Στο Λαύριο και συγκεκριμένα στην περιοχή του Κυπριανού υπάρχει ένα φοινικόδασος περίπου 300-400 δέντρων που φυτεύτηκαν το 1880 και καμαρώναμε όλοι σαν αναπόσπαστο στοιχείο της Λαυρεωτικής και της ιστορίας της περιοχής.
Η φύτευση τους ήταν ένα πρωτοποριακό είδος βιολογικού καθαρισμού (οι ρίζες μάζευαν τα λύματα του οικισμού). Το Φοινικόδασος κινδυνεύει να αφανιστεί. Το έντομο ευρέως γνωστό ως κόκκινο σκαθάρι έχει πλήξει την περιοχή.
Αναρωτιέμαι ποια είναι η συνδρομή της πολιτείας;
Πως γίνεται με τόσα μέσα και μεθόδους όταν όλες οι υπόλοιπες χώρες που πλήττονται οι φοίνικες τους να προσπαθούν και να καταφέρνουν να τους σώσουν εμείς απλά να ανταλλάζουμε αλληλογραφία για την μέγιστη αυτή καταστροφή.
Νόημα δεν έχει να αποδοθούν οι ευθύνες στους αρμόδιους, το πραγματικό νόημα είναι να σωθούν οι φοίνικες. Με άμεση δράση και επέμβαση μπορούν να σωθούν.
Πρέπει να γίνει συνολική προσπάθεια σε όλα τα δέντρα της περιοχής. Είναι κρίμα να καταστραφεί αυτό το μοναδικού κάλους δάσος.
