Επίθεση από αγνώστους στα Εξάρχεια δέχτηκε το βράδυ της Κυριακής η ακτιβίστρια της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, Μαρία Κατσικαδάκου.
Σύμφωνα με την περιγραφή που κάνει η Μαρία Κατσικαδάκου στο Facebook, η ίδια διασκέδαζε στα Εξάρχεια. Βγαίνοντας από το μαγαζί αποχαιρέτησε τους φίλους της και στη συνέχεια συνέβη το περιστατικό.
«Παίρνει το μάτι μου απέναντι στην πλατεία ότι πάει για “σύρραξη” αλλά απλά το ανέφερα και μετά φιληθήκαμε για καληνύχτα. Στις τρεις δρασκελιές που κάνω με την Εριέττα προς το αμάξι, γίνεται ένα ντου, η Εριέττα προλαβαίνει μπαίνει στο αμάξι, εγώ άρχισα να τρέχω και πέσαμε από πίσω μου 5,6 άτομα πάνω μου και με γρονθοκόπησαν άσχημα στο κεφάλι στο πρόσωπο κλπ. Εγώ φώναζα γιατί ρε παιδιά μη βαράτε γιατιιιιιι και με πήραν χαμπάρι ότι έκαναν λάθος όταν είδαν ότι είμαι κοπέλα. “Δεν είναι αυτός”, φώναξε ο ένας και με αφήσανε με τα αίματα να στάζουν παντού να βάζω τα χεριά μου να τα σταματήσω το κεφάλι μου και αυτοί έτρεξαν να πιάσουν δεν ξέρω ποιον! Μέτα τα νοσοκομεία που ας μη μιλήσω καλύτερα, στις 6.30 το πρωί γύρισα σπίτι. Προς το παρόν χωρίς αξονική για την κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αφού είχε χαλάσει ο αξονικός, οι γιατροί είδαν ότι μάλλον την γλύτωσα και να προσέχω το πρώτο 24ωρο μην έχω εμετούς, υπνηλία κλπ».
Η γνωστή ακτιβίστρια έγραψε ακόμη: «Δεν έχω λόγια, είμαι ακόμα σε σοκ ψυχολογικά, αν και έχω δεχτεί βια στην ζωή μου από μικρή, τέτοιο πράγμα απότομα και με λύσσα να με βαράνε, μέχρι το τραπέζι σήκωσαν και το χτύπησαν πάνω μου… δεν θέλω να γράψω άλλα..ακόμα δεν το πιστεύω. Εύχομαι μόνο όντως να την γλύτωσα, θα μπορούσαν να με είχαν αφήσει στο τόπο ή φυτό για το τίποτα. Τόσα χρόνια Εξάρχεια από το 1984 και τώρα στα “γεράματα” να φάω τόσα μπουκέτα από ανεγκέφαλα λυσσασμένα αγοράκια…. έχω απίστευτο θυμό!».
Όπως έγραψε: «Περιμένω αποτελέσματα αν μου έχουν σπάσει το ζυγωματικό στο πρόσωπο αριστερά και κάτι άλλες εξετάσεις. Η εμπειρία όλη και όσο αφορά τα “νοσοκομεία” αλλά κυρίως το γρονθοκόπημα με έχει φρικάρει. Έχω να γράψω πολλά όμως να συνέλθω λίγο. Ήμουν στο λάθος σημείο, την λάθος στιγμή και βασικά φαινόμουν σαν αγόρι, αυτό με έχει θυμώσει τρομερά και μόνο η σκέψη. Θα μπορούσαν ηλικιακά να ήταν παιδιά μου άλλα εγώ δεν φαινόμουν σαν την μαμά τους ή σαν γυναίκα για να γλιτώσω αυτή τη βια τους. (γιατί αν ήμουνα σαν την μαμά τους ή σαν γυναίκα θα είχα την άλλη βια τους)».
