«Ο Λάκκος είναι μια περιοχή παραδομένη στην εγκατάλειψη, που όμως διατηρεί την γνησιότητά της και έχει μεγάλες προοπτικές».
Αυτό είχε πει ο Αυστραλός καλλιτέχνης, Μάθιου Χάλπιν, που βάλθηκε να μετατρέψει τον Λάκκο, την «Τρούμπα» του Ηρακλείου Κρήτης σε μια γειτονιά γεμάτη χρώμα και πολιτισμό.
«Όταν ήρθα να ζήσω μόνιμα στο Ηράκλειο, έπαθα σοκ βλέποντας αυτά τα υπέροχα κτίρια να καταστρέφονται. Σκέφθηκα ότι έπρεπε να κρατήσουμε την ιστορία του Λάκκου ζωντανή και, την ίδια στιγμή, να ξεφύγουμε από το… βαρετό μπεζ και το κακόγουστο κίτρινο που κυριαρχεί στην πόλη» είχε πει το 2018 στο kritimono.gr.
Με όπλα τις μπογιές, τα πινέλα και την καλή του διάθεση και με την βοήθεια μιας ομάδας κατοίκων της περιοχής, άρχισε να βάφει προσόψεις άδειων κτιρίων, αντικατέστησε σπασμένες πόρτες και παράθυρα και, με τις τοιχογραφίες του, έφερε στο προσκήνιο φιγούρες και αναμνήσεις της δεκαετίας του 1920 και του 1930, όταν ο θρυλικός Λάκκος βρισκόταν στις… δόξες του.
«Στην αρχή ήμουν μόνος. Οι Έλληνες φοβούνται τις αλλαγές!» λέει γελώντας. «Στην συνέχεια όμως, οι ντόπιοι αγκάλιασαν την προσπάθεια. Καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, εθελοντές, ο δήμος Ηρακλείου, τοπικές επιχειρήσεις, βοηθούν ώστε ο Λάκκος να αποκτήσει νέο πρόσωπο» ανέφερε.
Από τις αρχές του 20ού αιώνα ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κάθε λογής παραβατικά στοιχεία, που ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας του Ηρακλείου, συναντιούνταν στην πλατεία και τα σκοτεινά καλντερίμια της κακόφημης συνοικίας, ζούσαν έξω από νόμους και κανόνες και έστηναν ξέφρενα γλέντια με ζεϊμπέκικια, χασίς και ναργιλέδες.
