Αν οι γυναίκες περνάνε ώρες ατελείωτες σε ψώνια στα καταστήματα, μπαινοβγαίνοντας από το ένα στο άλλο και δοκιμάζοντας (εκτός από ρούχα) την υπομονή των ανδρών, οι οποίοι συνήθως αρκούνται σε σύντομης διάρκειας «καταδρομικού στιλ» επισκέψεις στα μαγαζιά, αυτό οφείλεται στο διαφορετικό εξελικτικό παρελθόν τους, που φθάνει στην εποχή των κυνηγών-συλλεκτών, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, υπό τον καθηγητή Ντάνιελ Κρούγκερ, και δημοσιεύεται στο «Journal of Social, Evolutionary and Cultural Psychology» (Περιοδικό Κοινωνικής, Εξελικτικής και Πολιτισμικής Ψυχολογίας), σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ».
Οι διαφορετικοί ρόλοι μεταξύ των δύο φύλων στους προϊστορικούς χρόνους εξελίχθηκαν σταδιακά στις σημερινές διαφορετικές καταναλωτικές «στρατηγικές».
Στο παρελθόν οι γυναίκες, συνήθως μαζί με τα παιδιά τους, περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους βρίσκοντας και συλλέγοντας φαγητό από τα δάση και τους αγρούς. Σήμερα περνάνε… άπειρες ώρες, πάλι συνήθως μαζί με τα παιδιά τους, μέχρι να βρουν το «τέλειο» δώρο ή αντικείμενο για το σπίτι τους, όπως πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια υπομονετικά έψαχναν να βρουν την «τέλεια» τροφή στη φύση, κάτι που ήταν θέμα ζωής ή θανάτου, επειδή μια λάθος επιλογή μπορεί να προκαλούσε θανατηφόρα δηλητηρίαση.
Η ανάγκη αυτή έκανε τις γυναίκες, μέσα από μια μακρά εξελικτική «εκπαίδευση», ιδιαίτερα ικανές στο να ξεχωρίζουν χρώματα, υφές μυρωδιές κλπ., ώστε να είναι σίγουρες ότι η τροφή που μάζευαν ήταν όντως ασφαλής. Η ίδια ουσιαστικά ικανότητα αξιοποιείται σήμερα για τα ψώνια.
Από την πλευρά τους, οι άνδρες στο απώτερο παρελθόν ήσαν κυρίως κυνηγοί που σχεδίαζαν εκ των προτέρων πού και πώς θα πιάσουν και θα σκοτώσουν τη λεία τους, ενώ μόλις εκτελούσαν το έργο τους, επέστρεφαν αμέσως στο σπίτι τους. Σήμερα πια έχουν υποσυνείδητα υιοθετήσει ένα ανάλογο «στιλ», έχοντας προσχεδιάσει συνήθως τι θέλουν να αγοράσουν και από ποιο κατάστημα, το ψωνίζουν χωρίς χρονοτριβή και μετά γυρνούν σπίτι πάραυτα κουβαλώντας τα “νεκρά θηράματα” (ψώνια!), αφού θεωρούν ότι…η αποστολή τους εξετελέσθη. Δεν τους αρέσει να κουβαλάνε τα μικρά παιδιά τους μαζί στα ψώνια, όπως κάποτε δεν τα έπαιρναν μαζί στο κυνήγι, επειδή θεωρούσαν ότι τους ήταν βάρος.
Κάπως έτσι, τελικά, σήμερα οι άνδρες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μια μαύρη κάλτσα από μια σκούρα μπλε, όταν ψωνίζουν, ενώ οι γυναίκες μπορεί να χάσουν τον προσανατολισμό τους ακόμα και μέσα σε ένα πολυκατάστημα.
Σύμφωνα με τον Κρούγκερ, η εξήγηση αυτή μπορεί να ρίξει φως στο γιατί τόσο συχνά, σε όλο τον κόσμο, τα ζευγάρια τσακώνονται, όταν βγουν για ψώνια μαζί. Πολύ απλά… το ευχαριστιούνται με διαφορετικό τρόπο και ο ένας δεν αντέχει υποσυνείδητα τη «στρατηγική» του άλλου. Ο ερευνητής καλεί τα δύο φύλα να δείξουν μεγαλύτερη αμοιβαία κατανόηση.
Ακόμα διευκρίνισε ότι αυτές οι διαφορετικές συμπεριφορές ανάμεσα στα δύο φύλα δεν είναι γενετικά καθορισμένες και δεν ισχύουν κατ’ ανάγκην για τον καθένα, αλλά ισχύουν ως μια γενική τάση στα δύο φύλα.
Πηγή: ygeianews.gr
