Τη Δευτέρα που μας έρχεται ξεκινά ένα πολύ κρίσιμο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν έχει αποφασιστεί αν στην ατζέντα της συνάντησης θα βρίσκεται το θέμα της επιμήκυνσης του χρέους της Ελλάδας. Σε αντίθεση με όσα έχει πει η κυβέρνηση, το θέμα δεν είναι ακόμα βέβαιο ότι θα εξεταστεί από το Eurogroup και στη συνέχεια από το Ecofin, καθώς το αν πληρούνται οι πολιτικές προϋποθέσεις για να εξεταστεί θα αποφασιστεί τη Δευτέρα από αρμόδια Επιτροπή της Ε.Ε.
Μπορούμε, όμως, σε ένα βαθμό να θεωρήσουμε πιθανό ότι τελικά το θέμα θα έρθει προς συζήτηση – το είπε, άλλωστε, από το Παρίσι ο πρωθυπουργός… Εφόσον, λοιπόν, συζητηθεί η επιμήκυνση του ελληνικού δανείου των 110 δισ. ευρώ -δεδομένης και της σχετικής απόφασης για την Ιρλανδία, που έλαβε «διορία» πολύ περισσότερα χρόνια για να πληρώσει το δικό της δάνειο- το ερώτημα είναι υπό ποιές προϋποθέσεις θα συζητηθεί η επιμήκυνση.
Τα πάντα είναι θέμα διαπραγμάτευσης και, δυστυχώς, έως σήμερα η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει ιδιαίτερες ικανότητες στον τομέα! Σε περίπτωση που οι γερμανοί αποφασίσουν να συμφωνήσουν στην επιμήκυνση του ελληνικού χρέους – θέμα το οποίο έχουν αφήσει ανοιχτό σε πολλές ευκαιρίες, προφανώς επειδή γνωρίζουν το πώς να διαπραγματεύονται– τότε είναι βέβαιο ότι θα ζητήσουν να βγάλουν και κάτι από αυτό… Μιλάμε για υψηλότερο επιτόκιο -αυτό είναι βέβαιο- το πόσο υψηλότερο είναι το θέμα! Καθώς και το αν θα ισχύσει και για τα χρήματα που έχουμε ήδη λάβει (τρεις δόσεις) –εξ ου και η ανάγκη για διαπραγμάτευση.
Δεδομένου ότι αν συγκρίνουμε το επιτόκιο που πληρώνει η Ελλάδα με τα δεδομένα της διεθνούς διατραπεζικής, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι ιδιαιτέρως υψηλότερο (κατά τουλάχιστον 3,5%), αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι η νέα αύξηση του επιτοκίου θα πλησιάσει στα επίπεδα της τοκογλυφίας.
Με δεδομένο, επίσης, ότι η Γερμανία, που ούτως ή άλλως συμβάλει τα περισσότερα στο Ταμείο Στήριξης, θα θελήσει να βγάλει κάτι παραπάνω, το επιτόκιο του επιμηκυμένου δανείου, που σίγουρα θα ξεπεράσει το 5% (κοντά στο 6% όπως για την Ιρλανδία), δεν είναι βιώσιμο για την ελληνική οικονομία.
Και αυτό, επειδή φέτος θα συνεχιστεί η ύφεση, ενώ αν τελικά το 2012 επιστρέψουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης – όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, αλλά δε φαίνεται από κανένα θεμελιώδες της ελληνικής οικονομίας– τότε μιλάμε για μία αναιμική ανάπτυξη (μόλις 1%).
Έτσι, το μόνο που διαθέτει αυτή τη στιγμή ως στοιχείο για την ελληνική οικονομία ο επενδυτής, είναι απλές εξαγγελίες μέτρων ανάπτυξης, αλλά απολύτως τίποτα συγκεκριμένο.
Άρα, γιατί να απορούμε που συνεχίζουν να ανεβαίνουν τα spreads; Επειδή καταφθάνουν στη Βουλή νομοσχέδια, τα οποία είναι άγνωστο το πώς και αν θα εφαρμοστούν;
Επειδή το ΣΔΟΕ έκλεισε για 48 ώρες έξι μαγαζιά για φοροδιαφυγή;
Η φοροδιαφυγή είναι για την ελληνική οικονομία καρκίνος με πολλαπλές και συνεχείς μεταστάσεις. Το μόνο που μας έσωζε κατά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες ήταν οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, οι οποίοι πλέον εξαφανίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους στην ύφεση, για τον πολύ απλό λόγο ότι καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να δημιουργήσει θετικό κλίμα για τις επιχειρήσεις, να πατάξει τη γραφειοκρατία και να μειώσει τη φορολογία τους, ειδικά όταν επιθυμούν να επανεπενδύσουν τα κέρδη τους.
Η πιο σοβαρή εκτίμηση, λοιπόν, που μπορεί να κάνει κανείς για τα spreads των ελληνικών ομολόγων είναι ότι θα είναι ευτύχημα αν συνεχίσουν να κινούνται στην περιοχή των 1.000 μονάδων βάσης όταν η χώρα μας θα αποπληρώνει στους διεθνείς τοκογλύφους τα δάνεια των 110 δισ. ευρώ…
Πηγή: aixmi.gr
