Στην Πολεοδομία της Ρόδου δεν χρειάστηκε να σηκωθεί καν το πρώτο τούβλο. Το μόνο που χτίστηκε και μάλιστα μεθοδικά, ήταν ένα παράλληλο σύστημα διεκπεραίωσης φακέλων, όπου η νομιμότητα λυγίζει και η παρατυπία αποκτά διαδικασία.
Μια υπάλληλος της υπηρεσίας φέρεται να συμμετείχε σε μηχανισμό που παρέκαμπτε προθεσμίες, ανακύκλωνε ληγμένες αιτήσεις μέσω του e-Άδειες του ΤΕΕ και συνεργαζόταν με πολιτικό μηχανικό και ιδιώτη, για να δώσει «δεύτερη ζωή» σε φάκελο που είχε λήξει.
«Μπήκα στο σήμα του ΤΕΕ, λήγει 18/11… Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι, αν έχει πρωτόκολλο, να μου το δώσει να ξανακάνουμε την αίτηση από την αρχή». Η φράση αυτή –αποσπασμένη από πραγματική συνομιλία της υπαλλήλου με τον ενδιαφερόμενο– ξεκλειδώνει ένα σύστημα όπου παλιές αιτήσεις επανακατατίθενται, σχέδια «κατεβαίνουν» ξανά, και οι διαδικασίες επαναλαμβάνονται με νέα ημερομηνία.
Μάλιστα, η ίδια δηλώνει ωμά: «Τα σχέδια που είχαμε εγκρίνει, θα τα κάνω download, ξανά μανά τα ίδια». Στην καρδιά της υπόθεσης, η πρακτική αυτή φαίνεται πως δεν ήταν μεμονωμένη, αλλά μέρος μιας ρουτίνας: ένα εσωτερικό «μοντέλο ευελιξίας» που λειτουργούσε ως αντίδοτο στους περιορισμούς της νομοθεσίας.
Oι αιτήσεις-χαμαιλέοντες
Η υπόθεση περιπλέκεται όταν αποκαλύπτεται ότι φάκελοι από το 2022, που αφορούσαν νέο κτίσμα εντός σχεδίου, επανακαταχωρήθηκαν το 2024 με νέο δικαιούχο και σε διαφορετική περιοχή, εκτός σχεδίου. Με άλλα λόγια: άλλος φάκελος, ίδια έγγραφα.
«Τράβα βάλε μία πινακίδα να το πουλήσεις παιδί μου, μην πάει χαμένο το χωράφι», λέει η μηχανικός στον ιδιώτη. Στόχος, όχι η οικοδόμηση, αλλά η δημιουργία εγγράφων για να πουληθεί το ακίνητο με «χαρτιά».
Το πραγματικό χαμένο, ωστόσο, δεν είναι το χωράφι. Είναι η νομιμότητα.
Tα φορολογικά και οι άτυπες συναλλαγές
Οι αποκαλύψεις δεν σταματούν στις διαδικασίες. Το οικονομικό σκέλος του μηχανισμού έδειχνε επίσης ξεκάθαρο μοτίβο: για κάθε νέα επανυποβολή, πληρώνονταν ξανά τα παράβολα. Ο ιδιώτης δεν διστάζει: «Πείτε μου πόσο είναι να σας τα δώσω». Η ελαφρότητα του τόνου δείχνει πως τα χρήματα δεν είναι εμπόδιο αλλά μέρος του παιχνιδιού.
Σε μια άλλη στιγμή, η υπάλληλος αγανακτεί: «Δεν μπορεί να με λέει “δεν έχω” και να αγοράζει δύο και τρία ακίνητα». Η δήλωση αυτή αφήνει να εννοηθεί ότι η σχέση δεν περιοριζόταν στη θεσμική σφαίρα – υπήρχε προσωπική σύνδεση, άτυπη οικονομική ανταλλαγή, ακόμη κι αν δεν ομολογείται απευθείας χρηματισμός.
Tο σχέδιο «ελαστικότητας»
Ένας φάκελος που είχε λήξει μετά από 15 μήνες σιωπής, αντί να απορριφθεί, «επέστρεψε» για επανέλεγχο και αναλήφθηκε εκ νέου από την υπάλληλο. Η περιοχή του έργου είχε αλλάξει. Ο σκοπός δεν ήταν η κατασκευή αλλά η τακτοποίηση – η μεταμόρφωση ενός άκυρου φακέλου σε έγγραφο ικανό να δημιουργήσει αξία.
Το σκάνδαλο δεν αφορά μία παρατυπία, αλλά ένα μοτίβο. Μια εσωτερική διαδικασία που λειτουργεί παράλληλα με την επίσημη. Όπως αποδεικνύεται από τις συνομιλίες και τις πρακτικές, κάποιοι μέσα στην Πολεοδομία φαίνεται πως είχαν φτιάξει ένα «ιδιωτικό γραφείο» μέσα στην υπηρεσία: με φακέλους, πρωτόκολλα, διορθώσεις, επαναλήψεις – και πελάτες, σύμφωνα με το dimokratiki.
