θυρεοειδούς επίσης αυξάνεται, γεγονός που υποδηλώνει ότι «η αυξημένη διάγνωσή του δεν είναι η μοναδική εξήγηση και ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες, αλλά και παράγοντες του τρόπου ζωής παίζουν το δικό τους ξεχωριστό ρόλο».

Γενικά, η ανάπτυξη του καρκίνου του θυρεοειδούς, συμπίπτει με την επιδημία της παχυσαρκίας, καθώς μέχρι σήμερα το 40% των ενηλίκων των ΗΠΑ είναι παχύσαρκοι, ενώ ταυτόχρονα είναι γνωστό ότι η επίπτωση του καρκίνου του θυρεοειδούς στις ΗΠΑ αυξήθηκε 3,5 φορές μεταξύ 1980 και 2015, από 6,0 σε 22,3 ανά 100,000 στις γυναίκες και 2,1 έως 7,6 ανά 100,000 στους άνδρες

Υπάρχουν διάφορες πιθανές ερμηνείες αυτών των ευρημάτων σύμφωνα με τους ερευνητές:

  • Καθυστερημένη εντόπιση λόγω της δυσκολίας ανίχνευσης.
  • Η παρακολούθηση και εντόπιση είναι πιο δύσκολη σε άτομα με μεγαλύτερο ΔΜΣ.
  • Η παχυσαρκία μπορεί να ασκήσει άμεση επίδραση στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του όγκου, χωρίς όμως να γνωρίζουμε τους παθογενετικούς μηχανισμούς.
  • Τέλος, επισημαίνουν ότι χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διάγνωση αυτών των παχύσαρκων ατόμων ή την πρόσβασή τους σε ειδικό γιατρό.

Στη συνέχεια, στην προσπάθειά τους να δουν πως θα μπορούσε η μελέτη αυτή να βοηθήσει στην πρόληψη, οι ερευνητές αυτής της μελέτης ήθελαν να εκτιμήσουν το κλάσμα που οφείλεται στον πληθυσμό (PAF) ή το ποσοστό των περιπτώσεων (PTC) που δεν θα είχαν συμβεί χωρίς έκθεση (δηλαδή, παχυσαρκία).

Σε μια δεκαετή περίοδο, το ποσοστό εμφάνισης θηλώδους καρκινώματος που οφείλεται στον πληθυσμό εξαιτίας της παχυσαρκίας, αυξήθηκε από 11% το 1985-1997 σε 16% το 2013-2015.

Για θηλώδη μεγαλύτερα από 4 cm, η αύξηση ήταν από 51% έως 63%. Αυτό σε νούμερα αντιστοιχεί περίπου σε 7.500 θηλώδη καρκινώματα και 2350 μεγάλα θηλώδη καρκινώματα, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, λένε οι επιστήμονες.

Σύμφωνα με την Ενδοκρινολόγο Μαρία Προκοπίου, αξίζει να σημειώσουμε πως στην Ελλάδα, η πρόσβαση των ασθενών σε ενδοκρινολόγο είναι πολύ ευκολότερη από τις ΗΠΑ, γεγονός που βοηθάει στην έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση και περιορίζει τη θνησιμότητα από τέτοιες κακοήθειες.

Σε κάθε περίπτωση ο προληπτικός έλεγχος, η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, η έγκαιρη διάγνωση και η παρακολούθηση από τον ενδοκρινολόγο μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή.