Στους λόγους για τους οποίους «οι ευρω-αραβικοί δεσμοί δεν είναι σήμερα τόσο ισχυροί όσο ήσαν στο παρελθόν» στάθηκε ο ο γ.γ. της Ένωσης των Αραβικών κρατών Ναμπίλ Ελ Αράμπι μιλώντας σε διάσκεψη του περιοδικού «Economist» (που τελεί επίσης υπό την αιγίδα της ελληνικής Προεδρίας της Ε.Ε.), για τις «σχέσεις της Ευρώπης με τον Αραβικό κόσμο».
Ο ομιλητής διευκρίνισε ότι η αδυναμία αυτή, δεν μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη πρωτοβουλιών. «Τα τελευταία 40 χρόνια είχαμε υπερβολικά πολλές» σημείωσε, ενώ πρόσθεσε ότι υπάρχει ανάγκη από έναν δομημένο ευρω-αραβικό διάλογο.
Κατά την άποψή του οι λόγοι ήταν οι ακόλουθοι τρεις:
1) οι στρατηγικές υπήρξαν γεωγραφικά «τμηματικές» και άρα δημιουργούσαν «αποσπασματικό» αποτέλεσμα. Ο Αιγύπτιος αξιωματούχος αναγνωρίζοντας πως «η διαφορετικότητα και η ποικιλομορφία» του αραβικού κόσμου δικαιολογούσαν αυτή την προσέγγιση, επεσήμανε πως «ο διαχωρισμός του αραβικού κόσμου σε υποπεριοχές» έβγαλε από το οπτικό πεδίο «τον αραβικό κόσμο στο σύνολό του».
2) ο «εσωστρεφής» χαρακτήρας των επενδύσεων στην περιοχή, και
3) οι μεταρρυθμίσεις που προωθήθηκαν σε πολλές αραβικές χώρες «με τη βοήθεια της Ε.Ε.» παρουσίαζαν ένα «παράδοξο»: υπαγόρευαν ένα συνδυασμό «οικονομικού ανοίγματος» αλλά και «πολιτικού περιορισμού σε περιφερειακό επίπεδο».
Ο Αιγύπτιος αξιωματούχος παρατήρησε, επίσης, ότι λανθασμένα «δώσαμε πολύ μεγαλύτερη προσοχή στα κοινά ιδανικά και λιγότερο στην κατάλληλη υλοποίηση» και υπογράμμισε την ανάγκη διαμόρφωσης ενός δομημένου ευρω-αραβικού διαλόγου, αναφέροντας χαρακτηριστικά ένα κρίσιμο πεδίο συνεργασίας στο σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης και της Αποτροπής Συγκρούσεων.
Καταληκτικά ο ομιλητής τόνισε ότι η «Αραβική ‘Άνοιξη αποσκοπούσε μεταξύ άλλων στην ενίσχυση των σχέσεων Αράβων και Ευρωπαίων», η οποία εντάσσεται στην αναπτυξιακή στρατηγική της περιοχής. «Προϋποθέσεις της ανάπτυξης» σημείωσε «είναι όμως η ειρήνη, η σταθερότητα και η ασφάλεια» και πρότερη προϋπόθεση αυτών είναι η επίλυση του προβλήματος της ισραηλινής κατοχής αραβικών εδαφών και ο τερματισμός της κρίσης στη Συρία.
