Λίγες μέρες πριν, το γκράφιτι στους τοίχους του Πολυτεχνείου στις οδούς Πατησίων και Στουρνάρη, δίχασε την κοινή γνώμη που άρχισε να ταλαντεύεται για το συγκεκριμένη τοιχογραφία ανάμεσα στην τέχνη και τον βανδαλισμό.

Ρεπορτάζ / Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος

Πέρα όμως από την πρόσκαιρη δημοσιότητα που δέχτηκε ο χώρος του γκράφιτι με αφορμή το Πολυτεχνείο, η αλήθεια είναι πως οι εξωτερικές επιφάνειες του ιστορικού κτιρίου είναι σε τραγική κατάσταση πολλά χρόνια τώρα.

Μπορεί το γιγαντιαίο γκράφιτι να τράβηξε τα βλέμματα και να δημιούργησε εντυπώσεις, αλλά ακόμα και πριν από αυτό, οι τοίχοι στην οδό Στουρνάρη και όχι μόνο, είναι γεμάτοι από συνθήματα, μικρότερα γκράφιτι και αφίσες σε σχεδόν ολόκληρη την επιφάνειά τους.

Πέρα όμως από την πρόσκαιρη δημοσιότητα που δέχτηκε ο χώρος του γκράφιτι με αφορμή το Πολυτεχνείο, η αλήθεια είναι πως οι εξωτερικές επιφάνειες του ιστορικού κτιρίου είναι σε τραγική κατάσταση πολλά χρόνια τώρα. Μπορεί το γιγαντιαίο γκράφιτι να τράβηξε τα βλέμματα και να δημιούργησε εντυπώσεις, αλλά ακόμα και πριν από αυτό, οι τοίχοι στην οδό Στουρνάρη και όχι μόνο, είναι γεμάτοι από συνθήματα, μικρότερα γκράφιτι και αφίσες σε σχεδόν ολόκληρη την επιφάνειά τους.

Μία εικόνα που κάθε άλλο παρά επέτρεπε στο κτίριο να δείξει την αρχική του κατάσταση. Επιπλέον η πλαϊνή είσοδος του Πολυτεχνείου στο κτίριο επί της Στουρνάρη έχει σφραγιστεί πολλά χρόνια τώρα με τη χρήση γυψοσανίδων.

Είναι σαφές ότι η υποβάθμιση του κτιρίου έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν από το τωρινό γκράφιτι, αν δεχτούμε την πλευρά του κόσμου που μιλάει για υποβάθμιση, ενώ ολόκληρο το τμήμα της οδού Στουρνάρη από την Πατησίων ως και την πλατεία Εξαρχείων, είναι ένας δρόμος που τα τελευταία χρόνια έχει υποβαθμιστεί και υποφέρει τόσο από τις ταραχές που ξεσπούν αρκετές φορές το χρόνο στο συγκεκριμένο σημείο, όσο και από την οικονομική κρίση. Μία οικονομική κρίση που σε συνδυασμό με τα κατά καιρούς επεισόδια, οδήγησε σε λουκέτο τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα στην περιοχή και σε μαρασμό έναν από τους εμπορικότερους δρόμους της Αθήνας.

Ωστόσο, αρκεί μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και αμέσως παρατηρούμε ότι το γκράφιτι βρίσκεται παντού. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικεντρωμένο στα στενά γύρω από τα Εξάρχεια και την πλατεία Ψυρρή όμως στην πραγματικότητα μπορούμε να το βρούμε παντού.

Και μπορεί να ξεκίνησε από απλά συνθήματα με μαρκαδόρους ή σπρέι, κυρίως πολιτικού περιεχομένου, όμως στα χρόνια της κρίσης εξελίχθηκε και γιγαντώθηκε σε μία ιδιαίτερη μορφή τέχνης, που χρησιμοποιείται ως μέσο έκφρασης διαφόρων προβληματισμών σε κοινωνικό ή πολιτικό επίπεδο που απασχολούν την κοινή γνώμη.

Επιπλέον παρά τις αντιδράσεις που δημιούργησε το συγκεκριμένο γκράφιτι στους τοίχους του Πολυτεχνείου, άλλα γκράφιτι έχουν προκαλέσει θαυμασμό ακόμα και συγκίνηση, όπως το πρόσφατο γκράφιτι με θέμα τον σκύλο Λουκάνικο σε κτίριο στην περιοχή του Ψυρρή.

Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για μία μορφή τέχνης που εξαιτίας του τρόπου και του χώρου που εφαρμόζεται κάθε φορά, ακροβατεί ανάμεσα στην νομιμότητα και την παρανομία. Ανάμεσα στο θαυμασμό, την αποδοχή ή την κατακραυγή…