Άφησαν το Βερολίνο και βρέθηκαν στην Αθήνα για να δημιουργήσουν και να δώσουν δύναμη σε όσους έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την ασθένεια του καρκίνου. Ο καλλιτέχνης Tristan Eaton απο το Λος Άντζελες και η συνεργάτης και καλή του φίλη, καλλιτέχνις Ιωάννα Λουπασάκη απο το Βερολίνο, επισκέφτηκαν την Αθήνα για να δημιουργήσουν μια μοναδική τοιχογραφία εμπνευσμένη και αφιερωμένη σε όλους όσους πάλεψαν με την ασθένεια του καρκίνου.
Το γεμάτο χρώμα και δύναμη έργο, υλοποιήθηκε και πλέον κοσμεί την οδό Θεσσαλονίκης. Η επιφάνεια στην οποία δημιουργήθηκε η τοιχογραφία είναι στην οδο Θεσσαλονίκης, σε ένα χώρο όπου η UrbanAct επιμελείται και υλοποιεί συμμετοχικές δημόσιες τοιχογραφίες με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, με την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.
«Το συγκεκριμένο project εμπνέεται από μια προσωπική ιστορία, βίωμα πένθους και αγάπης με την απώλεια της αδερφής μου Αγγελικής. Η θέση που επιλέχτηκε να γίνει η τοιχογραφία είναι site-specific. Στην ευρύτερη περιοχή του Κεραμεικού, ως το αρχαιότερο νεκροταφείο των Αθηνών, είναι μια προσπάθεια σύνδεσης του αρχαίου μας πολιτισμού με τη σύγχρονη τέχνη μέσα από τον κοινό παρονομαστή της έκφρασης του πένθους.
Πενθώ σημαίνει και χρώματα, σημαίνει και χαμογελώ, συνδέομαι, ζωγραφίζω στον τοίχο και κοιτάζω τον κόσμο ξανά. Σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα κομμάτια της Αθήνας ας είναι το κομμάτι που οι περαστικοί θα σταματήσουν για να αφουγκραστούν μια άλλη μορφή της Μνήμης και ίσως συνδεθούν και με δικά τους βιώματα. Ένα πένθος ορατό, ανάμεσα μας. Που δεν τον προσπερνάμε αλλά το βλέπουμε και το ενσωματώνουμε. Ένα πένθος αλλιώς» αναφέρει χαρακτηριστικά η καλλιτέχνις Ιωάννα Λουπασάκη.
Ο στόχος του project
Στόχος του project ειναι να αποτυπωθεί μια άλλη έκφραση του πένθους, πιο ορατή, πολύχρωμη, κομμάτι της καθημερινότητας μας, της ζωής, όπου ο κάθε ένας μπορεί να συνδεθεί με τις σκέψεις του και την ενέργεια του. Το πένθος άλλωστε θα μπορούσε να προσομοιάζει μια πόλη. Γκρι, τσιμέντο ακανόνιστος θόρυβος, νέφος που σε αποξενώνουν. Κάποιες άλλες στιγμές η ζεστασιά των ανθρώπων της, οι μουσικές και τα χαμόγελα, η ιστορία της, ο πολύχρωμος πληθυσμός της που σε ξανασυνδεουν. Μια χαρμολύπη.
Ο Tristan Eaton χρησιμοποιεί τη ζωγραφική, το γκραφίτι, το σκίτσο, το κόμικ πάνω σε καμβάδες, σε παιχνίδια και κυρίως σε τοίχους μικρούς και μεγάλους παγκοσμίως. Εμπνέεται από γεγονότα ιστορικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά. Πρόσφατες τοιχογραφίες αφορούν στον πόλεμο της Ουκρανίας , στη μαζική δολοφονία στο δημοτικό σχολείο του Τέξας, murals για τους ανθρώπους που χάθηκαν από τον κορονοϊό, murals για το κίνημα Black lives matter, murals για την ευαισθητοποίηση για την κλιματική αλλαγή. Οι τοιχογραφίες του διακοσμούν από μεγάλα κτίρια μέσα στη Νέα Υόρκη μέχρι σε φαβέλες της Βραζιλία. Εμπνέεται όμως και από τον ανθρώπινο πόνο που βρίσκεται γύρω μας. Στόχος του είναι η τέχνη να είναι ορατή για όλους και να αποτελεί σημείο σύνδεσης και περαιτέρω σκέψης.
Για το συγκεκριμένο έργο ο Tristan Eaton προσπάθησε μέσα από την μορφή της Αγγελικής και με την πολυπλοκότητα των χρωματικών συνδυασμών που χρησιμοποιεί, να δημιουργήσει ένα πολύχρωμο τόπο μνήμης για τους καθημερινούς αφανείς που πάλεψαν με τον καρκίνο και νικήθηκαν και για όλους αυτούς που τους συνόδεψαν και έμειναν πίσω να πενθούν. Γιατί ουσιαστικά η αγάπη είναι αυτό που πάντα έχουμε και μένει. Το πένθος είναι μια ύψιστη μορφή αγάπης. Και θα μπορούσε να έχει και χρώματα.
