Ο άνθρωπος που σφράγισε με τη φωνή του τις παρελάσεις θυμάται…

Από το πρώτο «χαίρεται» στη γνωριμία σου μαζί του νιώθεις ότι ακούς κάτι γνώριμο. Το μέταλλο της φωνής του είναι χαρακτηριστικό και έχει σε μεγάλο βαθμό συνδεθεί με τη μετάδοση των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών παρελάσεων. Όμως ο κ. Αντώνης Πυλιαρός είναι πολλά παραπάνω από τη φωνή πίσω από το μικρόφωνο. Της Πανδώρας Κουλάδη Η αγάπη του για τη δημοσιογραφία φάνηκε από πολύ μικρή ηλικία, όταν στα χρόνια του Γυμνασίου έπιανε την πένα για να αρθρογραφήσει στις τοπικές εφημερίδες της πατρίδας του, της Χίου, «Χρονογραφήματα» και «Μαθήματα-ραπίσματα». Οι σπουδές του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο δεν τον γέμιζαν, δεν ήταν το πάθος του, δεν είχαν αυτό το κάτι της δημοσιογραφίας, αυτό το κάτι που σε κάνει να βλέπεις προδιαγεγραμμένη την επαγγελματική σου πορεία. Παρατάει τα Οικονομικά και μετά τη στρατιωτική του θητεία παίρνει μέρος σε διαγωνισμό του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας για την πρόσληψή του ως εκφωνητή στην κρατική ραδιοφωνία. Η εμπιστοσύνη που του έδειξε ο τότε διευθυντής ειδήσεων Ευθύμιος Λέκκας ήταν το σκαλοπάτι για να ξεκινήσουν οι μεταδόσεις των παρελάσεων. Βούτηξε στα βαθιά με αυτό το θράσος που διαθέτει η νιότη και κατάφερε να συνδέσει τη φωνή του με τα αισθήματα περηφάνιας και συγκίνησης των παρελάσεων. Υπάρχουν μυστικά στη μετάδοση των παρελάσεων; Υπάρχουν και τα αποκαλύπτει στο newsbeast.gr ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου και ενώ έχει δεχτεί τιμητική πρόσκληση από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας να παρεβρεθεί στη στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Μαζί με τα μυστικά υπάρχουν και απρόοπτα, που όμως είναι το αλατοπίπερο στην επαγγελματική πορεία και τον κάνουν να χαμογελάει κάθε φορά που αναπολεί στιγμές πίσω από το μικρόφωνο. Ο κ. Πυλιαρός έχει πολλά να θυμηθεί σε μια πορεία άνω των 30 ετών. Εκτός από τις παρελάσεις στη μνήμη του έχει χαρακτεί η πρώτη μεταδικτατορική μετάδοση από τη Βουλή, αλλά και οι εκατοντάδες μεταδόσεις αθλητικών αγώνων, αφού αυτή ήταν η κύρια επαγγελματική ενασχόλησή του, ως μέλος του αθλητικού τμήματος της κρατικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου δίπλα στα μεγάλα ονόματα της εποχής. Μετά τα 30 χρόνια ήρθε το τέλος της ΕΡΤ και η αρχή μιας νέας πορείας στην ιδιωτική τηλεόραση: Στον sport-fm με την εκπομπή «Ένας άσος θυμάται», στο Magic με την εκπομπή «Replay», στο Κανάλι 1 του Πειραιά με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, αλλά και στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, ενώ η επί 7ετία εκπομπή του σε ραδιοφωνικούς σταθμούς των ΗΠΑ με τίτλο «Γράμμα από την πατρίδα» είναι ένα πόνημα για το οποίο αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνια. Ο κ. Πυλιαρός έχει ένα δόγμα: ότι η ποιοτική ραδιοτηλεόραση επιτυγχάνεται, μεταξύ άλλων, με καλοδουλεμένες φωνές και άριστες γνώσεις της ελληνικής γλώσσας. Αυτά, μαζί με την αξιοπρέπειά του και τον σεβασμό σε όσους κατά καιρούς τον καθοδήγησαν, ήταν και τα όπλα στη δική του φαρέτρα που τον έκαναν να ξεχωρίσει. Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε στο newsbeast.gr: – Πώς ξεκίνησε η επαγγελματική διαδρομή σας στις μεταδόσεις; Οι ζωντανές μεταδόσεις στο ραδιόφωνο στους εορτασμούς των εθνικών επετείων είχαν σημείο αναφοράς ένα και μόνο: τις μεταδόσεις των στρατιωτικών παρελάσεων. Μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας, όπως ο Δημήτρης Χρονόπουλος, που συνεργάζονταν με το τότε ΕΙΡ, έδιναν τον  τόνο και τον παλμό της παρέλασης. Από τη Μεταπολίτευση και μετά, ο τότε διευθυντής ειδήσεων ραδιοφωνίας Ευθύμιος Λέκκας μού ανέθεσε να μεταδώσω τη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, όπου είναι και το επίκεντρο των εορτασμών. Θεωρούσε ότι το μέταλλο της φωνής μου θα έδινε τον αναγκαίο παλμό. Μη γνωρίζοντας τη σημασία του ραδιοφωνικού χρόνου, θεώρησα ότι η παρέλαση θα ήταν οι λίγες σημειώσεις μου και το πρόγραμμα της διέλευσης των πεζοπόρων και μηχανοκίνητων τμημάτων. Οποία απογοήτευσις όταν οι σημειώσεις μου δεν επαρκούσαν ούτε για πέντε λεπτά μετάδοσης! Κι έτσι από το ραδιόφωνο ακούγονταν τα εμβατήρια και τα χειροκροτήματα των δεκάδων χιλιάδων θεατών. – Ποια είναι τα μυστικά της ραδιοφωνικής και τηλεοπτικής μετάδοσης; Με το πέρασμα των χρόνων κατάλαβα ότι ο τρόπος μετάδοσης περιέχει κάποια μυστικά. Στο ραδιόφωνο δεν απαγορεύεται, ελλείψει εικόνας, να περιγράφεις αυτό που περνάει από μπροστά σου. Κι έτσι συγχωρείται κατά κάποιον τρόπο η μη απόλυτη ταύτισή σου με τα τμήματα που περνούν. Έχεις το χώρο και το χρόνο μπροστά σε ένα μικρόφωνο να παραβλέψεις κάποια πράγματα. Μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη μπορείς να δώσεις εικόνα όχι μόνο από τα τμήματα που περνούν. Η θέση του εκφωνητή ήταν μπροστά από το Μνημείο και ο τεχνικός δίπλα με την κονσόλα του για να καλύπτει τον ήχο. Είμασταν τότε όλοι μαζί μια ωραία εορταστική ατμόσφαιρα! Και ξαφνικά «Μαμά, μαμά το σημαιάκι μου», «Γιωργάκη πάρε τη σοκολάτα σου», «πότε θα περάσει ο αδερφός μου;». Όλες αυτές οι παρεμβολές ακούγονταν στον αέρα και ενώ μπορεί να ξένιζαν το δικό μας αυτί, έδιναν στο 100% την περιρέουσα ατμόσφαιρα.

Στην τηλεόραση τα πράγματα είναι αλλιώς, περίπλοκα και δύσκολα. Κατ’ αρχάς, η μετάδοση γίνεται στο χώρο μεν της παρέλασης, αλλά με τη βοήθεια ενός μικρού μόνιτορ στη θέση του οδηγού του βαν. Η προετοιμασία πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτική. Θυμάμαι ότι στη δοκιμαστική παρέλαση της 25ης Μαρτίου 1975 ο οικογενειακός φίλος, στρατηγός Γεώργιος Βοριάς, μου διέθεσε στρατιωτικό ελικόπτερο στη Δεκέλεια για να έχω όσο γίνεται πληρέστερη την εικόνα της μηχανοκίνητης φάλαγγας της παρέλασης. Κατά τη διάρκεια της μετάδοσης είσαι υποχρεωμένος να μεταδίδεις την εικόνα που σου δίνει ο σκηνοθέτης. Αν αυτός θεωρεί ότι πρέπει να κάνει πολλά και ποικίλα πλάνα, η ζωή σου αυτομάτως γίνεται κόλαση. Αν είναι δυνατόν να μεταδίδεις την εικόνα του τεθωρακισμένου που βλεπεις μπροστά σου, σε κλάσματα δευτερολέπτου η κάμερα να μεταφέρεται στην εξέδρα των επισήμων και σε μερικά δευτερόλεπτα να βλέπεις τα Απάτσι πάνω από το χώρο της παρέλασης! Αφήνω που αν σταμπάρει μια ωραία κοπέλα, πρέπει να της κάνει κοντινό πλάνο! Η διάρκεια 75 λεπτών παρέλασης έχει και αρκετά κενά. Αυτά θα πρέπει να τα καλύψεις με επιλεγμένα δικά σου ιστορικά -σύντομα- κείμενα. Επίσης με ανάγνωση σημαντικών αποσπασμάτων από τα διαγγέλματα του Προέδρου της Δημοκρατίας και των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι δεν αναφέρονταν μόνο στο νόημα της επετείου αλλά το συνδύαζαν και με την εκάστοτε πολιτική και οικονομική κατάστασης της χώρας. Πράγματα που θα ήταν αδιανόητο να ακουστούν σε μεταδόσεις επι Χούντας. Η μεταπήδησή μου από το ραδιόφωνο στην τηλεόραση έγινε εξαιτίας της τραγικής απώλειας του συναδέλφου Αχιλλέα Χρυσοχόου, ο οποίος έκανε με εξαιρετική επιτυχία τις μεταδόσεις πριν από εμένα. Η διέλευση της μηχανοκίνητης φάλαγγας θέλει ιδιαίτερη προσοχή γιατί στην παρέλαση εμφανίζονταν και νέα οπλικά συστήματα για τα οποία έπρεπε να δώσεις σημαντικές λεπτομέρειες, για τα οποία φρόντιζα να ενημερώνομαι από αρμόδιους στρατιωτικούς