Δεν έχω ακούσει ποτέ να αποκαλούν κάποιον νάρκισσο και να το λένε για καλό. Συνήθως ο χαρακτηρισμός αυτός αποδίδεται σε άτομα εγωκεντρικά, αλαζονικά και ματαιόδοξα. «Ο όρος χρησιμοποιείται ευρέως αλλά όχι πάντα σωστά» επισημαίνει ο Χρήστος Σχίζογλου, ψυχολόγος, εξηγώντας ότι η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας δεν είναι επιφανειακή, αλλά πολυσύνθετη και βαθιά. «Χαρακτηρίζεται κυρίως από μεγαλομανία, διαρκή αναζήτηση της προσοχής, έλλειψη ενσυναίσθησης, φθόνο, εκμετάλλευση, δυσπιστία, κτητικότητα και δυσκολία αποδοχής οποιασδήποτε κριτικής.
Οι ναρκισσιστές θέλουν να ασκούν έλεγχο στους γύρω τους και για να το πετύχουν μπορούν να γίνουν αδίστακτοι, υποτιμώντας ή κακοποιώντας (λεκτικά, συναισθηματικά ή και σωματικά) τους άλλους χωρίς αυτό να γίνεται πάντα αντιληπτό. Ενώ εξωτερικά παρουσιάζονται ως ισχυροί και σίγουροι, εσωτερικά δίνουν μάχη με την ανασφάλεια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση». Διάβασε περισσότερα στο Love Yourself
