Όταν ακούμε για δακτυλίους στην αστρονομία, ο νους μας πάει απευθείας στον πλανήτη Κρόνο και τους δορυφόρους του. Ωστόσο, αστρονόμοι έρχονται τώρα να προσθέσουν ένα ακόμη διαστημικό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα με δακτυλίους.
Πρόκειται για ένα μεγάλο αστεροειδή, τη «Χαρικλώ», που βρίσκεται μεταξύ Κρόνου και Ουρανού, σε απόσταση άνω του ενός δισεκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη, έχει διάμετρο σχεδόν 250 χιλιομέτρων και διαθέτει δύο δακτύλιους.
Ο Γαλιλαίος ήταν ο πρώτος που το 1610 παρατήρησε τους εντυπωσιακούς δακτύλιους του Κρόνου. Ακολούθησε η ανακάλυψη των δακτυλίων του Ουρανού το 1977, του Δία το 1979 και του Ποσειδώνα το 1984. Η Χαρικλώ είναι το πέμπτο -και μικρότερο- σώμα του ηλιακού συστήματος που γίνεται γνωστό ότι έχει δακτυλίους.
Η ανακάλυψη των δακτυλίων του αστεροειδούς έγινε το 2013 από επτά νοτιοαμερικανικά τηλεσκόπια, με επικεφαλής το βραζιλιάνο αστρονόμο Φελίπε Μπράγκα Ρίβας του Εθνικού Αστεροσκοπείου στο Ρίο ντε Τζανέιρο (όταν η Χαρικλώ πέρασε μπροστά από ένα άστρο επί πέντε μόνο δευτερόλεπτα) και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Nature».
«Η ανακάλυψη αποτέλεσε μια απόλυτη έκπληξη», δήλωσε ο Φελίπε Μπράγκα Ρίβας. Ο εσωτερικός δακτύλιος του αστεροειδούς έχει πλάτος 7 χιλιομέτρων και ο εξωτερικός 3 χλμ. Οι δύο δακτύλιοι χωρίζονται μεταξύ τους από ένα κενό διάστημα πλάτους 9 χιλιομέτρων.
Η προέλευση των δακτυλίων δεν είναι γνωστή, αλλά οι επιστήμονες θεωρούν ότι μάλλον σχηματίστηκαν, όταν κάποιο άλλο ουράνιο σώμα έπεσε πάνω στη Χαρικλώ, σχηματίζοντας δύο περιστρεφόμενους δίσκους παγωμένων σωματιδίων. Οι δακτύλιοι θα μπορούσαν σταδιακά να συνενωθούν σχηματίζοντας ένα μικρό φεγγάρι γύρω από τον αστεροειδή, αν και δεν θεωρείται πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο.
Η Χαρικλώ (που ανακαλύφθηκε το 1997 και πήρε το όνομα μιας νύμφης της ελληνικής μυθολογίας) ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων «Κενταύρων», «υβριδικών» αστεροειδών με ασταθείς τροχιές, οι οποίοι, αν και βραχώδεις, όταν πλησιάζουν τον Ήλιο, αποκτούν χαρακτηριστικά κομητών, σχηματίζοντας ουρές σκόνης και σωματιδίων.
