Πρόκριτος των Καλαβρύτων, Φιλικός και ένας από τους πλέον εξέχοντες πελοποννήσιους αρχηγούς της Ελληνικής Επανάστασης, ο Ασημάκης Φωτήλας έμελλε να δικαιώσει τους τίτλους του με πάρα πολλούς τρόπους.
Ο Φωτήλας υποστήριξε ενεργά το ξέσπασμα της εξέγερσης από την πρώτη κιόλας στιγμή, τονίζοντας στην Αγία Λαύρα τον Μάρτιο του 1821 σε κλήρο και αριστοκρατία τους κινδύνους που εγκυμονούσε η οποιαδήποτε αναβολή του αγώνα.
Κι έτσι πήρε μέρος ήδη από την πρώτη σοβαρή πολεμική επιχείρηση του αγώνα στα Καλάβρυτα, ως ένας από τους πρώτους οπλαρχηγούς, κάνοντας τη σπίθα του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα σωστή πυρκαγιά.
Ο πληρεξούσιος της Α’ Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου, αντιπρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και πρόεδρος του Βουλευτικού το 1822 ήταν όμως κι ένας φωτισμένος και μετριοπαθής πολιτικός που έμελλε να λάμψει και έξω από το πεδίο της μάχης.
Πού; Στον εμφύλιο του 1823-1825 μεταξύ Φιλικών και κοτζαμπάσηδων του Μοριά. Ο Φωτήλας ήταν μέλος της κυβέρνησης Κουντουριώτη, παραιτήθηκε όμως από τα καθήκοντά του καθώς αρνήθηκε να προβεί σε διώξεις αντικυβερνητικών και φυλακίσεις ανθρώπων με τους οποίους είχε πολεμήσει πλάι-πλάι.
Έτσι αποσύρθηκε το 1825 από το πολιτικό σκηνικό, οριστικά και γεμάτος πικρία και απογοήτευση για την τροπή των γεγονότων.
Δεν έπαψε βέβαια ποτέ να ενισχύει ηθικά και υλικά την επανάσταση, γι’ αυτό και εκλεγόταν συνεχώς πληρεξούσιος στις Εθνοσυνελεύσεις.
Όσο για τον πολιτικό του σύμμαχο Κουντουριώτη, τώρα ήταν φαρμακερός εχθρός του και τον καταδίωκε λυσσαλέα, φτάνοντας μέχρι και να λεηλατήσει το σπίτι του!
Ο Φωτήλας αποκαταστάθηκε τελικά όταν καταλάγιασαν τα πνεύματα επί Όθωνα και έγινε στρατηγός του τακτικού στρατού…