της Στρατιωτικής Διοίκησης Αθηνών (ΣΔΑ). Επίσης, ιδιαίτερη προσοχή χρειαζόταν κατά τη διέλευση των μαχητικών αεροσκαφών. Η εμπειρία τόσων χρόνων σου έδινε την ευκαιρία σε κλάσματα δευτερολέπτου να διακρίνεις τις διελεύσεις των Μιράζ, των F4, των ελικοπτέρων κτλ. – Πώς άλλαξε το πνεύμα των μεταδόσεων; Πιστεύετε ότι πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις; Επί Χούντας διαβάζονταν κείμενα στο πνεύμα της εποχής, προερχόμενα από το Έβδομο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΣ. Ο τρόπος διατύπωσης ήταν ευνόητο να αλλάξει μετά τη Μεταπολίτευση. Εκείνο που εγώ προσπάθησα να κάνω ήταν να προσαρμόζω τη μετάδοσή μου στην ιστορικότητα της επετείου συνδυάζοντάς τη με περισσότερο ρεαλιστικά και δημοκρατικά στοιχεία. Η υποβάθμιση των παρελάσεων που συζητήθηκε πολύ κατά το πρόσφατο παρελθόν προσωπικά με βρίσκει αντίθετο, γιατί αλίμονο εάν απομακρυνθούμε από γεγονότα που συμμάδεψαν την πορεία του έθνους μας. – Υπήρχαν απρόοπτα που θυμάστε; Στις καλές εποχές η βραδινή έξοδος του Σαββάτου ήταν απαραίτητη. Μια από αυτές ήταν παραμονή 25ης Μαρτίου, με ωραία παρέα και ξενύχτι που έφερε το μεθύσι. Τέσσερις τα ξημερώματα επιστροφή σε κακή κατάσταση στο σπίτι και οκτώ το πρωί η αγωνία της γυναίκας μου, Ζωής, να με σηκώσει από το κρεβάτι για να πάω στο Σύνταγμα να μεταδόσω την παρέλαση. Με διπλό σκέτο καφέ και σερνόμενος, άρχισα τη μετάδοση και με την επιστροφή μου στο σπίτι, δέχτηκα τα συγχαρητήρια της συντρόφου μου και πολλά τηλεφωνήματα που επιδοκίμαζαν τη συγκεκριμένη μετάδοση. – Ποιες στιγμές στην επαγγελματική σας πορεία ξεχωρίζετε; Οι ζωντανές μεταδόσεις από την κρατική ραδιοτηλεόραση ήταν αυτό που αγάπησα ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των τριάντα χρόνων της παρουσίας μου στην ΕΡΤ. Ευτύχησα να ζήσω από κοντά ανεπανάληπτες στιγμές από την πολιτική, αθλητική και οικονομική ζωή του τόπου. Το «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια» του Κωνσταντίνου Καραμανλή μετά την καταδίκη σε θάνατο των πραξικομηματιών στο αεροπλάνο της επιστροφής μας από τη στρατιωτική άσκηση «Πτολεμαίος» το 1975, παρουσία εφτά ατόμων, μεταξύ των οποίων και εγώ. Η πρώτη μεταδικτατορική μετάδοση από τη Βουλή, σε απόσταση αναπνοής από τα ιερά τέρατα Κωνσταντίνο Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου και Ηλία Ηλιού. Ο υπουργός Συντονισμού Παναγιώτης Παπαληγούρας, ο οποίος μου παραχώρησε συνέντευξη μιας ώρας, λόγω της καθυστερημένης άφιξης του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή στον χώρο των εγκαινίων της Διεθνούς Εκθέσεως, και με έσωσε από το ραδιοφωνικό κενό. Στιγμές από αθλητικές μεταδόσεις που θα μου μείνουν αξέχαστες: η πρόκριση της Εθνικής Ελλάδος στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980, όταν ούρλιαζα στο καθοριστικό γκολ του Νικολούδη στον αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση στη Λεωφόρο, η μεγάλη νίκη-πρόκριση του Ολυμπιακού (μας) στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1983 στο ΟΑΚΑ με πανηγυρισμούς τύπου Πορτογαλία 2004, οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Στίβου του 1983 με τη φοβερή νίκη στον ακοντισμό της Άννας Βερούλη στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, είναι ελάχιστα δείγματα από μια πορεία σαρανταδύο χρόνων στα Μέσα Ενημέρωσης.

Τη φωνή του αγάπησε και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και μαζί τραγούδησαν τον «Μικρό Ήρωα». «Το 1984 με τον Λουκιανό Κηλαδόνη τραγουδήσαμε τον “Μικρό Ήρωα” σε πρώτη εκτέλεση. Εγώ ήμουν ο Γιώργος Θαλάσσης. Ήξερε τη φωνή μου και την ήθελε να πλαισιώσει το τραγούδι» μας λέει.