Μία μικρή προσφυγική γειτονιά εκκολάπτεται στη νέα δομή φιλοξενίας του Σκαραμαγκά. Μία κοινότητα, με μικρά σπίτια, μία αλάνα για να παίζουν τα παιδιά, ιατρείο, χώρο που κοινωνικοποιούνται, γνωρίζονται και οργανώνουν παρέες, ανταλλάσσουν απόψεις και κάνουν σχέδια για το επόμενο βήμα.
Αφού διασχίσαμε τον δρόμο περιμετρικά των ναυπηγείων Σκαραμαγκά που καταλήγει στη θάλασσα, φτάσαμε μπροστά στην πύλη της νέας δομής φιλοξενίας. Ένας χώρος άριστα οργανωμένος, ήσυχος, πλάι στη θάλασσα, με θέα τη Σαλαμίνα, που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των προσφύγων οι οποίοι για πολύ καιρό βρίσκονταν στο λιμάνι του Πειραιά.
Στην πύλη συναντήσαμε τους αστυνομικούς και μετά από τον απαραίτητο έλεγχο μας άφησαν να περάσουμε στον χώρο που μόλις είχε ανοίξει και όπου περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι, έχουν καταφέρει μετά από πολύ καιρό να στήσουν ξανά το σπιτικό τους και να ζήσουν στιγμές ανθρώπινες σε μία μικρή προσφυγική κοινωνία που φαίνεται να εκκολάπτεται εντός των τειχών.
Χαμόγελα, παιχνίδια, ανακούφιση και ευκαιρία για ηρεμία και προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα. Σε μία πραγματικότητα προσωρινή μεν, αλλά που έστω θυμίζει κάτι από την παλιά γειτονιά.
Στην πλειονότητά τους πρόκειται για οικογένειες με μικρά παιδιά. Τα μικροσκοπικά άσπρα σπιτάκια διαθέτουν κουκέτες, κουζινάκι, μπάνιο και κλιματισμό. Παρατηρώντας τον κόσμο τριγύρω, βλέπει κανείς οι άνθρωποι σιγά – σιγά ανακτούν την αυτοκυριαρχία τους και ευγενικά ζητούν να μην τους φωτογραφίζεις και να σεβαστείς τον προσωπικό τους χώρο και τις ιδιωτικές τους στιγμές.
Σε μία μεγάλη αλάνα, τα μικρά παιδιά βρίσκουν τον χώρο για ατελείωτο παιχνίδι και στιγμές ανεμελιάς.
Κενός έχει μείνει και ένας χώρος αρκετών μέτρων όπου περνούν τα απογεύματά τους. Γυναίκες με τα μωρά στα καροτσάκια κάνουν τον καθιερωμένο περίπατο, ενώ άλλοι στέκονται δίπλα στη θάλασσα, τραβούν φωτογραφίες το ηλιοβασίλεμα, ή απλά κάθονται, ηρεμούν και ατενίζουν.
Μετά την πολύμηνη παραμονή τους σε αντίξοες συνθήκες και ταραχές, οι… τυχεροί του Σκαραμαγκά εκπλήρωσαν την ανάγκη συγκρότησης μίας οργανωμένης, μικρής κοινωνίας, μακριά από τα άγρυπνα βλέμματα των λιμενικών και των δημοσιογράφων, που κάθε μέρα, επί 24 ώρες την ημέρα, στέκονταν απέναντί τους με τις κάμερες και τις φωτογραφικές τους μηχανές σε ετοιμότητα να καταγράψουν κάθε αυθόρμητη, καθημερινή τους στιγμή.
Ουρές σχηματίζονται για μία θέση στα διαθέσιμα κοντέινερ που στήνονται κάθε μέρα σε έναν χώρο που μέχρι στιγμής φιλοξενεί ένα πολύ επιτυχημένο πρότζεκτ…
Βίντεο – Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος
