Αν η Ευρώπη θέλει να αποτρέψει μια οικονομική καταστροφή αντίστοιχη του 2008, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει μια εξαιρετικά μεγάλη «δύναμη πυρός», εκτιμά σε δημοσίευμά του το διεθνές οικονομικό πρακτορείο Bloomberg.

Και για να αποκατασταθεί η αξιοπιστίατων αγροών, θα πρέπει να γίνουν τρία πράγματα που μέχρι τώρα οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν καταφέρει να κάνουν:
* Να απορρίψουν την ψευδαίσθηση ότι ορισμένες κυβερνήσεις της ευρωζώνης –ιδιαίτερα η Ελλάδα- μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους.

* Να δώσουν έναν ρεαλιστικό «λογαριασμό» του πόσα θα χάσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες όταν χρεοκοπήσουν αυτές οι κυβερνήσεις.

*Να προσφέρουν χρηματοοικονομικές εγγυήσεις τόσες ώστε να πείσουν τις αγορές ότι οι χρεοκοπίες και οι ζημιές αυτές θα είναι και οι τελευταίες.

Πόσο θα κοστίσει η προσπάθεια να σταματήσει η σήψη;

Το Bloomberg τονίζει ότι η Ελλάδα είναι στη χειρότερη θέση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες σχετικά με την πιθανότητα να κηρύξει χρεοκοπία. Για να ξεπεράσει την κρίση, η Ελλάδα θα έπρεπε να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 5% του ΑΕΠ επ’ αόριστον.

Αγώνα, όμως, θα έπρεπε να δώσει και η Πορτογαλία αναφέρει το Bloomberg, το οποίο υπολογίζει ότι η «αιματοχυσία» θα μπορούσε να τερματιστεί με την Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Η Ελλάδα θα χρειάζονταν έναν «κούρεμα» της τάξης του 70% και η Πορτογαλία 40%. Οι δυο αυτές χρεοκοπίες θα εξάλειφαν ελληνικό και πορτογαλικό χρέος ύψους περίπου 300 δισ. ευρώ, ένα μεγάλο μέρος του οποίου κατέχουν οι τράπεζες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg και του ΔΝΤ, οι συνολικές ανάγκες χρηματοδότησης για την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και το Βέλγιο, θα φθάνουν τα 2,5 τρισ. ευρώ μέχρι το 2015. Έτσι, και προκειμένου να υπάρχει και ένα περιθώριο λάθους, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα χρειαστούν τουλάχιστον 3 τρισ. ευρώ προκειμένου να σταματήσουν την κρίση.

Βέβαια, καταλήγει το Bloomberg, τα λεφτά από μόνα τους δεν θα λύσουν τα προβλήματα της ευρωζώνης. Για να επιβιώσει το ευρώ, οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να βρουν την πολιτική θέληση να αντιμετωπίσουν θεμελιώδη ζητήματα, όπως η έλλειψη μιας ενιαίας δημοσιονομικής αρχής και οι προβληματικοί κανόνες για τα κεφάλαια των τραπεζών.