Οι γονείς πρέπει να εμπιστευτούν τα παιδιά τους σε παιδαγωγούς, οι οποίοι αδυνατούν, λόγω των κάκιστων συνθηκών, να εγγυηθούν την ασφάλεια και τη σωματική ακεραιότητά τους. Ταυτόχρονα, περίπου 12 χιλιάδες οικογένειες μένουν απ’ έξω, ακόμη κι από αυτό το χωλό σύστημα προσχολικής αγωγής, καθώς οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν.

Τα στοιχεία, που παρουσιάζει η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βρεφονηπιαγωγών ΤΕΙ Ευαγγελία Καλαϊτζή, αποκαλύπτουν ότι βρέφη και νήπια που ανήκουν στα μεσαία και χαμηλά στρώματα θα πάρουν το βάπτισμα του πυρός . Ενα εκπαιδευτικό περιβάλλον που θυμίζει περισσότερο αποθήκη ψυχών παρά οργανωμένο σχολικό χώρο.

«Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουμε την κατάσταση. Ο θεσμός της προσχολικής αγωγής βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι δεν πάει άλλο».

Και πώς να πάει, άλλωστε; Η πρόσφατη καταγραφή του συνδέσμου για την τρέχουσα σχολική χρονιά «αποτυπώνει τραγικές ελλείψεις σε κάθε επίπεδο. Το 86% των τμημάτων στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς της χώρας έχει υπεράριθμα παιδιά. Το 73% θα λειτουργήσει με ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, ενώ της ίδιας τάξεως είναι και οι ελλείψεις σε παιδαγωγικό υλικό, αλλά και σε υπηρεσίες καθαριότητας».

Ενδεικτικά της καταστάσεως, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», είναι τα παραδείγματα που αναφέρει η κ. Καλαϊτζή: «Λειτουργούν τμήματα με 18 βρέφη (έξι μηνών μέχρι 2,5 χρόνων), με μία παιδαγωγό. Σύμφωνα με τα ισχύοντα, η αναλογία είναι 8 βρέφη με δύο παιδαγωγούς και μία βοηθό».

«Στην επίσης αναπτυξιακά κρίσιμη ηλικία των 2,5 έως 5 ετών και εξαιρετικά ευάλωτη στα ατυχήματα, λειτουργούν τμήματα ακόμη και με 50 παιδιά με επιβλέπουσα μία παιδαγωγό. Το προβλεπόμενο είναι ακριβώς τα μισά παιδιά, με δύο όμως εκπαιδευτικούς. Υπό αυτές τις συνθήκες, πώς να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των παιδιών και η ομαλή ψυχοκινητική τους εξέλιξη;» διερωτάται.

Οσο για τους ίδιους τους παιδαγωγούς, μάλλον δεν βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα από τα παιδιά που εκπαιδεύουν. Καίριο χτύπημα γι’ αυτούς αποτέλεσε η αύξηση του ωραρίου στις 40 ώρες εβδομαδιαίως, από την οποία εξαιρέθηκαν δάσκαλοι και καθηγητές: «Λόγω των ειδικών απαιτήσεων της εργασίας, ίσχυε το ωράριο των 30 ωρών. Με την αύξηση αυτή εξουθενώνεται ο παιδαγωγός, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του και φυσικά ο παιδαγωγικός χαρακτήρας της προσχολικής εκπαίδευσης κατακρημνίζεται» εξηγεί η κ. Καλαϊτζή.

Την ίδια στιγμή: «Πολλοί συνάδελφοί μου δέχτηκαν ασφυκτικές διοικητικές πιέσεις για να σχηματίσουν υπεράριθμα τμήματα. Ταυτόχρονα, υπήρξε σκόπιμη ολιγωρία από τη διοίκηση, για να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των νηπιαγωγών. Οι εκπαιδευτικοί έμαθαν σε ποιο παιδικό σταθμό θα μετακινηθούν αυτό το μήνα. Και όχι στα μέσα Ιουλίου. Ομοίως και οι γονείς το ίδιο διάστημα πληροφορήθηκαν αν το παιδί τους μπορεί να γίνει δεκτό στο σταθμό που υπέβαλαν αίτηση, αφαιρώντας τους το δικαίωμα να κάνουν οικογενειακό προγραμματισμό νωρίτερα», συμπληρώνει.

Σε σύνολο εννιά χιλιάδων παιδαγωγών, το 2009 το 32% ήταν συμβασιούχοι, ενώ το 2011 το 52%. «Ακόμη κι αν όλοι αυτοί οι συμβασιούχοι μονιμοποιούνταν, θα χρειάζονταν ακόμη 3.850 επιπλέον υπάλληλοι», εξηγεί η κ. Καλαϊτζή και προσθέτει:

«Σε έναν χώρο προσχολικής αγωγής είναι απαραίτητο να υπάρχουν σταθερά σημεία αναφοράς, προκειμένου να διασφαλιστεί η ψυχική ισορροπία και η ολόπλευρη ανάπτυξη των νηπίων. Ο θεσμός των συμβασιούχων δεν συνάδει με τις σύγχρονες παιδαγωγικές απαιτήσεις».

Και τα πράγματα φαίνεται πως θα χειροτερέψουν: Οι δήμοι θα προχωρήσουν σε ανέξοδες για τους ίδιους συμβάσεις έργου, μέσω ΕΣΠΑ δίμηνης και πεντάμηνης διάρκειας. Μόλις η παιδαγωγός θα μάθει τα ονόματα των παιδιών θα αναγκάζεται να φεύγει. Απομακρύνεται δε το ενδεχόμενο να επαναπροσλαμβάνονται οι ίδιοι.