Η διερμηνέας της νοηματικής Σοφία Ρομπόλη, που αποθεώθηκε για την απόδοση των τραγουδιών της εκδήλωσης για την αλλαγή του χρόνου, την οποία διοργάνωσε ο Δήμος Αθηναίων με τους Φοίβο Δεληβοριά, Νατάσσα Μποφίλιου, Μάρθα Φριτζήλα, Θανάση Αλευρά και τη φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων, μιλά για την εμπειρία της και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανα αυτό, το έχουμε κάνει και άλλες χρονιές. Φέτος, όμως, ήταν η πρώτη χρονιά που καθ’ ολοκληρίαν έγινε μετάδοση από το YouΤube του City of Athens, του Δήμου Αθηναίων, και από το Facebook. Νομίζω ότι πρέπει με έναν τρόπο να αποδώσω εκείνη τη στιγμή αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή και όταν έχω και πάρα πολύ ωραίους καλλιτέχνες, όπως ο Φοίβος Δεληβοριάς, η κ. Φριντζήλα, η Μποφίλιου, φωνάρες όλοι, ο Αλευράς, ο οποίος έδινε πόνο, να είμαι εγώ έτσι σαν να λέω ειδήσεις; Δεν γίνεται. Με βλέπετε στο παράθυρο των ειδήσεων και είμαι λίγο μαζεμένη, τώρα εκεί…» είπε αρχικά η Σοφία Ρομπόλη, μιλώντας στην εκπομπή «Στούντιο 4».
Στη συνέχεια, περιέγραψε ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι απαιτητικό σωματικά και γι’ αυτό κάνει πολλή γυμναστική και φροντίζει σε μεγάλο βαθμό το σώμα της.
Επιπλέον, υπογράμμισε πως χρειάστηκε πολλή μελέτη και ώρες προβών για την εκδήλωση της αλλαγής του χρόνου. «Πρέπει να τονίσω ότι σε αυτό το βαριετέ, έπρεπε να δοθεί αυτή η αναφορά που δεν υπήρχε στους κωφούς συμπολίτες της έννοιας “βαριετέ”, της εναλλασσόμενης σκηνής των καλλιτεχνών και τη σωματική συμπεριφορά, τη φωνή τους, ανά δεκαετίες. Είναι πολύ διαφορετικό να τραγουδάει κάποιος το 2024… Το κατάφερα με πάρα πολλή μελέτη. Έκανα πολλές ώρες μόνη μου πρόβες, έκανα δύο πρόβες με τους υπόλοιπους, άκουγα, όμως, γιατί αυτό που είναι πολύ σημαντικό σε εμάς είναι να ακούσουμε, να κατανοήσουμε τι θέλει να πει ο σκηνοθέτης».
Η Σοφία Ρομπόλη μοιράστηκε, επίσης, μερικές πληροφορίες πίσω από το σκεπτικό της και αποκάλυψε ότι η δυσκολία ήταν κυρίως στο γεγονός ότι έπρεπε να συμπεριλάβει τις διαφορετικές κουλτούρες των δεκαετιών. «Ήθελα να καθοδηγήσουν στην έννοια του βαριετέ και στην έννοια του εναλλασσόμενου χρόνου. Για εμένα ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση να δώσω στο κοινό των κωφών τι γινόταν, χωρίς να έχει καμία αναφορά για το τότε, να καταλάβει τι γινόταν το ’45, ’55, ’65, ’75… Οπότε, έπρεπε να μελετήσω τη σωματική συμπεριφορά των καλλιτεχνών τότε, δηλαδή, είδα πολύ Λίτσα Διαμάντη, είδα πολύ Ρίτα Σακελλαρίου, είδα πολύ Πανταζή για να γίνουν αυτά τα χέρια, κάθε λεπτομέρεια δική τους, η οποία θα έφερνε σαν εικόνα, στην εικόνα και στο μυαλό των κωφών αυτό που είχαν δει στο παρελθόν. Μέσα από αυτό θα γινόταν και η διαφοροποίηση της κουλτούρας κάθε δεκαετίας».
Τέλος, αποκάλυψε ότι δέχτηκε πολύ θετικά μηνύματα από διάφορους ανθρώπους στα κοινωνικά δίκτυα έπειτα από αυτή τη βραδιά. «Έλαβα παρά πολλά μηνύματα, πολύ θετικά μηνύματα από ανθρώπους που δεν πίστευαν ότι η νοηματική μπορεί να αποδώσει το τραγούδι. Αυτό έχει ξαναγίνει, θέλω να σας πω, από πολλούς συναδέλφους και πολύ καλούς συναδέλφους. Εγώ προσωπικά πρέπει να σας πω ότι το έχω δοκιμάσει στο Ηρώδειο με τον κ. Ξαρχάκο, κάτι που δεν το ξέρει ο κόσμος. Τότε ήταν μεγάλη πρόκληση να αποδώσω έναν μεγάλο συνθέτη και να τον γνωρίσω στην κοινότητα των κωφών».
