«Η υπογλυκαιμία είναι μία από τις ανεπιθύμητες ενέργειες που προκαλείται από τα φάρμακα στους διαβητικούς πάσχοντες. Κάποια παλαιότερα φάρμακα προκαλούν συχνότερα υπογλυκαιμίες, εκ των οποίων ορισμένες μπορεί να είναι σοβαρές και να οδηγήσουν τους πάσχοντες στο Νοσοκομείο για νοσηλεία», δηλώνει ο Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Β΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική & Διαβητολογικό Κέντρο Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν») κ. Παναγιώτης Χαλβατσιώτης.
Μελέτη η οποία βασίζεται στις εισαγωγές στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Αττικόν» πασχόντων από διαβήτη, που εκδήλωσαν υπογλυκαιμικό επεισόδιο την τελευταία πενταετία (από το 2007 έως το πρώτο εξάμηνο του 2012), δείχνει ότι οι περισσότεροι εξ αυτών παρουσίασαν λόγω της υπογλυκαιμίας κι άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας (νευρολογικές διαταραχές, σπασμούς, εγκεφαλικά επεισόδια, επιδείνωση χρόνιων νοσημάτων). Σε ορισμένους, η κατάσταση αυτή, τους κόστισε τη ζωή.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία της μελέτης (βρίσκεται σε εξέλιξη), 325 πάσχοντες από διαβήτη εισήχθησαν στο Νοσοκομείο, το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα, λόγω υπογλυκαιμικών επεισοδίων. Απ’ αυτούς, 158 περιστατικά αφορούσαν την ηλικιακή ομάδα άνω των 65 ετών. Τα περισσότερα από αυτά τα περιστατικά παρουσίασαν κι άλλα προβλήματα υγείας, ενώ 4 ασθενείς έχασαν τη μάχη για τη ζωή. Η νοσηλεία τους διήρκεσε κατά μέσο όρο περίπου μια εβδομάδα, πράγμα που αυξάνει παράλληλα και την οικονομική επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων.
«Η υπογλυκαιμία αποτελεί κατά κύριο λόγο μια ανεπιθύμητη ενέργεια της αντιδιαβητικής αγωγής, είτε με χάπια είτε με ινσουλίνη, και συχνά οδηγεί σε εισαγωγές στο νοσοκομείο αλλά και σε επιβάρυνση της ποιότητας ζωής των διαβητικών. Οι διαβητικοί άνω των 65 ετών χαρακτηρίζονται ως η πιο ευαίσθητη ηλικιακή ομάδα με πολυφαρμακία λόγω της συνύπαρξης άλλων νοσημάτων (δυσλιπιδαιμία, υπέρταση, νοσήματα του καρδιαγγειακού, μειωμένες διανοητικές καταστάσεις) αλλά και με αυξημένους γενικά τους δείκτες νοσηρότητας και θνητότητας», τονίζει ο κ. Χαλβατσιώτης, και προσθέτει: «Σύμφωνα με τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής και της Αμερικανικής Εταιρείας, η αντιδιαβητική θεραπεία που θα επιλέγεται από τον θεράποντα ιατρό θα πρέπει να εξατομικεύεται με στόχο ένα επαρκές θεραπευτικό αποτέλεσμα με τη δυνατόν μικρότερη επιβάρυνση της ποιότητας ζωής του διαβητικού. Σήμερα, σε σύγκριση με το πρόσφατο παρελθόν υπάρχουν θεραπευτικές επιλογές που μπορεί να εξασφαλίσουν την ποθούμενη ποιότητα ζωής των διαβητικών».
Το σοβαρό πρόβλημα της υπογλυκαιμίας στους πάσχοντες από διαβήτη βρήκε τη λύση του με την κυκλοφορία μίας νέας κατηγορίας αντιδιαβητικών φαρμάκων των DPP4 αναστολέων, ένας εκπρόσωπος των οποίων είναι και η βιλνταγλιπτίνη.
Η βιλνταγλιπτίνη έλαβε τον Οκτώβριο του 2012 έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να χορηγείται σε συνδυασμό με μία σταθερή δόση ινσουλίνης (με ή χωρίς μετφορμίνη) σε ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ, όταν η δίαιτα και η άσκηση μαζί με την ινσουλίνη δεν παρέχουν επαρκή γλυκαιμικό έλεγχο. Η δεύτερη ένδειξη αφορά τη χορήγηση της βιλνταγλιπτίνης μαζί με σουλφονυλουρία και μετφορμίνη ως τριπλή θεραπεία από το στόμα, όταν η δίαιτα και η άσκηση μαζί με τη διπλή θεραπεία (σουλφονυλουρία και μετφορμίνη) δεν έχουν επίσης, τα απαιτούμενα αποτελέσματα.
Η βιλνταγλιπτίνη, μπορεί επίσης, να χορηγηθεί ακόμα και σε ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, καθώς και σε ασθενείς που κάνουν αιμοκάθαρση. Συμπερασματικά, οι κλινικές μελέτες έδειξαν ότι με την προσθήκη βιλνταγλιπτίνης στις παραπάνω θεραπείες, τα επεισόδια υπογλυκαιμίας στους πάσχοντες από διαβήτη τύπου ΙΙ δεν αυξάνονται σημαντικά σε σχέση με το εικονικό φάρμακο.
Πηγή: vita.gr
