Σοκ προκαλεί δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας Le Monde για την ύπαρξη ενός σχεδίου που θα μπορούσε να επιλύσει την ευρωπαϊκή κρίση χρέους αλλάζοντας όμως άρδην την εικόνα της ευρωζώνης.

Το γαλλικό Συμβούλιο Οικονομικών Αναλύσεων (CAE) – ένα ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο το οποίο έχει ως στόχο την υποβολή οικονομικών προτάσεων στον πρωθυπουργό της Γαλλίας – έχει επεξεργαστεί, σύμφωνα με τη Le Monde, ένα «σχέδιο Β» που προβλέπει τη μαζική «κοπή» ευρώ από την ΕΚΤ, την πτώση της ισοτιμίας του ευρώ στο 1,15%, την υιοθέτηση… ευρώ του Βορρά και ευρώ του Νότου και την επανεισαγωγή εθνικών νομισμάτων στα κράτη-μέλη για «εσωτερική χρήση».

«Το σχέδιο αυτό μπορεί να αποτρέψει την κατάρρευση της ευρωζώνης», αναφέρει στην εφημερίδα ο Ζαν-Πιερ Βεσπερινί, μέλος του CAE, ο οποίος όμως ουδέποτε συμφώνησε με τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος.

Η καλύτερη λύση για να σωθεί το ευρώ είναι να «κόψει» χρήμα η ΕΚΤ και να αναλάβει την πληρωμή όλων των ομολόγων των εθνικών κυβερνήσεων που ωριμάζουν», εξηγεί ο Βεσπερινίβ τονίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα μειωθεί δραστικά η ισοτιμία του ευρώ, με στόχο να ισορροπήσει γύρω από τα 1,15 δολάρια, εξέλιξη που θα επέτρεπε την έξοδο από την κρίση».

Η στροφή αυτή της νομισματικής πολιτικής θα τερματίσει την οικονομική κρίση στη ζώνη του ευρώ, εκτιμούν οι ειδικοί του CAE, αλλά θα εντείνει τις αποκλίσεις από χώρα σε χώρα. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να μετατραπεί το ευρώ από «ενιαίο νόμισμα» σε «κοινό νόμισμα» ή να εκδοθεί από την ΕΚΤ ευρωομόλογο. Για να αποκατασταθούν οι ισορροπίες μεταξύ των οικονομιών πρέπει οι χώρες αυτές να υιοθετήσουν νομίσματα διαφορετικής ισχύος. Κάτι που προϋποθέτει τη διάσπαση του ευρώ σε ευρώ του Βορρά και σε ευρώ του Νότου.

Τα δύο ευρώ θα υφίσταντο ανηλεείς κερδοσκοπικές επιθέσεις στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος. Με δεδομένες τις τεράστιες διαφορές ανταγωνιστικότητας μεταξύ της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και των χωρών του Βορρά, θα πρέπει να υιοθετηθεί στο εσωτερικό της ευρωζώνης ένα σύστημα σταθερών πλην καθοριζόμενων ισοτιμιών μεταξύ των κρατών-μελών. Αυτό προϋποθέτει την επανεισαγωγή εθνικών νομισμάτων ελεγχόμενων από την κάθε χώρα και την παράλληλη κυκλοφορία ενός «εσωτερικού» και ενός νομίσματος «εξωτερικού».

Οι χώρες-μέλη θα έχουν δηλαδή το εθνικό τους νόμισμα και ταυτόχρονα ένα κοινό νόμισμα (άλλο οι Βόρειες και άλλο οι Νότιες), που θα μοιάζει με την παλαιά Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα (ΕCU).

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν, βεβαίως, από τις προτάσεις των ειδικών είναι πάρα πολλά, καθώς οι επιστήμονες του CAE που μιλούν στην Monde δεν υπεισέρχονται σε τεχνικές λεπτομέρειες που αφορούν το εξωτερικό εμπόριο της… διπλής ευρωζώνης, τις συναλλαγματικές σχέσεις, τη δυνατότητα υποτίμησης των εθνικών νομισμάτων έναντι του ευρώ του Νότου και του ευρώ του Νότου έναντι του ευρώ του Βορρά… Και οι ίδιοι αναγνωρίζουν, άλλωστε, σε πολλές αποστροφές του λόγους τους ότι υπάρχουν πολλά και κεντρικής σημασίας ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν και ζητήματα που θα πρέπει να ρυθμιστούν.

Οι ερευνητές βέβαια θυμίζουν ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν προβλέπει την έξοδο κάποιας χώρας από το ευρώ.