Όταν κάποιος καταφέρνει να βγει αλώβητος από ένα σοβαρό κίνδυνο, λέμε ότι «γλύτωσε από του λύκου το στόμα».
Βάσιμα θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι η εξήγηση της φράσης είναι προφανής: για αιώνες, ο άνθρωπος φοβόταν και πολεμούσε το λύκο κάτι που εξηγεί και το πλήθος των παροιμιών και λαϊκών εκφράσεων με πρωταγωνιστή το λύκο οποίος πάντα είναι φορτισμένος αρνητικά.
Ωστόσο, ο Τάκης Νατσούλης στο βιβλίο «Λέξεις και Φράσεις Παροιμιώδεις» δίνει μια διαφορετική εξήγηση για τη συγκεκριμένη έκφραση. Σύμφωνα με αυτόν, λοιπόν, τα παλιά χρόνια στη Λέσβο την Τρίτη μέρα μετά τη γέννηση κάθε παιδιού, το πέρναγαν «από του λύκου το στόμα». Αυτό ήταν ένας ξύλινος γύρος, πάνω στον οποίο είχαν κολλήσει δέρμα λύκου.
Το έθιμο αυτό το βλέπουμε και παλιότερα. Ένας Νομοκανόνας του 17ου αιώνα κάνει λόγο για εκείνους: «οι οποίοι περούσι τα παιδία των από το στόμα του λύκου, τάχα δια να ζήσουν». Γι’ αυτό, για κάποιον που διαφεύγει τον κίνδυνο, λέμε σύμφωνα με την αρχαία παροιμία: «εκ λύκου στόματος», ότι «γλίτωσε από του λύκου το στόμα».
