Κάθετα εναντίον της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους τάχθηκε οι Ευρωπαίος επίτροπος Όλι Ρεν, μιλώντας για απολύτως αντιρεαλιστικό σενάριο που η εφαρμογή του θα προκαλέσει ολέθριες επιπτώσεις, τόσο στην Ελλάδα όσον και στις χώρες της Ευρωζώνης.
Μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, κατά τη διάρκεια συζήτησης σχετικά με τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση, χωρών όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, ο Επίτροπος υποστήριξε ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αγνοούν τις ολέθριες επιπτώσεις που θα έχει μία τέτοια αναδιάρθρωση, τόσον για την ίδια την ελληνική οικονομία όσον και για την Ευρώπη, γενικότερα.
Σε μία υποθετική κατάσταση, διευκρίνισε ο κ. Ρεν, όπου η Ελλάδα θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση του χρέους της, θα υφίσταντο ένα μεγάλο «κούρεμα» οι κάτοχοι ομολόγων και χρεωγράφων του ελληνικού δημοσίου.
Οι ελληνικές τράπεζες, που έχουν στη διάθεση τους αξιόγραφα αξίας 48 δισ. ευρώ, τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και οι Ευρωπαίοι πιστωτές, θα δουν να εξανεμίζεται η αξία αυτών των χρεωγράφων, διευκρίνισε.
Αναδριάρθρωση του ελληνικού χρέους, έστω και κατά 30%, τόνισε ο Ολι Ρεν, θα προκαλούσε μεγάλη μείωση των διαθέσιμων τραπεζικών κεφαλαίων, εξαέρωση των εγγυήσεων που έχουν λάβει οι τράπεζες και το κυριότερο, θα προκαλούσε μία άνευ προηγουμένου συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας.
Πολύ αμφιβάλλω, είπε ο επίτροπος, αν κάτι τέτοιο θα βοηθούσε πράγματι την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Η Ελλάδα, συνέχισε, έχει ακόμη ένα πολύ μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα το οποίο θα πρέπει να χρηματοδοτήσει. Σε μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της, όμως, ποιός θα της δώσει χρήματα αφού η πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές θα έχει εμποδιστεί, διερωτήθηκε.
Σημείωσε ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να ζεί ακόμη πέρα από τις δυνατότητες και γι’ αυτό, όπως είπε, χρειάζεται να εξασφαλίσει μία δημοσιονομική τάξη και ένα πρωτογενές πλεόνασμα του δημοσίου χρέους.
Αυτό, κατέληξε, δεν είναι ακατόρθωτο. Εχει ξαναγίνει στο Βέλγιο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για την εφαρμογή όμως αυτών των προγραμμάτων, χρειάζεται πειθαρχία και ενότητα των πολιτικών δυνάμεων.
Στην συζήτηση που αφορούσε τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση χρέους ορισμένων χωρών της Ευρωζώνης, κυριάρχησαν οι περιπτώσεις της Ελλάδος και της Πορτογαλίας.
Ορισμένοι ευρωβουλευτές από τις χώρες αυτές, ζήτησαν, στα πλαίσια του πνεύματος αλληλεγγύης, να συνεχιστεί η παροχή βοήθειας και επέκριναν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα επιτόκια που συνδέονται με τα προγράμματα διάσωσης τους και τα οποία, όπως είπαν, λειτουργούν ως τιμωρία.
Άλλοι ευρωβουλευτές, ωστόσο, αποκάλεσαν ανήθικη την επιβάρυνση που υφίστανται οι φορολογούμενοι άλλων ευρωπαϊκών χωρών, εξαιτίας της χορηγούμενης βοήθειας στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, που έχουν έντονο δημοσιονομικό πρόβλημα.
Η ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, τέλος, εμφανίστηκε, διχασμένη, στο θέμα των οφελειών που θα μπορούσε να έχει μία αναδιάρθρωση του χρέους στην Ελλάδα.
Κάποιοι επεσήμαναν ότι ακόμη και η υπόνοια της αναδιάρθρωσης έχει αρνητικές συνέπειες, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι αυτό θα είναι η μόνη διέξοδος για μία χώρα όπως η Ελλάδα.
Ωστόσο, ο επίτροπος Όλι Ρεν, στο τέλος της συζήτησης,προειδοποίησε αρκετές φορές ότι οι αθετήσεις χρέους θα οδηγούσαν σε μία «μαζική πιστωτική κρίση στην Ευρώπη».
