Η επιστημονική προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας

Η ομοφυλοφιλία αναφέρεται στη σεξουαλική έλξη και συμπεριφορά προς άτομα του ίδιου φύλου, δηλαδή ενός άνδρα προς έναν άλλον άνδρα και μιας γυναίκας προς μια άλλη γυναίκα. Ο ομοφυλόφιλος άνδρας ή γυναίκα επιθυμεί να εκφράσει τα ερωτικά του συναισθήματα, έλκεται σεξουαλικά, φαντασιώνει, λειτουργεί και αντλεί σωματική ικανοποίηση από το σύντροφο του ίδιου φύλου.

Γράφει ο Θάνος Ασκητής

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλά αντιφατικά δεδομένα ως προς τον πραγματικό αριθμό των ομοφυλόφιλων σε όλο τον κόσμο. Σαφείς αποδείξεις οι οποίες να καταγράφουν το πόσο τοις εκατό του γενικού πληθυσμού έχουν ομοφυλοφιλική σεξουαλική προτίμηση δεν αποτελούν ισχυρό επιστημονικό δεδομένο. Στην πραγματικότητα ο αριθμός αυτός φαίνεται να επηρεάζεται από έρευνα σε έρευνα, ακόμη και από τη χώρα που γίνεται η συγκεκριμένη εκτίμηση, καθώς και από τις αντιλήψεις που επικρατούν στο συγκεκριμένο κοινωνικό πληθυσμό που μελετάται.

Υπάρχουν ποικίλες δημοσιευμένες επιστημονικές έρευνες οι οποίες έχουν διερευνήσει τα ποσοστά της ομοφυλοφιλίας. Μελέτες όπως περιγράφονται στο βιβλίο ψυχιατρικής Synopsis of Psychiatry αναφέρουν ότι η ομοφυλοφιλία κυμαίνεται από 2% έως 4% του πληθυσμού. Έρευνες οι οποίες έγιναν από τον Kinsey υποστηρίζουν την άποψη ότι ένας στους δέκα ανθρώπους περίπου εκφράζεται σεξουαλικά με ομοφυλοφιλικό τρόπο για τουλάχιστον τρία χρόνια στη ζωή του.

Όλα αυτά τα δεδομένα δείχνουν ότι δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει με βεβαιότητα τον πραγματικό αριθμό των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών, φαίνεται όμως κατά μία γενικότερη εκτίμηση της ομοφυλόφιλης σεξουαλικότητας, χωρίς όμως να θεωρείται αυτή αποκλειστική, ότι ένα 10% του γενικού πληθυσμού έχει εμπλοκή ομοφυλοφιλικού τύπου.

Η ομοφυλοφιλία που ξεκίνησε ως μία ανατρεπτική σεξουαλικότητα και διώχθηκε ανά τους αιώνες ιστορικά με πολιτισμικές και θρησκευτικές ιδιαιτερότητες, αλλά και ακόμη από την ίδια την ψυχιατρική επιστήμη με αρκετή θεραπευτική βαρβαρότητα, φαίνεται να υπάρχει σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες. Η ομοφυλοφιλία θεωρείται ένα «δύσκολο» κεφάλαιο της ανθρώπινης σεξουαλικότητας το οποίο έχει πολλούς διώκτες αλλά και πολλούς υποστηρικτές.

Όσον αφορά την ιατρική επιστήμη, είναι άξιο αναφοράς ότι το 1973 η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρία δεν συμπεριέλαβε την ομοφυλοφιλία στην τρίτη έκδοση του διαγνωστικού και στατιστικού εγχειριδίου των ψυχικών διαταραχών.

Σχετικά με τους αιτιολογικούς παράγοντες, υπάρχουν πολλές ψυχολογικές θεωρίες για το αν κάποιος γίνεται ή γεννιέται ομοφυλόφιλος. Πέρα των κλασσικών ψυχαναλυτικών θεωριών που την εξήγησαν σαν μια δυσκολία της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης, τα τελευταία χρόνια προσεγγίσεις επιστημονικές που δεν έχουν αποδεικτικό χαρακτήρα, αλλά έχουν ισχυρά ενδεικτικό, προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις για τις αιτίες γέννησής της.

Για παράδειγμα οι μελέτες που αναφέρονται στις γενετικές θεωρίες, με έρευνες που έγιναν σε διδύμους, έδειξαν ότι υπάρχει υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης της ομοφυλοφιλίας σε μονοζυγώτες διδύμους σε σύγκριση με τους διζυγώτες. Επιπλέον, μελέτες που πραγματοποιήθηκαν με βάση τις γενετικές θεωρίες μιλούν για το χρωμόσωμα Χ το οποίο μεταβιβάζεται από τη μητέρα.

Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ της συνειδητοποίησης και της αποδοχής του ατόμου για την ομοφυλοφιλία. Πράγματι, είναι πιθανό ένας άνθρωπος να αρνηθεί να αποδεχτεί ότι είναι ομοφυλόφιλος και να αρχίσει ακόμη και να απομονώνεται κοινωνικά, με συνέπεια κάποιες φορές να αναπτύξει μια ψυχική διαταραχή, όπως η κατάθλιψη.

Όταν ένα άτομο έχει δυσκολία να αποδεχτεί τον ομοφυλοφιλικό του προσανατολισμό και διακατέχεται από συναισθήματα που του προκαλούν δυσφορία τότε είναι ωφέλιμο να απευθυνθεί σε ψυχολόγο εξειδικευμένο στη σεξουαλική υγεία.