Διαφορετικές, ωραίες, τρελές και αξέχαστες… Καταρχήν ήταν η πρώτη μου φορά που έζησα σε ένα περιβάλλον χωρίς ιδιαίτερες ανέσεις, με τα άκρως απαραίτητα… μια υπαίθρια κουζινούλα, 2 αυτοσχέδιες και χειροποίητες ντουζιέρες, μια τουαλέτα και όλα αυτά για 25-30 άτομα!

Παρόλα αυτά μαθαίνεις να συμβιώνεις με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους που είναι αρκετά σημαντικά τόσο γιατί ο άνθρωπος είναι από την φύση του κοινωνικό όν όσο και γιατί όσο ποτέ άλλοτε, σήμερα στην εποχή που ζούμε άρχισε να συρρικνώνεται και να εκλείπει η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Εθελοντές από κάθε γωνιά της γης, από Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιρλανδία, Σκωτία, Αμερική και Ελλάδα, συγκεντρώθηκαν σε αυτό το μικρό μέρος με ένα κοινό στόχο: να βοηθήσουν στην επιβίωση της θαλάσσιας χελώνας Καρέττα καρέττα…

Απολάμβανα ιδιαίτερα το γεγονός ότι περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους με οικολογικές ευαισθησίες, όπως απολάμβανα επίσης να παρατηρώ τον καθένα τους με τις ιδιαιτερότητες του, τη νοοτροπία του, τις εκφράσεις και τους μορφασμούς του… ένα είδος multicultural education! Καθένας είχε κάτι ξεχωριστό να δώσει από τον εαυτό του, κάτι ξεχωριστό και ανεπανάληπτο!

Γέλασα, χάρηκα, συγκινήθηκα, ένιωσα… φεύγω λοιπόν γεμάτη από συναισθήματα και αναμνήσεις.
Θα μπορούσα να περάσω ατελείωτες ώρες παρατηρώντας τα χελωνάκια με τα μικροσκοπικά κορμάκια τους να γλιστρούν στην άμμο, προσπαθώντας εναγωνίως να φτάσουν στην θάλασσα και να ξεκινήσουν το μεγάλο ταξίδι για την επιβίωση τους. Είναι μοναδικό το συναίσθημα…

Ήρθε λοιπόν το τέλος της πρώτης χελωνο-εμπειρίας μου και νιώθω υπερήφανη που έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου για σε αυτή τη σημαντική προσπάθεια.

Ευχαριστώ τους υπευθύνους που με δέχτηκαν για να δεχτώ αυτή την απερίγραπτα ωραία εμπειρία τόσο από οικολογική όσο και από κοινωνική σκοπιά…

Χελωνίσιους χαιρετισμούς,
Τα λέμε του χρόνου…
Ναυσικά Σέρμπου

Τελευταίες ώρες στο camp και στο κεφάλι μου γυρίζουν οι αναμνήσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων που πέρασα στο πρόγραμμα της Κυπαρισσίας του ΑΡΧΕΛΩΝ. Αναμνήσεις που θέλουν να με κρατήσουν και άλλο σε αυτό το μέρος.

Πως να αφήσεις όλους εκείνους τους ανθρώπους που έγιναν οικογένεια για σένα; Που έζησες κάθε στιγμή μαζί τους; Δουλειά, διασκέδαση, ξεκούραση! Και πόσο μάλιστα όταν οι πιθανότητες να τους δεις ξανά είναι ανύπαρκτες!

Και τώρα που έμαθες να δουλεύεις καθημερινά για ένα σκοπό που ξέρεις ότι αξίζει τον κόπο, πως να σταματήσεις; Τουλάχιστον ξέρεις ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα δουλεύουν για αυτό.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι οι μικρές στιγμές που θυμάσαι κι όλες οι εικόνες που έχουν αποτυπωθεί για πάντα στο μυαλό σου. Στιγμές όχι δικές σου, αλλά της εκπληκτικής θαυματουργής Φύσης που έχει φροντίσει τόσο καλά για όλα. Είναι υπέροχο που ήμουν εδώ και μπόρεσα να δω όλες αυτές τις γεμάτες ζωή εικόνες. Τη γέννηση σε όλα τα στάδια της. Τις πρώτες στιγμές ζωής αυτών των μικρών πλασμάτων που καταφέρνουν να βγουν απ’ την άμμο και να φτάσουν στην θάλασσα, ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες.
Αλλά και στιγμές με όλους αυτούς τους ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων που πιστεύουν στον ίδιο σκοπό και έχουν έρθει από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά για να βοηθήσουν στην πραγματοποίηση του. Κάθε ένας από αυτούς έχει να σου πει την δική του ιστορία.

Πάνω από όλα όμως είναι ένας διαφορετικός τρόπος ζωής. Εθελοντική εργασία, ζωή στη φύση και συνύπαρξη με πολλούς ανθρώπους, στην αρχή εντελώς αγνώστους.

Μια εμπειρία που έχει τόσα να σου δώσει! Είναι απίστευτο πόσες εμπειρίες μπορεί να ζήσει κανείς και πόσο μπορεί να αλλάξει η ζωή του μέσα μόνο σε τόσο λίγο καιρό!
Ναταλία Ζήνδρου

ΑΡΧΕΛΩΝ: αρχικά ήταν απλά μια καλή πράξη για να βοηθήσω τον τόπο μου. Εξελίχθηκε όμως σε μια τεράστια εμπειρία αξέχαστη, γεμάτη περιπέτεια, συναισθήματα, χαρά και μάθηση.

Βλέποντας τα μικρά χελωνάκια να τρέχουν αποφασισμένα γεμάτα αυτοπεποίθηση προς την θάλασσα, χωρίς φόβο και απλά τόσο πανέμορφα και αθώα με έκαναν να ανατριχιάζω.

Μαθήματα ζωής… και η ζωή στο camp ήταν μια διαφορετική εμπειρία, ωραία γιατί γνώρισα πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες, γνώρισα και τον εαυτό μου. Περίεργη, γιατί παρόλο που ζούμε υπό άλλες συνθήκες δεν μας έλειπε τίποτα και περνάμε καλά μεταξύ μας.

Φεύγω λοιπόν από τον ΑΡΧΕΛΩΝ γεμάτη από ωραίες και έντονες αναμνήσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή μου.
Ζωή Μανεσιώτη

πηγή: ΑΡΧΕΛΩΝ