Σταμάτησε την απεργία πείνας ο καταδικασμένος για συμμετοχή στην «17 Νοέμβρη» Ηρακλής Κωστάρης. Την απόφαση αυτή την δημοσιοποίησε ο ίδιος με ανακοίνωσή του.

«Ξεκίνησα έναν αγώνα με το μόνο όπλο που μου είχε απομείνει, την απεργία πείνας, για α πάρω πίσω αυτό που για 3 ½ χρόνια είχα: τις εκπαιδευτικές και τακτικές άδειες τις οποίες, ακόμα και με το νέο ανθρωποκτόνο νόμο περί φυλακών τύπου Γ΄, δικαιούμαι. Ένα αίτημα το οποίο δεν αφορά μόνο εμένα αλλά και πολλούς άλλους φυλακισμένους όπως π.χ. τον Νίκο Ρωμανό που συνεχίζει να βρίσκεται σε πολυήμερη απεργία πείνας.

Δεν είχα, ούτε και έχω, καμιά ψευδαίσθηση για τις προθέσεις του κράτους και των αρμόδιων φορέων. Επέλεξα όμως να δώσω αυτή τη μάχη γιατί πιστεύω ότι σε καμιά περίπτωση οι όποιοι αγώνες δίνονται δεν πάνε χαμένοι ακόμα και όταν δεν πετυχαίνουνε άμεσα τους στόχους τους.

Μετά 30 μέρες απεργίας πείνας αναγκάζομαι σήμερα να τη σταματήσω (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα επανέλθω) για τους εξής λόγους:

– τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας μου

– την άσκηση έντονων πιέσεων από την οικογένειά μου στο να μη βάλω σε επιπλέον κίνδυνο τον εαυτό μου

– την απόρριψη της αίτησης για τη μεταφορά μου στην ΚΑΥΦ των φυλακών Κορυδαλλού (απαραίτητο βήμα για να μπορώ να παίρνω τις άδειες που δικαιούμαι)

– την κατάσταση νοσηλείας μου στον Ευαγγελισμό (σιδερόφρακτο κελί 2Χ2, διαρκής παρουσία ένοπλών αστυνομικών ακόμα και κατά τη διάρκεια των επισκεπτηρίων, ελαχιστοποίηση των δυνατοτήτων επαφής μου με τον έξω κόσμο) την οποία οφείλω να πω ότι δεν άντεχα από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό και με το που βρέθηκα στον Ευαγγελισμό και μου έγιναν οι πρώτες ιατρικές εξετάσεις ζήτησα να υπογράψω και να με μεταφέρουν πάλι στο Κορυδαλλό για να συνεχίσω την απεργία πείνας εκεί.

Το σίγουρο είναι ότι ο αγώνας, τόσο για τις εκπαιδευτικές άδειες όσο και για τα τόσα άλλα αιτήματα των φυλακισμένων (πολιτικών και ποινικών) δεν θα σταματήσει μέχρι την πλήρη ικανοποίηση τους.

Ευχαριστώ όσους μου στάθηκαν αλληλέγγυοι στον αγώνα μου και δηλώνω την αλληλεγγύη μου στον Νίκο Ρωμανό που συνεχίζει τη δύσκολη μάχη του. Αγώνας χαμένος είναι αυτός που δεν δίνεται».