Ο πλανήτης Άρης είναι γεμάτος κρατήρες που δημιουργήθηκαν από την πρόσκρουση μετεωριτών, αστεροειδών και άλλων ουράνιων σωμάτων στην επιφάνειά του, στη διάρκεια των δισεκατομμυρίων ετών της ύπαρξης του.
Τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες μέτρησαν πόσοι ακριβώς είναι οι κρατήρες αυτοί και ανακοίνωσαν πως άθροισαν 636.000 με διάμετρο πάνω από ένα χιλιόμετρο!
Η έρευνα, με επικεφαλής τον Στιούαρτ Ρόμπινς του πανεπιστημίου του Κολοράντο, παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Journal of Geophysical Research-Planets» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης. Οι πληροφορίες για τους κρατήρες προέρχονται από στοιχεία που έχουν συλλέξει, όλα αυτά τα χρόνια, οι αποστολές διαφόρων σκαφών που είτε βρέθηκαν σε τροχιά γύρω από τον Άρη, είτε έκαναν -και κάνουν ακόμα- επιτόπια έρευνα στο έδαφός του.
Η βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε, η μεγαλύτερη ως τώρα για τον «κόκκινο πλανήτη», ρίχνει περισσότερο φως στην ιστορία του Άρη και, μεταξύ άλλων, θα βοηθήσει να χρονολογηθούν καλύτερα οι επιμέρους περιοχές του εδάφους του, αναφέρει το ΑΜΠΕ.
Πολλοί από τους ευμεγέθεις κρατήρες που προήλθαν από ισχυρή πρόσκρουση, εκτιμάται ότι μπορεί να δημιούργησαν υδροθερμικά συστήματα, που με τη σειρά τους ίσως αποτέλεσαν φιλόξενα περιβάλλοντα για την ανάπτυξη μικροοργανισμών, με την προϋπόθεση βέβαια ότι παράλληλα υπήρχε τότε νερό στον φλοιό του Άρη.
Από την άλλη όμως, οι μεγάλες προσκρούσεις αστεροειδών και κομητών σε ένα πλανήτη μπορούν να επιφέρουν μαζική εξαφάνιση των ειδών ζωής, όπως έχει συμβεί και στη Γη.
Οι περισσότεροι μικρότεροι κρατήρες του Άρη είναι πιο νέοι σε ηλικία σε σχέση με τους μεγαλύτερους και αποτελούν την μεγάλη πλειονότητα. Όπως και στη Γη, ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας του Άρη έχει «ανακυκλωθεί» από τις γεωλογικές διεργασίες, κυρίως από την ηφαιστειακή δραστηριότητα και τη διάβρωση του εδάφους, με συνέπεια πολλοί παλαιότεροι κρατήρες να έχουν πια εξαφανισθεί.
Η ακριβέστερη καταγραφή των αρειανών κρατήρων θα βοηθήσει και τη NASA να προγραμματίσει καλύτερα μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον «κόκκινο πλανήτη» τόσο από άποψη ερευνητικού ενδιαφέροντος, όσο και μεγαλύτερης ασφάλειας.
Οι υπάρχουσες βάσεις δεδομένων για τους κρατήρες άλλων γειτονικών πλανητών είναι σαφώς πιο ελλιπείς. Στη Σελήνη έχουν καταγραφεί πλήρως μόνον οι κρατήρες με διάμετρο μεγαλύτερη από 10 έως 15 χιλιόμετρα, ενώ στον Έρμή πάνω από 20 χιλιόμετρα. Στη Γη έχουν εντοπιστεί μόνο 150 έως 200 κρατήρες, καθώς τα ίχνη των περισσότερων εξαφανίστηκαν στο πέρασμα του χρόνου.
