Οκτώ χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, δύο από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του συγκινητικών τελετών έναρξης και λήξης ο Μιχάλης στο μικρό καράβι και η Φωτεινή που έσβησε τη φλόγα, μεγάλωσαν κι αναρωτιούνται, όπως όλοι οι νέοι της ηλικίας τους, πού πήγε το μέλλον που τους περίμενε…

Μία από τις αξέχαστες εικόνες που είχε δημιουργήσει η έμπνευση του Δημήτρη Παπαϊωάννου στην τελετή έναρξης των Αγώνων της Αθήνας ήταν η περίφημη βαρκούλα που έπλεε στο κέντρο του Σταδίου. Ο Μιχάλης Πασατζής, 11 χρονών τότε, ήταν ο επιβάτης σε εκείνο το υπερμεγέθες χάρτινο καράβι.

Η 18χρονη σήμερα Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου έλαμψε σβήνοντας την Ολυμπιακή Φλόγα με ένα φύσημα. Η Φωτεινή, αναφέρει σήμερα τη εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», υπήρξε ένα από τα παιδιά που μεγάλωσαν στα παιδικά χωριά SOS και το γεγονός ότι βρέθηκε εντελώς τυχαία να πρωταγωνιστεί στην τελετή λήξης της άλλαξε τη ζωή: το ολυμπιακό ιδεώδες και ο εθελοντισμός μπήκαν στο μυαλό της κι έπειτα από αρκετά χρόνια την οδήγησαν στο να προσφέρει τις υπηρεσίες της στα Special Olympics και, όπως ελπίζει η ίδια, να φτάσει και μέχρι την Ιατρική. «Στα Special Olympics κατάλαβα ότι θέλω να γίνω γιατρός», λέει η ίδια στην εφημερίδα, «μέσα από τον εθελοντισμό γνώρισα πώς είναι να βοηθάς τους άλλους». 

«Παίζω ποδόσφαιρο στην Α.Ε. Χαλανδρίου αλλά θα ήθελα να εξελιχθώ και να παίξω σε μία μεγαλύτερη ομάδα», εξομολογείται στο «Πρώτο Θέμα» ο Μιχάλης. «Ως φίλαθλος υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό και πρότυπο παίκτη για μένα είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Προτεραιότητά μου είναι όμως να γίνω ένας καλός φυσικοθεραπευτής τελειώνοντας τη σχολή στην οποία φοιτώ. Όπως είναι λογικό επέλεξα τη φυσιοθεραπεία γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον αθλητισμό που είναι το πάθος μου. Ελπίζω ότι τελειώνοντας θα μπορέσω να βρω δουλειά ώστε να σταματήσω να επιβαρύνω οικονομικά την οικογένειά μου».

Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών της Αθήνας έχει βέβαια χαραχτεί στη μνήμη του. «Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν η στιγμή που βγήκα στο στάδιο. Όλα γύρω μου έγιναν λευκά καθώς τα φλας των φωτογράφων έπεφταν σαν αστραπές από παντού. Ήταν μία μοναδική στιγμή. Κάναμε πρόβες επί σχεδόν τρεις μήνες ώστε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, αφηγείται στην εφημερίδα.      

Ο Μιχάλης παραμένει ένας νέος με τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων της ηλικίας του και αγωνιά για το μέλλον και τη ζωή του στην Ελλάδα. «Δυσκολευόμαστε, όπως όλοι, με τα νέα μέτρα και τις περικοπές. Ο πατέρας μου είναι γραφίστας και η μητέρα μου συνταξιοδοτήθηκε από το δημόσιο», λέει κι εξομολογείται πως  σκέφτεται να φύγει στο εξωτερικό. «Να βρεθώ σε ένα περιβάλλον όπου θα υπάρχουν καλύτερες προοπτικές για το αντικείμενό μου», λέει στο «Πρώτο Θέμα».

Όσο για τη Φωτεινή, η άμεση επιδίωξή της είναι να γίνει φοιτήτρια Ιατρικής και  παρότι η πρώτη της απόπειρα στις πανελλαδικές δεν απέδωσε εκείνη επιμένει στην προσπάθειά της. Παράλληλα εξετάζει το ενδεχόμενο των σπουδών στις ΗΠΑ, μία χώρα που όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν «υπάρχει διαφορετική προσέγγιση στην εκπαίδευση. Εκεί επιβραβεύεται η φαντασία και όχι η απλή απομνημόνευση». Εκτός από την προετοιμασία για την Ιατρική, η Φωτεινή προσπαθεί να κάνει όσα περισσότερα πράγματα μπορεί. Μέχρι πέρσι έπαιζε μπάσκετ στην ομάδα νεανίδων του Πανιωνίου, ταυτόχρονα παρακολουθεί σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού ενώ είναι εθελόντρια στους Special Olympics και στους Γιατρούς του Κόσμου. Δεν θα μπορούσε βέβαια να ξεχάσει τα παιδικά χωριά SOS όπου προσφέρει τις υπηρεσίες της αμισθί.