Δευτέρα πρωί στην πλατεία Αβυσσηνίας, στο Μοναστηράκι. Το άρωμα του παλιού πλημμυρίζει το χώρο και η πραμάτεια αλώνεται σε κάθε γωνιά της πλατείας, για να προσελκύσει πελάτες.
Χρυσαφικά, παλαιά έπιπλα, μουσικά όργανα, τα πρώτα ψυγεία, κούνιες, ακόμη και γραφομηχανές που έχουν κλείσει αιώνα, είναι λίγα από τα σπάνια κομμάτια που κάποτε αποτελούσαν αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Όσο νοσταλγική όμως, κι αν είναι η εικόνα αυτών των παλιών αντικειμένων, τόσο πόνο και απόγνωση κρύβει η ιστορία τους. Η οικονομική κρίση ωθεί όλο και περισσότερους να πωλούν αντικείμενα που έχουν κληρονομήσει από τους γονείς και τους παππούδες τους.
‘Οπως λέει στον «Τυπο της Κυριακής» ο παλαιοπώλης Παύλος Φίτος, «οι 9 στους 10 που θα έρθουν είναι για να πουλήσουν. Θέλουν να μου δώσουν από μαχαιροπίρουνα μέχρι και παντελόνια, πράγματα που σε άλλες εποχές τα πετούσαν ή τα έδιναν σε εράνους. Από κάτι τέτοια καταλαβαίνω σε τι κατάσταση έχουμε φθάσει».
