«Και εάν η Ελλάδα χρεοκοπούσε…», αναρωτιέται στον πρωτοσέλιδο τίτλο της η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα «Λιμπερασιόν». Η απάντηση δίνεται από την ολοσέλιδη φωτογραφία με στημένες δεσμίδες χαρτονομισμάτων που πέφτουν η μια μετά την άλλη υπό την επίδραση «ντόμινο».

«Η Ελλάδα παίζει με τη φωτιά», υπογραμμίζεται στο μεσότιτλο εσωτερικού άρθρου του απεσταλμένου στο Λουξεμβούργου, Ζαν Κατρεμέρ. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, σε ένα περιστατικό συνάντησης του υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, με τον ευρωπαίο επίτροπο Όλι Ρεν, όταν ο κ. Βενιζέλος «προσπάθησε να επαναδιαπραγματευθεί το πρόγραμμα λιτότητας (Μεσοπρόθεσμο) που έχει δυσκολίες να γίνει αποδεκτό από τους σοσιαλιστές βουλευτές και από μερίδα του ελληνικού λαού». «Λέγεται ότι το περιστατικό ήταν βίαιο» γράφει ο συντάκτης, με τον Όλι Ρεν «να απαντά ξερά: Με κανένα τρόπο».

Το διακύβευμα είναι υψηλό για την Ελλάδα, προσθέτει η εφημερίδα. Για να τα βγάλει πέρα θα πρέπει να εξασφαλίσει από τους Ευρωπαίους ένα δεύτερο πρόγραμμα στήριξης. Η Αθήνα όμως ξέρει ότι οι εταίροι της δεν μπορούν να την αφήσουν να πέσει λόγω του κινδύνου μετάδοσης της κρίσης στο σύνολο της ζώνης ευρώ, «πράγμα που ανοίγει για την Αθήνα ένα περιθώριο διαπραγμάτευσης».

Σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν, «η Γερμανία επιδείνωσε την κρίση με την έλλειψη κατανόησης που έδειξε για τον τρόπο λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις καθυστερήσεις της».

Παρατίθεται στη συνέχεια το ιστορικό των παλινδρομήσεων της Μέρκελ και υπογραμμίζεται ότι η λύση θα μπορούσε να βρεθεί «με την έκδοση ευρωομολόγων και την απόκτηση ενός ευρωπαίου υπουργού οικονομικών».

«Όμως, ανάμεσα με μια ομοσπονδιακή διακυβέρνηση και την πτώχευση, είναι άγνωστο τι θα προτιμούσαν οι Γερμανοί και ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην τους τεθεί το ερώτημα», καταλήγει το κείμενο.

Την πολιτική της Αγκελα Μέρκελ καυτηριάζει σε ανάλυση που φιλοξενεί η οικονομική «Λα Τριμπύν», του καθηγητή οικονομικών σε πανεπιστήμιο των Παρισίων, Ολιβιέ Λεκόντ. Σε μια εποχή που η πολιτική σκέψη έχει υποκύψει στην οικονομική δύναμη και στον υλισμό, λέει ο καθηγητής, παραλυμένη η Αγκελα Μέρκελ, (για να μην δυσαρεστήσει το εκλογικό σώμα), δεν μπόρεσε ή δεν ήξερε να βρει τα λόγια που ένας πολιτικός όπως ο Χέλμουτ Κολ, θα είχε ίσως προφέρει για να εξηγήσει στο λαό του ότι το μακροπρόθεσμο συμφέρον της Γερμανίας περνάει μέσα από την ΕΕ, τα δε κέρδη υπερβαίνουν κατά πολύ τα ποσά που χρειάζονται για να σωθεί η Ελλάδα.

Ο Ολιβιέ Λεκόντ συνοψίζει τη σκέψη του με τη φράση του συγγραφέα και πρώην πολιτικού Μορίς Ντρυόν: «Οι τραγωδίες της Ιστορίας αναδεικνύουν τους μεγάλους άνδρες, είναι όμως οι μετριότητες που τις προκαλούν».