Η Ελένη Τοπαλούδη, που δολοφονήθηκε βάναυσα πριν από περίπου 5 χρόνια στη Ρόδο, θα είχε σαν χθες 15 Ιανουαρίου τα γενέθλιά της. Το νεαρό κορίτσι έζησε μαρτυρικές στιγμές στα χέρια των δύο δραστών, οι οποίοι προτού τη δολοφονήσουν, τη βίασαν.
Οι γονείς της Ελένης Τοπαλούδη, Ιωάννης και Κούλα βρέθηκαν στον τάφο της στο Διδυμότειχο με μια τούρτα για τα γενέθλια του παιδιού τους.
«Και έρχεται ξαφνικά μια αποφράδα νύχτα που στα γκρεμίζει όλα»
Ραγίζει καρδιές η ανάρτηση της μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη για τον χαμό της κόρης και τη δικαιοσύνη στη χώρα.
«Γεννήθηκες και γέμισε η ζωή μου με αισθήματα χαράς και ευγνωμοσύνης. Ήσουν Ελένη μου ό,τι πιο όμορφο θα μπορούσε να μου συμβεί. Ένα μικρό πλασματάκι, ένα μικρούλι τοσοδούλι που είχε την ανάγκη μου. Ήταν τόσο μοναδική και ανεπανάληπτη η στιγμή που σε έφερα στο φως που ευχαριστούσα το Θεό γι’ αυτό το Θείο δώρο.
Και έρχεται ξαφνικά μια αποφράδα νύχτα που στα γκρεμίζει όλα. Γιατί υπάρχουν γύρω μας ανθρωπόμορφα κτήνη χωρίς καρδιά και ψυχή μες στα στήθη τους. Αυτοί οι φονιάδες, οι στυγεροί δολοφόνοι δεν υπολόγισαν ούτε μάνες, ούτε πατεράδες, ούτε αδέρφια ούτε κανέναν. Ευτυχώς που υπάρχει αυτή ‘Η ΘΕΙΑ’. ‘Η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ’. Σ ΑΥΤΗΝ ΕΝΑΠΟΘΕΤΩ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΟΥ’. ΑΠΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!!!!!
Σε ποιους να πιστέψω; Σε ποιο σύστημα; Ας σκεφτούν όλοι αυτοί που αποτελούν το σύστημα. Ποιος δικαιολογεί και ξεπλένει τους δράστες, τους βιαστές και τους δολοφόνους;
Ας σκεφτούμε και ας προβληματιστούμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!!!! ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!!!!!!!!» γράφει η Κούλα Αρμουτίδου.
Λίγο αργότερα, η Κούλα Αρμουτίδου έκανε μία ακόμα ανάρτηση για τα γενέθλια της κόρης της.
«Ελένη μου, δεν μπορώ,δεν αντέχω την απουσία σου.
Ελένη μου, αχ κοριτσάκι μου.
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ, ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.
ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΟΥ
ΧΡΟΝΟΥ. Η ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΦΕΡΝΕΙ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ
ΘΛΙΨΗ.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΛΑΣΜΑ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΕ
ΕΞΟΥΘΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΕΙ ΣΕ ΜΙΑ
ΟΔΥΝΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
49 Μήνες και 18 μέρες χωρίς εσένα μόνο η
ψυχή μου ξέρει τι περνάω.
Πονάω, πονάω, πονάω».
