Την Κυριακή του Πάσχα, 15-4-2012, η ελληνική στρατιωτική δύναμη στο Αφγανιστάν έγινε ένας από τους στόχους του νέου κύκλου επιθέσεων των Ταλιμπάν. Οι έλληνες αξιωματικοί ανταπέδωσαν τα πυρά ενώ, ευτυχώς, δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός.

Και θα επανέλθω με το εξής ερώτημα…ακόμα και μετά από αυτά τα γεγονότα – για τα οποία σαφέστατα, τόσο οι ίδιοι οι στρατιωτικοί που βρίσκονται εκεί, όσο κι εμείς, οι οικογένειές τους που μείναμε πίσω, ήμασταν προετοιμασμένοι – εξακολουθούν οι κύριοι που κάθονται στις μεγάλες τις καρέκλες και πίσω από τα ψηλά γραφεία να εμμένουν στην άποψη ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν δικαιούνται να λάβουν το επίδομα επικινδυνότητας;

Εξακολουθεί το Υπουργείο να τηρεί αυτή την απαράδεκτη στάση και να μη δίνει μια σαφή απάντηση, ένα ναι, ή ένα όχι, στα στελέχη της ΤΕΣΑΦ για το αν θα λάβουν αυτό το επίδομα;

Ή μήπως έχουν αναγάγει και αυτό ακόμα το ζήτημα σε ένα καλά στημένο πολιτικό παιχνίδι ενόψει των επικείμενων εκλογών;

Γιατί θα πρέπει να παίζεται σε βάρος τους ένα τέτοιο παιχνίδι;

Γιατί θα πρέπει να στήνονται πολιτικές καριέρες σε βάρος αυτών των ανθρώπων που συμμετέχουν στην ελληνική δύναμη στο Αφγανιστάν και που το μόνο τους σφάλμα είναι πως θέλησαν να πάνε εκεί μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους;;
Τα τεράστια κονδύλια για τη χρηματοδότηση των κομμάτων για τις εκλογές βρέθηκαν, αλλά για να χορηγηθεί το επίδομα επικινδυνότητας σφίγγουν τα ζωνάρια και κλείνουν το στόμα τους;

Συμμερίζομαι κι εγώ την άποψη πως εμείς, ως Ελλάδα, όχι μόνο εξαιτίας της άσχημης οικονομικής κατάστασης που έχουμε περιέλθει ως χώρα, αλλά και γενικότερα δεν θα έπρεπε να συμμετέχουμε σε τέτοιες αποστολές. Το παρών το δώσαμε.. Δεν υπάρχει λόγος να βρίσκονται πλέον εκεί οι ελληνικές δυνάμεις. Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πρέπει να αφήσουμε όλους αυτούς που – με δική τους βέβαια επιλογή – βρέθηκαν εκεί, παρατημένους και χωρίς κανένα ενδιαφέρον από τους αρμόδιους.

Μα επιτέλους δεν μάθαμε τίποτα ακόμα;

Παρακολουθείστε όλοι εσείς οι αρμόδιοι στενά τα γεγονότα, με κάθε λεπτομέρεια και μέσα από ένα ξεκάθαρο πρίσμα, δίχως συμφέροντα και προσωπικές προσδοκίες και ύστερα να κρίνετε αν τα στελέχη της ΤΕΣΑΦ 33 πρέπει να λάβουν το επίδομα επικινδυνότητας που δικαιούνται.

Πρέπει να λάβουν το επίδομα επικινδυνότητας γιατί αυτή η αποστολή δεν διαφέρει σε τίποτα από όλες τις άλλες αποστολές που μέχρι και σήμερα βρέθηκαν στο Αφγανιστάν.

Οι άνθρωποι αυτοί εκείνη την ημέρα κινδύνευσαν και μπορεί να κινδυνεύσουν και σήμερα και αύριο και μεθαύριο και μέχρι τον επαναπατρισμό τους άπειρες φορές.

Η ψυχολογία των στελεχών που βρίσκονται εκεί δεν είναι σκακιέρα για τα πολιτικά σας παιχνίδια.
Δώστε τους επιτέλους αυτά που πρέπει να λάβουν χωρίς δεύτερες σκέψεις και μικροπολιτικές τακτικές.
Το επίδομα επικινδυνότητας δεν θα τους χαριστεί.

ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ…