Τα τελευταία 24 χρόνια έχει μάθει να ζει στους δρόμους. Κάποιες φορές περπατούσε διασχίζοντας μεγάλες αποστάσεις ανά την Ευρώπη ενώ κάποιες άλλες, χρόνια αργότερα, έμαθε τι σημαίνει να παίρνεις το ποδήλατό σου και να ταξιδεύεις. Και πως είναι να του το… στερείς.

Ο Κρίστιαν Βαν Λίμπεργκεν γεννήθηκε το 1951 στο Χάουτ Χάλεν του Βελγίου και από τις 12 Απριλίου 1989, όπως λέει στο newsbeast.gr, έχει διασχίσει πάρα πολλά μέρη της Ευρώπης, κάνοντας πεντάλ.

Ο Βέλγος όμως, παρά την ωραία και δύσκολη (κατά πολλούς!) ιστορία του ή επιθυμία του, έχει στεναχωρηθεί για κάτι που του συνέβη πέρυσι στα Χανιά. Άγνωστοι του έκλεψαν το ποδήλατο ενώ είχε κάτσει (και αποκοιμηθεί από την κούραση) σε παγκάκι. Ο Χρήστος, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του στο Ηράκλειο της Κρήτης, ήθελε να διασχίσει το νησί ως έναν ακόμη στόχο του για να μπει στο πολυπόθητο για εκείνον βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Εδώ και κάποιο καιρό έχει επιστρέψει στο νησί προκειμένου να βρει κάποιο στοιχείο που θα τον οδηγήσει στην εύρεση του ποδηλάτου του αλλά και των πραγμάτων που είχε μαζί του. Δεν κατάφερε όμως να βρει τίποτα και έτσι την Παρασκευή το πρωί θα πάρει το δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα του, το Βέλγιο. Κοιμήθηκε σε παγκάκια όμως εδώ και κάποιες μέρες φιλοξενείται προσωρινά στο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων Ηρακλείου και συγκεκριμένα της Αγίας Τριάδας. Τρώει ζεστό φαγητό, κάνει το μπάνιο του και συνομιλεί με τους 15 ηλικιωμένους που φιλοξενεί το κέντρο.

Δεν μπορεί όμως να μείνει εκεί για πάντα αφού τον περιμένουν οι άλλοι 300 δήμοι του Βελγίου που πρέπει να διασχίσει για να επιτευχθεί ο στόχος του. Εύχεται όμως να επιστρέψει κάποια στιγμή ξανά πίσω αφού πρώτα ολοκληρώσει τις περιπλανήσεις του.

-Είστε χρόνια ποδηλάτης;
«Ταξιδεύω αρκετά χρόνια τώρα. Από το 1989. Εδώ και 24 χρόνια. Έχω γυρίσει πολλά μέρη και θέλω να γυρίσω κι άλλα. Στην αρχή έκανα μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια. Μου άρεσε να περπατάω. Έχω περπατήσει πολλά μέρη στην Ευρώπη και λίγο αργότερα ήρθε στη ζωή μου το ποδήλατο. Έτσι, άφησα το περπάτημα και έπιασα το ποδήλατο. Από τις 12 Απριλίου του 1989 είμαι στο δρόμο. Περπατώ και κινούμαι με το ποδήλατό μου. Θεωρώ “παιδί μου” το ποδήλατο».

-Πότε θα φύγετε από την Ελλάδα για να συνεχίσετε το στόχο σας;
«Το πρωί της Παρασκευής θα φύγω με το αεροπλάνο για το Βέλγιο. Ευτυχώς, υπήρξε μία οικογένεια που μου έδωσε ένα εισιτήριο δωρεάν για να επιστρέψω. Ξέρετε, δεν είχα τα χρήματα για να γυρίσω στο σπίτι μου. Και θέλω ακόμη να διασχίσω τους υπόλοιπους 300 δήμους που μου απομένουν για να μπω στο βιβλίο Γκίνες. Κάνω ποδήλατο 24 χρόνια, όπως σας είπα, και δε θέλω κανείς να μου το στερήσει».

