Με μια νέα ανάρτηση στους λογαριασμός τους στα social media, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναφέρονται στην κατάσταση που επικρατεί στη Μόρια και στέλνουν ένα μήνυμα που προκαλεί θλίψη.

«6 μέρες μετά τις φωτιές στη #Moria χιλιάδες άνθρωποι είναι ακόμη στο δρόμο. Αυτό το μωρό δεν έχει επαρκή τροφή & έχει εξανθήματα. Η μαία μας του έδωσε συμπληρώματα & κρέμα δέρματος, αλλά χθες το βράδυ ήταν πάλι στο δρόμο. Τα παιδιά δεν πρέπει να μεγαλώνουν έτσι. Μεταφορά τώρα!», γράφει στο μήνυμα το οποίο συνοδεύει με τη φωτογραφία του μωρού.

Είχε προηγηθεί η καταγγελία ότι ένα βρέφος μόλις 10 ημερών εισέπνευσε καπνό και δακρυγόνα από τη φωτιά στη Μόρια. Οι ΓΧΣ δημοσίευσαν σχετική φωτογραφία του μωρού στα social media, αναφέροντας ότι επί πέντε ημέρες τώρα κοιμάται στον δρόμο, χωρίς σκηνή, ενώ όλη τη νύχτα έκανε εμετό.

«Είναι σωστό να αφήνονται στην τύχη τους μωρά, ηλικιωμένοι & άρρωστοι;», ανέφεραν στο πρώτο μήνυμα οι ΓΧΣ.

«Το προσφυγικό χάος στη Μόρια και στο βάθος… η ΕΕ»

Στη Μόρια μετά την πυρκαγιά επικρατεί το απόλυτο χάος. Οι χιλιάδες πρόσφυγες νιώθουν πιο αβέβαιοι από ποτέ για το μέλλον τους, κοιμούνται στους δρόμους και ζουν σε χειρότερες συνθήκες από πριν. Η Αθήνα προσπαθεί να εξομαλύνει τα πράγματα όπως επισημαίνει σε σχετικό της ρεπορτάζ η Deutsche Welle αλλά όπως τονίζει «η κατάσταση έχει ξεφύγει εκτός ορίων εδώ και καιρό, με ευθύνη της ΕΕ».

«Δεν θέλω να πάω σε νέο κατάλυμα. Θέλω να φύγω από τη Λέσβο» λέει ο Ρέζα, νεαρός Αφγανός. Όπως χιλιάδες άλλοι πρόσφυγες παραμένει στον παραλιακό δρόμο μεταξύ της πρωτεύουσας του νησιού, τη Μυτιλήνη και του χωριού Παναγιούδα. Στην άλλη πλευρά του κόλπου φαίνονται από μακριά σκηνές. Η ελληνική κυβέρνηση, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κατασκευάζει προσωρινό προσφυγικό κέντρο σε πρώην χώρο στρατιωτικής εκπαίδευσης. Ήδη εκεί έχουν μεταβεί 500 άστεγοι πρόσφυγες και στόχος είναι σύντομα να υπάρχει χώρος για όλους.

«Εδώ αισθάνομαι πιο ασφαλής», λέει ο πρόσφυγας από τη Συρία, που μετακόμισε στον προσωρινό καταυλισμό οικειοθελώς. Για τον Ρέζα αυτό δεν αποτελεί λύση. Η ελπίδα του να φύγει εντελώς από τη Λέσβο είναι μεγαλύτερη από την πείνα και τον φόβο. Έτσι νιώθουν και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, που παραμένουν στον δρόμο έχοντας κατασκευάσει άναρχα, αυτοσχέδια καταλύματα.

Ο ελληνικός στρατός, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα υπεύθυνος για τη διανομή τροφίμων, επιτρέπει σε ΜΚΟ, οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητές στο νησί, να διανέμουν τρόφιμα και νερό. Δεν λείπουν οι δραματικές σκηνές. Με το που ανοίγουν οι πόρτες των βαν, διψασμένοι και πεινασμένοι άνθρωποι ζητούν βοήθεια, φωνάζοντας. Οι εθελοντές προσπαθούν να κρατήσουν την τάξη. Κάποιοι παλεύουν μεταξύ τους, μια γυναίκα πέφτει κάτω, ένας άνδρας σπάζει το χέρι του.

Οι ΜΚΟ δεν είναι εξοπλισμένες ούτε εκπαιδευμένες για τέτοιες καταστάσεις. Ωστόσο, μαθαίνουν. Την επόμενη μέρα η διανομή τροφίμων γίνεται πιο οργανωμένα. Την Κυριακή πλέον μοίραζαν σακούλες με ψωμί. Φρούτα και μερίδες φαγητού. Πολλοί εργαζόμενοι σε ΜΚΟ δεν έχουν καν κίνητρο για δουλειά. Είναι απλήρωτοι και επίσης επιβαρύνονται με το κόστος διαμονής και ταξιδιού. Πολλοί νέοι από όλοι την Ευρώπη εργάζονται στη Λέσβο στην ουσία εθελοντικά, προτάσσοντας τον ανθρωπισμό απέναντι στην αποτυχία της ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου και το οργανωτικό χάος της ελληνικής κυβέρνησης.