Καλημέρα! Ενδιαφέρομαι να μπω στη ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά… Φυσικά και πληρώ τις προϋποθέσεις… Είμαι σε αδυναμία πληρωμών. Το επάγγελμά μου; Σε ΔΕΚΟ εργάζομαι, από τις ζημιογόνες…
Η σύζυγός μου; Δημόσιος Υπάλληλος… Α, εμείς όλοι στην οικογένεια είμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εργαζόμενοι στο Δημόσιο…
Και ο πατέρας μου, δημοτικός υπάλληλος, στην αρχή για να «τρυπώσει» μπήκε στην καθαριότητα, μόλις μονιμοποιήθηκε, μετακινήθηκε σε γραφείο. Από εκεί πήρε σύνταξη…
Η μητέρα μου, υπάλληλος στον ΟΤΕ, βγήκε το 1985 στη σύνταξη κάνοντας χρήση της 15ετίας…
Περάσαμε χρόνια που, δεν έχω παράπονο, ζούσαμε πολύ καλά… Ίσως καλύτερα απ’ όσο θα μπορούσαμε να φανταστούμε…
Εγώ μπήκα με βασικό μισθό 925 ευρώ, αλλά κάτι οι υπερωρίες, κάτι τα εκτός έδρας, κάτι τα επιδόματα… βάζαμε και μερικές πλασματικές ώρες κάθε μήνα, δεν έπεφτα κάτω από 3.500-4.000€.
Και η σύζυγος, 1200 βασικό, αλλά κάτι τα επιδόματα, κάτι οι επιτροπές, κάτι τα εκτός έδρας, έφθανε στα τρία χιλιάρικα…
Α, όλα κι όλα, οι βουλευτές που μας «τακτοποίησαν» φρόντισαν να μας βάζουν σε μερικές επιτροπές, να ενισχύουμε το εισόδημά μας…
Αφού, λοιπόν, τακτοποιηθήκαμε, είπαμε να πάρουμε και ένα σπιτάκι…
Κεφάλαιο δικό μας δεν είχαμε, πήραμε δάνειο 300.000 ευρώ! Σε ελβετικό φράγκο μας είπανε, είναι καλύτερο. Βάλαμε και δόση 1000 ευρώ το μήνα, μπορούσε να την αντέξει ο οικογενειακός προϋπολογισμός.
Ναι, αλλά το σπίτι ήταν λίγο μακριά από τις δουλειές μας, γιατί το θέλαμε πιο Βόρεια… ποιότητα ζωής!
Το παλιό μου Renault δεν μας κάλυπτε πια, χρειαζόμασταν δύο ΙΧ να πηγαινοερχόμαστε… Το ένα καλύτερα 4×4, έχουμε και παιδιά, χρειάζεται… Και ένα μικρότερο για να κατεβαίνουμε στο κέντρο. Με 72 δόσεις τα πήραμε, άλλα 1200 ευρώ το μήνα!
Και αφού τα οικονομικά μας το επέτρεπαν, στείλαμε και τα παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο…. 25.000 ευρώ το χρόνο!
Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι πριν λίγους μήνες. Ξαφνικά, η ισοτιμία ευρώ-ελβετικού φράγκου άλλαξε, η δόση σήμερα είναι 1400 ευρώ.
Και τα δάνεια για τα αυτοκίνητα, με κυμαινόμενο επιτόκιο, πληρώνω 200 ευρώ παραπάνω.
Ο μισθός μου έχει περικοπεί περίπου 25%, το ίδιο και της γυναίκας μου… Επίδομα αδείας, συνολικά 500 ευρώ και δώρο Χριστουγέννων 1000!
Αλλά εκεί που έπαθα πανωλεθρία είναι στα «εξτραδάκια»… Κόπηκαν όλα…
Τέλος οι υπερωρίες, κανονικές και πλασματικές, τέλος τα εκτός έδρας, τέλος και οι επιτροπές…
Από εκεί που στον οικογενειακό προϋπολογισμό έμπαιναν κάθε μήνα έξι με επτά χιλιάρικα, τώρα, μόλις και μετά βίας φθάνουμε τα 3.500 ευρώ.
Δεν φθάνουν ούτε για τις δόσεις των δανείων, ούτε για το σχολείο των παιδιών.
Θέλω να υπαχθώ στη ρύθμιση… Περιουσιακά στοιχεία δεν έχω να υποθηκεύσω, είναι όλα υποθηκευμένα στις τράπεζες…
Σκέφτομαι να πάω μια βόλτα στον Πάγκαλο, θα με δεχθεί; Αφού μαζί τα φάγαμε, μήπως εκείνος έχει βάλει τίποτα στην άκρη και μας βοηθήσει, γιατί εμείς πιαστήκαμε κορόιδα, νομίζαμε ότι πάντα θα ζούμε σαν πλούσιοι…
Ήταν κι αυτό μια παρηγοριά… Αυτοί κέρδιζαν ψήφους και εξουσία κι εμείς επίπλαστη ευμάρεια…
Τώρα πώς συνηθίζεται η μιζέρια;
Της Σοφίας Δήμτσα από την aixmi.gr
