Στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Μεσολόγγι βρίσκεται από το βράδυ του Σαββάτου ο Δημήτρης Γκιάτης, ο Έλληνας ναυτικός ο οποίος απήχθη από πειρατές στο Τόγκο. Μετά την περιπέτειά του προσπαθεί να συνέλθει και απολαμβάνει τη θαλπωρή της οικογένειάς του, όπως αναφέρει ο πατέρας του μιλώντας στο newsbeast.gr.
της Σταυρούλας Πεταλιού
Ο 20χρονος μόλις στο δεύτερο ταξίδι του έζησε τον απόλυτο εφιάλτη. Στις 4 Νοεμβρίου πειρατές έκαναν ρεσάλτο στο ελληνόκτητο πλοίο «Elka Aristotle», ενώ αυτό ήταν αγκυροβολημένο λίγο έξω από την πόλη Λομέ, την πρωτεύουσα του Τόγκο στη δυτική Αφρική και τον πήραν όμηρο μαζί με άλλα τρία μέλη του πληρώματος.
Η ομηρεία του κράτησε 40 ολόκληρες ημέρες και μαζί του απελευθερώθηκαν δύο ακόμη συνάδελφοί του από τις Φιλιππίνες και τη Γεωργία αντίστοιχα. Δυστυχώς, ο τέταρτος όμηρος, ένας ναυτικός από τις Φιλιππίνες άφησε την τελευταία του πνοή στα χέρια των ανδρών που τους κρατούσαν. Σύμφωνα με την εταιρεία Εuropean Product Carriers LTD, μια πλήρης έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη για την κατάσταση, ωστόσο πιστεύεται ότι ο θάνατός του δεν είναι αποτέλεσμα ενεργειών των απαγωγέων αλλά οφείλεται σε ασθένεια.
«Βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση σοκ» επεσήμανε ο Θεόδωρος Γκιάτης εξηγώντας πως σήμερα ο γιος του θα εξεταστεί και θα μιλήσει με γιατρούς με στόχο να βρει την ηρεμία που πλέον αποζητεί.
«Για ψυχολογικούς λόγους δεν θέλουμε ούτε εγώ ούτε η σύζυγός μου να τον ρωτήσουμε λεπτομέρειες που αφορούν την απαγωγή του. Δεν πρέπει να του θυμίζουμε τίποτα που να έχει να κάνει με την περιπέτεια αυτή» εξήγησε φανερά συγκινημένος και πρόσθεσε: «Δεν ήθελε ούτε ο ίδιος να μας πει τίποτα. Το Σάββατο τον περιμέναμε στο αεροδρόμιο και αμέσως φύγαμε για το Μεσολόγγι. Αυτό που θέλουμε είναι να περάσουμε ήρεμες γιορτές σαν οικογένεια και να του θυμίζουμε συνεχώς την αγάπη μας. Να είναι δίπλα μας και να είμαστε δίπλα του, στο σπίτι μας».
Αναφερόμενος στο πως ένιωσε όταν ενημερώθηκε για την απελευθέρωση του γιου του είπε: «Νιώσαμε τεράστια χαρά. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Στη ζωή αυτό που έχει σημασία δεν είναι τα υλικά αγαθά, είναι τα παιδιά μας. Γι΄αυτά παλεύουμε και αγωνιούμε καθημερινά».
