Εντός του 2018 ο στρατηγικός επενδυτής στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης

Κοντά στην υπογραφή Μνημονίου Αλληλοκατανόησης (MOU), βρίσκεται η διοίκηση της Ελληνικής Βιομηχανίας ΑΕ, με υποψήφιο επενδυτή και την πιστώτρια τράπεζα Πειραιώς και εντός του τρέχοντος έτους, εκτός απροόπτου, θα γίνει πραγματικότητα η είσοδος στρατηγικού επενδυτή στον όμιλο της ΕΒΖ.

Αυτό επισήμανε ο πρόεδρος της ΕΒΖ, καθηγητής Παναγιώτης Αλεξάκης, στη διάρκεια της ετήσιας τακτικής γενικής συνέλευσης των μετόχων της εταιρείας, υπογραμμίζοντας ότι ο προαναφερόμενος στρατηγικός επενδυτής, τον οποίο και δεν θέλησε να κατονομάσει, μπορεί να μην αποτελεί τον μοναδικό που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ελληνική βιομηχανία, αλλά αποτελεί τον πρώτο που κατέθεσε Proof of funds, γεγονός που αποδεικνύει ότι «διαθέτει τα λεφτά για να κλείσει το deal», ενώ διαπραγματεύεται το σύνολο της ΕΒΖ και όχι για μέρος αυτής.

Απαντώντας σε ερωτήσεις εκπροσώπων των εργαζομένων, αλλά και μετόχων σχετικά με το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των διαδικασιών για την πώληση, ο πρόεδρος της ΕΒΖ τόνισε ότι δεν μπορεί να δοθεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και διευκρίνισε ότι μετά την υπογραφή του MOU, θα ακολουθήσουν σειρά ελέγχων και άλλες διαδικασίες μέχρι να κλείσει το «deal», το οποίο όπως ο ίδιος πιστεύει, θα ολοκληρωθεί εντός του 2018. Τονίζεται ότι υπέρ της πώλησης της ΕΒΖ, τάχθηκε ανοικτά ο εκπρόσωπος του βασικού μετόχου, δηλαδή του εκκαθαριστή της ΑΤΕ, ο Στέφανος Αυγουλέας της PQH.

Για την απόφαση της διοίκησης της ΕΒΖ να στηρίξει την τευτλοκαλλιέργεια φέτος, ο πρόεδρος της ΕΒΖ σημείωσε ότι «η απόφαση λήφθηκε για να υπάρξει έστω μικρή παραγωγή ώστε να μην πωληθεί η εταιρεία σαν κέλυφος», ενώ σε ερώτημα που έγινε για το πώς θα καλυφθεί το κόστος της καμπάνιας και πώς θα πληρωθούν οι παραγωγοί, απάντησε ότι γίνονται οι σχετικές ενέργειες, ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα.

Η συνέλευση των μετόχων άρχισε με την ανάγνωση μίας έκθεσης της κατάστασης της ΕΒΖ από τον πρόεδρο της εταιρείας, στην οποία επισήμανε το πολύ υψηλό κόστος παραγωγής, την έλλειψη κεφαλαίων κίνησης, τις χαμηλές τιμές ζάχαρης στην αγορά, τις ανάγκες εκσυγχρονισμού της εταιρείας σε πολλά επίπεδα.