Η επίσκεψη Μέρκελ στην Ελλάδα, μπορεί να χαρακτηρίστηκε κομβικής σημασίας για το μέλλον της χώρας, μαςε πήγε όμως μερικά χρόνια πίσω αφού έφερε μέτρα ανάλογης δυναμικής με εκείνα που είχαν οριστεί πριν μια δεκαετία δηλαδή, το 1999 για την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου, Μπιλ Κλίντον.
Η βασική διαφορά ότι τότε το κεντρικό θέμα ήταν η εξωτερική πολιτική και οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, την τρομοκρατία και τους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ τώρα στο επίκεντρο είναι η οικονομία, τα λουκέτα, η ανεργία.
Ένα μεγάλο θέμα έχει προκύψει τις τελευταίες ώρες με την αιφνιδιαστική απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής σύμφωνα με την οποία «Απαγορεύεται κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας από τις 9 το πρωί της Τρίτης ως τις 10 το βράδυ της ίδιας μέρας, λόγω της επίσκεψης της Μέρκελ στην Αθήνα» για λόγους «δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσα».
Πολλά είναι τα ερωτήματα που προέκυψαν για το κατά πόσο η απόφαση αυτήν ήταν ή όχι αντισυνταγματική.
Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου, Κώστας Χρυσόγονος εξηγεί:
«Η απαγόρευση προσκρούει στο άρθρο 11 του Συντάγματος και συγχέει δύο περιπτώσεις απαγορεύσεως. Άρα είναι αντισυνταγματική. Σύμφωνα με το ανώτερο πολιτειακό νομοθέτημα, αποκλεισμός μιας συγκεκριμένης περιοχής μπορεί να γίνει μόνο σε περίπτωση που κινδυνεύει η κοινωνική και οικονομική ζωή στο συγκεκριμένο σημείο. Αντιθέτως, αν κάποιος, όπως στην προκειμένη περίπτωση επικαλείται κίνδυνο δημόσιας ασφάλειας, πρέπει να αποκλείσει όλο το λεκανοπέδιο με βάση το Σύνταγμα και όχι μία μόνο περιοχή».
«Για να γίνει αποκλεισμός για λόγους εθνικής ασφάλειας πρέπει να υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι φορείς που οργανώνουν τις κινητοποιήσεις, ευθύνονται για επεισόδια ή άλλου είδους εκτροπές κατά το παρελθόν» καταλήγει.