-Πώς σας έχουν κλέψει το ποδήλατο;
«Είχα κάτσει σε ένα παγκάκι να ξεκουραστώ και αποκοιμήθηκα. Το είχα με λουκέτο αλλά μου το έσπασαν πέρυσι. Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Ήθελα να το βρω αλλά ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο έως και ακατόρθωτο αυτό που θέλω».

-Πόσο συχνά έρχεστε στην Κρήτη; Πώς ήρθατε αυτή τη φορά στο νησί;
«Αυτή τη φορά ήρθα στις 25 Οκτωβρίου. Ήθελα να ψάξω να βρω στοιχεία για το ποδήλατό μου. Δεν βρήκα όμως τίποτα στα Χανιά. Φαντάζομαι ότι όλα έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια, πια. Τα χαρτιά μου, οι αποδείξεις μου, το ποδήλατό μου, τα πάντα… Έκανα λάθος που ήρθα εδώ. Στεναχωρήθηκα πολύ που ήρθα εδώ. Έχασα τη βιντεοκάμερά μου, τις αναμνήσεις που είχα εκεί μέσα. Ήμουν στα παγκάκια και το είχα δέσει αλλά δεν κατάλαβα ότι μου το πήραν. Μου έσπασαν το λουκέτο και το πήραν αλλά εγώ είχα αποκοιμηθεί. Πήρα τηλέφωνο την Αστυνομία αλλά κανείς δεν μπόρεσε να με βοηθήσει. Έψαχνα μέσα στα σκουπίδια, έψαχνα παντού για τρεις και πλέον εβδομάδες αλλά δεν βρήκα τίποτα. Μετά έφυγα για Πάτρα, από εκεί πήγα στην Ιταλία και από εκεί επέστρεψα στο Βέλγιο. Τώρα, ήρθα ξανά αλλά και πάλι θα φύγω για να συνεχίσω το ταξίδι μου».

-Στο Βέλγιο που θα επιστρέψετε, έχετε οικογένεια;
«Ναι. Η οικογένειά μου βρίσκεται στο Βέλγιο. Έχω δύο κόρες, είναι 37 και 38 ετών και μένουν μόνιμα στο Βέλγιο. Εγώ έχω χωρίσει με τη γυναίκα μου αλλά έχουμε πολύ καλές σχέσεις και με βοηθούν».

-Πώς πήρατε την απόφαση να διασχίζετε μακρινές αποστάσεις με το ποδήλατό σας;
«Δούλευα πάρα πολλά χρόνια σε εταιρεία με κάρβουνα στο Βέλγιο. Η εταιρεία έκλεισε και έτσι εγώ αποφάσισα να φύγω. Πήρα το ποδήλατό μου και άρχισα τις περιπλανήσεις».

-Επιθυμία σας είναι να μπείτε στο βιβλίο Γκίνες;
«Ναι, αυτό θέλω να πετύχω. Μέχρι τώρα κανένας άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να κάνει αυτό που έκανα εγώ και να έχει τουλάχιστον σφραγίδες. Εγώ έχω αποδείξεις ότι τα έχω καταφέρει. Μα, όταν μου έκλεψαν στα Χανιά το ποδήλατό μου, τα έχασα όλα. Γι’ αυτό τώρα που θα επιστρέψω στο Βέλγιο, θέλω να δω εάν θα καταφέρω να βρω τις αποδείξεις από το ίντερνετ, από χώρες που έχω ήδη ταξιδέψει κ.λπ. Αρρώστησα όταν μου έκλεψαν το ποδήλατο. Τώρα, έχει περάσει λίγος καιρός και είμαι κάπως καλύτερα αλλά είχα στεναχωρηθεί πραγματικά».