Περίπου εκατόν δέκα έρευνες που διενεργήθηκαν την τελευταία 20ετία έδειξαν ότι ορισμένες συμπεριφορές της εργοδοσίας όπως οι άγριες φωνές, οι προσβολές, η μη αναγνώριση της εργασίας και η συνεχής άσκηση κριτικής έχουν σοβαρότερες επιπτώσεις στους εργαζόμενους απ’ ότι η σεξουαλική παρενόχληση.
Ίσως αυτό να ισχύει επειδή η τελευταία αποτελεί αδίκημα και ο εργαζόμενος-θύμα μπορεί να απευθυνθεί στη δικαιοσύνη.
Αντιθέτως, όταν ο εργαζόμενος είναι θύμα κακομεταχείρισης, άσχημης συμπεριφοράς, μειωτικών σχολίων ή ακόμα χειρότερα δολοπλοκιών που γίνονται πίσω από την πλάτη του, τότε είναι τελείως ανυπεράσπιστος και οι σχέσεις με τον εργοδότη του είναι χειρότερες ακόμα και από αυτές που έχει ο υπάλληλος που παρενοχλήθηκε σεξουαλικά!
Σύμφωνα με τις έρευνες, οι μη βίαιες μορφές επιθετικότητας στο περιβάλλον εργασίας -και κυρίως όσες γίνονται με ύπουλο τρόπο- έχουν ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην είναι αφοσιωμένοι στην εργασία τους, να μειώνεται η αποδοτικότητά τους και να αυξάνονται τα επίπεδα θυμού και άγχους.
Κι ενώ αποδεδειγμένα, οι φωνές του αφεντικού ή του προϊστάμενου έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που συμφέρουν την εργοδοσία, είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο η πλειονότητα των διευθυντών έχει αυτή τη συμπεριφορά.
