Έκθεση της εικαστικού Τόνιας Ανδριώτη

Εγκαίνια στη γκαλερί genesis στις 17 Ιανουαρίου

15·01·2013 19:49

Στην πρώτη ατομική της έκθεση στην Αθήνα, η εγκατεστημένη στη Νέα Υόρκη εικαστικός Τόνια Ανδριώτη, εστιάζει και πάλι στη θεματική που παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην Πινακοθήκη της Κέρκυρας το καλοκαίρι του 2011: με τον εύγλωττο τίτλο «Παρενέργειες ΙΙ» που δανείζεται από τον Woody Allen, εξερευνά εξαντλητικά τις θρασυματικές σχέσεις υβριδικών ανθρώπων και ζώων μέσω ενός πυκνού φάσματος αποκρουστικών και ταυτόχρονα συναρπαστικών πειραματικών εικόνων.

Aντλώντας μέσω της εξαντλητικής παρατήρησης εικονοποιημένα καλειδοσκοπικά στιγμιότυπα από το αστικό τοπίο όπου η ίδια ζει και εργάζεται και διατυπώνοντας την επιδέξια και αυθεντική αλήθεια ενός φανταστικού και ταυτόχρονα υπαρκτού και παλλόμενου κόσμου που μετεωρίζεται ανάμεσα στη σύγχρονη Αμερική και την ιστορική Ευρώπη, χρησιμοποιώντας σύμβολα που συχνά παραπέμπουν στα ουτοπικά τοπία της ιταλικής αναγέννησης και άλλοτε υποδεικνύουν την εκλεκτική συγγένεια της ζωγράφου με τον νευρώδη κόσμο του Neo Rauch,του John Currin και του Mauricio Cattelan, η Ανδριώτη μνημονεύει, σαρκάζει και επανασχεδιάζει έναν αποσπασματικό και συχνά βίαιο μικρόκοσμο ηρώων και αντι-ηρώων που η ίδια ή οι δοσμένες στιγμιαίες συνθήκες μεταβάλλουν σε αβέβαιους φορείς ανάμικτης έπαρσης και γελοιότητας, σε ανθρώπινα ή ζωόμορφα υβρίδια που άλλοτε απογυμνωμένα και άλλοτε μεταμφιεσμένα επιχειρούν να επιβιώσουν διασχίζοντας τον συμπυκωμένο χρόνο μιας ζοφερής και ιλλιγιώδους μητροπολιτικής φρεναπάτης.

Δημιουργημένα κατά την τελευταία διετία, τα 15 έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα (ελαιογραφίες μεγάλων διαστάσεων και μικρότερες ), ιχνηλατούν με εύγλωττο τρόπο το προσωπικό στίγμα της ζωγράφου, σχηματίζοντας ανεξάντλητα σενάρια φαντασιακής και ταυτόχρονα αληθοφανούς αφήγησης και υπαινισσόμενα σώματα ανθρώπων και ζώων ευμετάβλητα, σώματα αυτοπαθή, ναρκισσιστικά και ταυτόχρονα εξαιρετικα εύθραυστα, σώματα που παρά τη θέλησή τους υποβάλλονται στις έξωθεν συνθήκες και που άλλοτε προβάλλουν τις υποβόσκουσες επιθυμίες τους οδηγούμενα μέσω αυτών σε ελεύθερη πτώση, σε μία <<νοκ-αουτ>> συνθήκη από όπου η διαφυγή φαντάζει σχεδόν αδύνατη».